คบกัน8ปี แพ้รู้จัก1ปี

เรามีแฟนคนแรก เรากับแฟนคบกันมาได้8ปีกว่าค่ะ ตั้งแต่เรียนอยู่ม.2(ปี2552) เราเรียนโรงเรียนเดียวกัน บ้านอยู่ใกล้ๆกัน จนกระทั่งเรียนจบม.6(ปี2556) เราก็ต้องไปเรียนต่อมหาลัยที่ไกลจากบ้านมาก ส่วนเขาเรียนปวส.อยู่แถวบ้าน เราก็เลยห่างกัน แต่เขาก็ไปหาเราที่มหาลัยทุกๆ1เดือน ผ่านไป2ปีทุกอย่างปกติ(ปี2558) แฟนเราเรียนจบเขาก็เข้าทำงานบริษัทที่เขาฝึกงานเลย พอเขาเริ่มทำงานเราก็มีเวลาเจอกันน้อยลง 2-3เดือนจะเจอกันที  เราเขามาหาเราบ้าง เราไปหาเขาบ้าง และก็ไม่ค่อยมีเวลาได้คุยกัน เพราะเราก็เรียนหนัก+กับเขาที่ต้องทำงาน(ทำโอที) (เราจะมีเวลาคุยกันแค่วันจันทร์-ศุกร์ เพราะเขาหยุดวันอาทิตย์ และวันเสาร์พอทำงานเสร็จเขาก็จะกลับบ้าน ซึ่งวันอาทิตย์เราจะไม่ค่อยได้คุยกันเลย เพราะเขาจะใช้เวลาอยู่กับครอบครัวเขา)จนกระทั่งช่วงต้นปี2560 เรารู้สึกว่ามันมีอะไรแปลกๆ แฟนเราไม่ค่อยอยากให้เราไปหา เนื่องด้วยตอนนั้นเราเลี้ยงสัตว์ เวลาไปไหนมาไหนมันลำบาก เราก็เข้าใจ ก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะเชื่อใจเขา เราจะมีรหัสเฟสแฟน เราเห็นแชทนึงเข้ามาคุยกับแฟนเรา มีเรียกฉายากันด้วย เราก็สงสัยนะ แต่ไม่ได้ถามอะไรเขา พอวันต่อมาแชทผู้หญิงคนนั้นถูกลบไป เราก็กลับมาสงสัยอีกว่าทำไมถึงลบ ถ้ามันไม่มีอะไรจะลบทำไม แต่เราก็ไม่ได้ถามเขา เพราะแฟนเราก็ไม่ได้มีท่าทีเปลี่ยนไป จนวันนึงช่วงเดือนเมษายน วันนั้นแฟนโทรมายอกว่ามีโอถึง5ทุ่ม คงคุยไม่ได้นะ เราก็แปลกใจอยู่นะว่าทำไมทำดึกขนาดนี้ แต่เขาบอกงานเร่งด่วน เราก็ไม่ได้อะไร จนประมาณ4ทุ่มของวันนั้น ระหว่างรอแฟนทำโอ เรานึกยังไงไม่รู้กดเข้าไปหาดูเฟสผู้หญิงคนนั้น สิ่งที่เราเจอคือรูปคู่เขากับแฟนเรา ไปเที่ยว ไปดูหนังด้วยกัน มันไม่ใช่รูปที่คนรู้จักถ่ายกัน มันเป็นรูปที่แฟนเขาถ่ายกัน ตอนนั้นเราทรุดเลย ทำอะไรไม่ถูก มือไม้มันสั่นไปหมด สิ่งแรกที่เราทำคือไปหาเพื่อน แล้วร้องไห้ พยายามโทรหาแฟน แฟนก็ไม่รับ เราก็เลยโทรหาเฟสผู้หญิงคนนั้น ตอนแรกก็ไม่รับ พอรับก็บอกเราว่า”อย่ายุ่ง”ตอนนั้นคือเราทั้งโกรธ โมโห เสียใจ ในหัวมันมีแต่คำถามว่า”ทำไม ทำไมถึงทำแบบนี้ เราไม่ดีตรงไหน เราทำอะไรผิด คนที่เรารัก เราไว้ใจ ทำไมถึงทำกับเราแบบนี้” เราโทรหาแฟนเราทั้งคืน เขาไม่รับสายเลย จนกระทั่งตอนเช้า เขารับสาย เราถามว่า”ทำไมไม่รับสาย” เขาบอกว่า”ตอนนั้นไม่รู้จะพูดอะไร” เราก็ร้องไห้ ถามเขาว่าทำไมทำแบบนี้ เราผิดอะไร เรามันแย่ตรงไหน เขาก็พูดแค่ว่าขอโทษๆ เราถามว่าจะเลือกใคร เขาบอกเขาเลือกเรา ยังไงก็เลือกเราอยู่แล้ว เราเชื่อใจเขามาก มากจนไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้ ในใจคิดว่าเขาคงไม่มีอะไรกันหรอก เราก็โทรไปถามผู้หญิง ถามว่าทำไมทำแบบนี้ เขาก็ตอบว่าเขาไม่รู้ เราก็ถามประโยคนึงที่เราไม่อยากถามเลย “ขอโทษนะคะ มีอะไรกันหรือยัง” ผู้หญิงก็ตอบว่ามีแล้ว เราก็อึ้ง แล้วถามไปว่า”รู้ว่าเขามีแฟนแล้วทำไมถึงกล้าให้” เขาก็ตอบแค่ว่าไม่รู้ๆๆ เราทั้งเจ็บ ทั้งเสียใจ เราก็ถามในสิ่งที่อยากรู้ ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนในที่ทำงาน เขาแอบคุยกันมาได้8เดือนแล้ว ไปไหนมาไหนด้วยกันต่อหลายครั้ง ที่สำคัญคือมีอะไรกันแล้ว ตอนนั้นเราโกรธมาก โทรไปด่าแฟน คือตอนนั้นจะเลิก ยังไงก็จะเลิก มันเจ็บ มันเหมือนว่าเราโง่ ให้เขาหลอกมาได้ตั้ง8เดือน โดยที่ไม่สงสัย ไม่เอะใจอะไร เราปิดการติดต่อแฟนหมดเลย จนอีก2วันต่อมา เขาก็มาง้อเราที่หอที่มหาลัย เขายืนรอเราหน้าประตูห้อง4ชม.ตอนแรกคือเราโกรธมาก ไม่อยากคุยไม่อยากอะไรทั้งนั้น แต่ในใจก็แอบสงสาร เป็นห่วงเขา สุดท้ายเราก็ยอมให้เขาเข้ามาคุยในห้อง เขาก็ขอโทษแล้วก็อธิบายทุกอย่างให้ฟัง ว่าเขากำลังตีตัวออกห่างผู้หญิงคนนั้น เลยทำให้ผู้หญิงคนนั้นมาโพสต์รูปแสดงความเป็นเจ้าของ อยากให้เราเห็น โอเค ถ้าเลิกยุ่งกันเราก็ให้โอกาส เพราะแฟนเราไม่เคยทำผิดเลย เราเลยยกโทษให้ ให้เขาโทรไปเคลียร์กับผู้หญิงคนนั้น แต่หลังจากวันนั้นไม่นาน อีผู้หญิงคนนี้ก้ย้ายที่พักไปพักใกล้กับหอแฟนเรา ไม่ยอมเลิกยุ่ง มาคอยไปกินข้าวด้วยกันทุกวัน แฟนเราทำโอก็ทำ แฟนเราไม่ทำก็ไม่ทำ คืออยากจะอยู่ใกล้กับแฟนเราตลอด เรากับแฟนก็ทะเลาะกันตลอดเพราะเรื่องผุ้หญิงคนนี้ ซึ่งเราก็ประคองความรักกันมาจนถึงต้นปี2561 ทั้งที่จะเลิกกันหลายรอบแล้ว และก็มีปัญหาให้ทะเลาะกันอีก เราโกรธมาก ไม่คุยไม่ตอบ บล็อกทุกอย่าง จนกระทั่งเราไปฝึกงานช่วงกลางเดือนมกราคม แฟนก็คอยง้อเราตลอด บอกว่าเลิกยุ่งกันแล้ว จะรอเรา รอเราแค่คนเดียว เราก็ไม่ตอบแชทเขา เพราะอยากจะดัดนิสัยเขา สิ้นเดือนมกราคม เรากลับบ้านมา แฟนก็รู้แต่เขาไม่มาง้อเรา เราก็แปลกใจ แต่ก็รอ รอให้เขามาง้อ จนก่อนวันวาเลนไทน์ เราโทรไปหาเขา สิ่งที่เราได้กลับมาคือคำว่า “เรืาองของเรามีนจบไปแล้ว” ประโยคสั้นๆ แต่มันพังความรู้สึกเรามาก เราเจ็บยิ่งกว่าตอนรู้ว่าเขาแอบคุยกันอีก คนที่บอกว่าไม่ได้คิดอะไรแล้ว กลับไปคบกับเขา แล้วทิ้งกู คนที่บอกว่าจะรอ เสียใจ เสียความรู้สึกมาก ถามว่าทำไมไม่รอ ก็บอกว่าเบื่อ เบื่อที่ต้องทะเลาะ เบื่ออะไรเดิมๆ คืออะไร แล้วที่กูงี่เง่าแบบนี้มันเป็นเพราะใคร ไม่ได้เป็นเพราะพวก2คนหรอ เรารักเขามาก เราขอโอกาส โอกาสที่เราไม่เคยขอ แต่เขาก้ไม่ให้ เขาบอกเขาให้คนอื่นไปแล้ว ขอโทษด้วย เฮ้ย! มันตัดกันง่ายขนาดนั้นเลยหรอ แค่เวลาไม่กี่อาทิตย์เนี่ยนะ ตัดกูออกไปจากชีวิต แล้วเลือกที่จะคบกับมัน เท่านั้นยังไม่พอ เขาจริงจังกันด้วยวางแผนชีวิตคู่ ใช้เงินร่วมกัน อยู่หอเดียวกัน แล้วอนาคตของกุที่เราวางกันไว้ล่ะ รอแค่กูเรียนจบ อีกไม่กี่เดือน แล้วเราจะช่วยกันเก็บเงินสร้างตัวกัน สุดท้ายก็ต้องจบแบบนี้หรอ??  แต่ยังเป็นเพื่อนกันได้อย่างนี้หรอ?? กว่าจะผ่านอะไรด้วยกันมา นับหนึ่งมาด้วยกัน พิสูจน์กันมาจนพ่อแม่ทั้งคุ่ยอมรับ สุดท้ายก็ต้องมาจบโดยที่กุเป้นฝ่ายไป
     เราควรรู้สึกยังไงค่ะ เรารักเขามาก วางแผนอนาคตไว้กับเขาแค่คนเดียว เราไม่เคยสนใจใครเลย เรารักเขาจนยอมที่จะเป็นเพื่อนกับเขาได้ แต่ตอนนี้สิ่งที่เขาแสดงออกกับเราคือ.คนอื่น ความเป็นห่วง เยื่อใยอะไรไม่มีแล้ว ไม่มีเลยค่ะ เราอยากจะรู้ว่าคนเรามันตัดกันง่ายขนาดนี้เลยหรอค่ะ ความรู้สึกดีๆที่สะสมกันมามันไม่มีค่าอะไรเลยหรอ... ตอนนี้เราโทษตัวเองค่ะ ว่าถ้าตอนนั้นเราไม่งี่เง่า ชีวิตเราก็คงไม่จบลงแบบนี้ เราเสียใจมาก ไม่มีวันไหนที่ไม่ร้องไห้เลยค่ะ
           ขอโทษนะค่ะ เรื่องยาวมากเลย  ที่จริงมันมีปัญหาที่ทำให้ทะเลาะกันมากมาย แต่แต่นี้ก็แย่แล้วค่ะ ขอพื้นที่ระบายหน่อยนะค่ะ😞