แม่พูดว่าหน้าแบบเราจะมีใครเอา

เราก็ไม่ได้โกธรอะไรแม่ แค่รู้สึกน้อยใจอยู่นิดๆ แต่ที่แม่พูดมันก็จริง สิวเราเยอะเต็มหน้า แถมยังตัวเตี้ยอีกต่างหาก ตอนเราส่องกระจกเราก็พยายามมองตัวเองให้สวยขึ้น แต่เราก็มองว่าเราก็หน้าตาแบบนี้ เราจะไปสวยขึ้นได้ยังไง พยายามพอกหน้า มีวินัยทายารักษาสิวประจำ แต่มันก็ยังมีสิวอยู่บ้าง น้องเรามีแต่คนชมว่า สวย น่ารัก บางทีเราก็อยากได้คำชมนั้นบ้าง แต่เราก็รู้แหละว่าเขาคงพูดความจริงตามที่เห็น หรือเป็นเพราะเก็บคำพูดพวกนั้นมาคิด คิดมากกับใบหน้าของตัวเองจนรู้สึกแย่กับหน้าตาของตัวเองคะ