แล้วคุณผ่านมันไปยังไง?...เราว่าครั้งนี้น่าจะลำบากหน่อยเพราะมีลูก จะไปไหนก็ห่วงลูก แต่เขาก็หาเรื่องมาทุกวัน คนเดียวไม่พอ ยุพ่ออีก คืออยู่ไม่ได้จริงๆนะ จิตตกมาก กำลังใจที่จะทำงานก็หายไป เราอยากรู้ว่า เงิน ถ้าตายไปก็เอาไปไม่ได้ แล้วทำไมคยเราถึงโหยหานักหนา ทั้งที่ก็มีอยู่แล้ว ทำไมต้องมาโกหกว่าไปกู้หนียืมสินเขามาให้เราไปแต่งงานใช้ มันน้ำเน่านะเราว่า เราแอบค้นสมุดธนาคารดูแม่มีเงินเกือบล้าน แล้วแม่มาโกหกว่าไม่มี มันเจ็บนะ คือแต่งไปแล้วคนๆนี้เป็าคนดีจริงมั๊ย เราก็ไม่ใช่คนดีอะไร และก็ไม่ชอบการแต่งงานด้วย บางครั้งก็อยากมีแค่แฟน หรือใครสักคนที่ไม่ได้ต้องมาใช้ชีวิตด้วยกันทุกวัน เพราะหน้าที่ความรับปิดชอบคือลูก เราคิดว่าให้คนดีแค่ไหนในเมื่อไม่ใช่ลูกเขา เขาจะมารักยังไง บางทีก็อยากจะบอกนะว่า...แม่เลิกกับะ่อำปแต่งเองเลยมั๊ย?...แต่มันทำไม่ได้ไง เราเป็นลูกยอกย้อนผู้ใหญ่ก็บาป ได้แต่คิดในใจเวลาเขาว่า คือเถียงแบบไม่มีเสียงหล่ะ ก็บาปนะ แต่มันสุดๆจริงๆ มีทางเดียวคือออกให้ห่าง ไม่งั้นคงชีวิตตกต่ำพอสมควร เราไม่ชอบอะไรเครียดๆด้วย..จะอดทนนะ สู้ๆ(บอกตัวเอง)
มีใครมีปัญหากับแม่บ้างคะ?