ตามหัวข้อเลยค่ะเราไม่รู้ว่าตัวเองมีอาการทางจิตหรือไม่อันที่จริงก็ไม่คิดที่จะตั้งกระทู้ถามในพันทิปหรอกค่ะกะว่าจะโทรปรึกษาจิตแพทย์เลย
แต่ด้วยความที่เรามีปัญหาในการสื่อสารโดยเฉพาะการพูดค่ะแต่ถ้าเขียนหรือพิมพ์สื่อสารเป็นตัวอักษรก็พอได้อยู่

ขออธิบายกับสิ่งที่เราเป็นนะคะ ถ้าในเวลาปกติหรืออยู่กับเพื่อนก็จะเหมือนคนทั่วไปนี่แหล่ะหัวเราะเฮฮาปาร์ตี้อะไรก็ว่าไป แต่พออยู่บ้านหรืออยู่กับครอบครัวเราจะเก็บตัวเงียบใครถามอะไรก็ตอบคำสองคำและมีอาการหวาดกลัวพ่อเลี้ยงตลอดเวลา แต่ปัญหาหนักสุดตอนอยู่คนเดียวเราจะไม่อยากทำอะไรเลยรู้สึกเบื่อหน่ายทุกสิ่งทุกอย่างจนคิดถึงวิธีฆ่าตัวตายตลอดเวลาแรกๆเราก็คิดว่าไม่มีอะไรหรอกมันเป็นอารมณ์ปกติของวัยรุ่น


แต่..พอนานเข้าๆจากอาการเบื่อหน่ายที่มันจะเป็นเมื่ออยู่กับตัวเองมันเริ่มลุกลามขึ้นเรื่อย ไม่ว่าจะตอนอยู่กับเพื่อน หรืออยู่กับครอบครัว เราจะรู้สึกเบื่อหน่ายเครียดตลอดเวลา มีช่วงหนึ่งที่เราเครียดมากจนถึงที่สุด น้องสาวบอกว่าตอนนั้นได้ยินเสียงเราหัวเราะดังมากสักพักก็กรีดร้องออกมาแล้วหัวเราะอีกครั้งก่อนจะร้องไห้ จากนั้นก็ใช้คัตเตอร์กรีดแขนตัวเอง หลายครั้ง
แต่มีอยู่ช่วงหนึ่งที่เราโกรธน้องสาวมากๆจนในหัวคิดจะฆ่าเขาตลอดเวลาด้วยวิธีต่างๆภาพที่เห็นมันเบลอไปหมดกว่าจะกลับมามองเห็นปกติอีกทีมือของเรากำลังบีบคอน้องสาว
เราเริ่มรู้สึกอึดอัดเหมือนกำลังอดทนอดกลั้นตลอดเวลาจะปวดหัวทุกครั้งที่ร้องไห้อย่างหนักหรือเวลาโกรธจัดมากๆ และหนักสุดตรงที่ตัวเองเริ่มเห็นภาพหลอนของใครบางคนที่เหลือบมองจากหางตาพอหันกลับไปก็ไม่เห็นแล้วเป็นแบบนี้ทุกวัน พอจะซึมเศร้าบางทีเป็น หรือเป็นอาทิตย์ เวลาโกรธจะคิดแต่จะฆ่าคนตลอดเวลาและไม่รู้ตัวว่ทำอะไรลงไป และการเห็นภาพหลอนของคนที่ไม่รู้จักคนเดิมมาปรากฏให้เห็นทุกวันตามที่ต่างๆที่เราไปทั้งที่ถามใครว่าเห็นคนตรงนั้นไหมเขาก็ตอบว่าไม่มีใครอยู่ตรงนั้นหรอก..
เราไม่รู้ว่ามันใช่อาการทางจิตไหมเป็นโรคอะไรหรือเราคิดไปเองหรืออะไร
เราจึงถามเพื่อขอความเห็นค่ะ (ถ้ายาวไปก็ขออภัยด้วยนะคะ)