ทะเลาะกับแฟนบ่อยมากจนเกือบเลิกกันแล้วก็วันนี้มาทะเลาะกันเลยโดนบอกห่างกันสักพักควรทำไงดีครับดูเหมือนเขาจะเลิกจริงๆ

ผมเป็น ผช นะครับคบกับแฟนมาได้ 1 ปี 7 เดือนกำลังจะเข้าเดือนที่ 8 แล้ว แฟนผมอายุมากกว่าผม 1 ปี เรื่องมีอยู่ว่าเรารักกันมากๆเลยครับเราคบกันมาก็ผ่านทั้งทุกข์แล้วก็สุขมาด้วยกัน กินด้วยกันอดด้วยกันมาโดยตลอดเลยผมรักเขามากจนทุ่มเทให้เค้าเสมอไม่เคยมีปัญหาเรื่องมือที่สามเลยไม่เคยเลยจริงๆครับไม่เคยเลิกกันเลยสักครั้งมีแต่ทะเลาะกันหนักบ้างเบาบ้างส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องซ้ำๆครับ ซึ่งปัญหาก็มาจากผมทุกครั้งเลยผมชอบจับผิดครับทั้งๆที่ไม่มีอะไรเลยแล้วผมก็ทำตัวไม่เคยเป็นผู้นำเลยสักครั้งงี่เง่ามากๆแถมยังชอบประชดอีกผมก็พยายามปรับตัวเองมาตลอดเลยครับแต่พอนานๆไปมันก็ทำอีกแบบทะเลาะกันเรื่องไม่เป็นเรื่องเลยครับเรื่องเดิมๆซ้ำๆมาตลอดเลยครับแต่เมื่อก่อนผมเป็นหนักกว่านี้แต่ช่วงหลังๆผมเริ่มนานๆทีจะงี่เง่าแต่มันก็ไม่สมควรเลยครับผมคิดได้ตลอดเลยว่าผมไม่ควรทำเลยหลังๆเราไม่ค่อยทะเลาะกันเท่าไหร่แต่พอมาทะเลาะก้หนักมากเลยครับซึ่งผมกับแฟนมผูกพันธ์กันมากเลยครับไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดเลยอยู่ด้วยกันตลอดรักกันมากๆด้วยครับผมก็รักเขามากจนไม่เพื่อใจเลยครับคิดว่าเขาดีกับผมมากผมก็อยากทำให้เขามีความสุขมากๆผมมีผมก็ให้เขาทุกอย่างในสิ่งที่ขาอยากได้เขามีเขาก็ให้ผมเหมือนกันคือมันดีจริงๆครับเราคบกันตั้งแต่ผมอยู่ ม.5 เขาอยู่ม.6 ร.รเดียวกันครับเจอกันตลอดเลยจนตอนนี้ ผมกำลังจะขึ้นปีหนึ่ง เขาก็ปีสองแล้ว ย้ำนะครับว่าไม่เคยเคยมีคนอื่นเข้ามาเลย ผมพึ่มีแฟนคนแรกครับ. ผมหึงเขามากหวงเขามากผมก้ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงเป็นแบบนี้ส่วนใหญ่เราจะทะเลาะกันเรื่องเดิมเขาก็จะโกรธผมผมก็ผิดผมเลยยอมครับไม่เคยด่าไม่เคยทำร้ายร่างกายกันเลยแต่เวลาทะเลาะไม่ว่าผมจะถูกหรือผิดผมง้อเขาตลอดเลยผมตามง้อเขาทุกอย่างซึ่งเขาจะเงียบครับเขาเป็นคนปากร้ายโมโหแรงและโกรธนานพอทะเลาะกันเขาจะใจร้อนตลอดเลยส่วนผมยอมครับผมไม่ด่าไม่ว่าแต่ผมจะเงียบแล้วก็อธิบายของผมไปพูดแบบใจเย้นครับเพราะผมไม่อยากให้เราต้องมาทะเลาะกันผมก้ยอมมาตลอดเลยผมกลัวว่าเราจะเลิกกันผมไม่อยากเสียเขาไปผมรกเขามากๆเลยครับผมไม่อยากทะเลาะเลยผมพยายามไม่งี้เง่าพอทะเลาะกันกันเราก็จะมาทำความเข้าใจกันตลอดเลยแต่พอนานๆไปเราก็ทะเลาะกันหนักขึ้นเรื่องเดิมเลยครับจนมาวันนี้เราไปห้างด้วยกันแล้วเราทะเลาะกันเขาเลยบอกห่างกันสักพักเถอะนะ เขาบอกว่าอยากอยู่คนเดียว แล้วเขาก็บอกว่าไม่ได้อยากให้มันเป้นแบบนี้พี่ก็เสียใจ เขายังบอกอีกว่า ตลอดเวลาไม่ใช่ไม่มีความหมายนะ แต่ใช่ไม่นึกถึงตอนที่มีความสุข แต่มันทดแทนกันไม่ได้ ไม่ใช่ไม่รัก แต่เหนื่อยมากแล้ว แล้วก็บอกกับผมว่าพี่รู้กายทำทุกอย่างเพื่อพี่ พี่ขอบคุณจากหัวใจของพี่จริงๆ พี่ดีใจและมีความสุขมาตลอด แล้วผมก้พยายามอธิบายให้เขาเขาเข้าใจว่าผมตั้งใจเปลี่ยนนิสัยของผมเพื่อจะไม่ให้เสียเขาไปผมก็บอกว่าผมรักเขาจริงๆบอกทุกอย่างเลยครับรั้งเขาสุดๆพยายามไม่งี่เง่าสุดๆแต่เวลาแบบนี้มันทำไม่ได้จริงๆครับเขาเลยตอบผมว่าใช้ชีวิตให้เต็มที่ถ้ามันใช่มันไม่พลากจากกันไปไหนหลอกซักวันมันจะเป็นเหมือนเดิมผมก็เลยบอกว่าผมจะไม่มีใครให้เวลาผมก็จะรอ เขาตอบผมมาว่าไม่ต้องรอไม่ต้องรับปาก แล้วผมก็พิมความรู้สึกของผมไปเขาก็ตอบผมมาว่าไปอาบน้ำพักผ่อนก่อนนะพี่ไปหาแม่แล้วแล้วผมก็พิมต่อไปของผมซึ่งตอนนี้เขาไม่ตอบไลน์ผมแล้วไม่อ่านด้วย ผมรักเขามากๆจริงๆนะครับผมไม่รู้ว่าผมควรจะทำยังไงผมเลยใจเย็นๆไม่ส่งแชทไปหาไม่ออนเฟสอยู่เงียบๆคนเดียวเลยครับผมเสียใจมากๆผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เลยซึ่งเราอยู่ด้วยกันมาตลอดเลยผมเลยไม่ค่อยมีเพื่อนครับเพราะผมทุ่มให้เขาจริงๆผมรักเขามากจริงๆ แฟนคนแรกของผมเลยครับผมควรจะทำยังไงดีเราคุยกันตลอดเลยทุกวันโทรหากันทุกวันผมก็ยังรักเขาคิดถึงทุกอย่างอยากคุยมากๆผมอยากคุยใจจะขาดแล้วอยากกลับเป็นเหมือนเดิมแต่ผมเข้าใจเค้าเพราะผมทำตัวเองเขาบอกผมว่าพี่ขอร้องให้พี่อยู่คนเดียวก่อนนะนี่ก็ไม่ได้คุยกันมา 2 ชม. แล้วครับผมคิดถึงเขามากผมกลัวเขาจะเลิกกลับผมจริงๆซึ่งผมไม่อยากเลิกเลยผมไม่อยากงี่เง่าครับอยากเปลี่ยนตัวเองให้เขาเห็นผมเลยไม่ได้ทักไปต่อแล้วปล่อยแบบเงียบๆเลยแต่ไม่ใช่ว่าผมไม่ห่วงนะครับผมดูอยู่ตลอดเลยว่าเขาจะอ่านแชทไหมนั่งดูรูปดูคลิปเราแต่ผมอยากคุยกับเขามากผมควรทำยังไงดีครับไม่ไหวแล้วกลัวไปหมดใจสั่นไปหมดผมไม่อยากเลิกกับเขาเลยครับช่วยให้คำปรึกษาได้ไหมครับผมรักเขามากจริงๆ
ถ้าเลิกกันผมคงทำใจไม่ได้แน่เพราะผมรักเขามากเสียใจจังเลยครับอยากได้โอกาสอีกสักครั้งไม่อยากเสียเขาไปเลยครับมีวิธีไหนบ้างไหมครับช่วยผมทีไม่ไหวจริงๆ