คือพ่อเเม่ชอบเอาเราไปเปรียบเทียบรุ้ค่ะทุกบ้านก้คงเป็นเเต่เราว่าของเราหนักอยู่ เรายอมรับว่าเราเป็นคนเหลวไหลติดเพื่อนเเต่เราก้เเยกเวลาออกเราอ่านหนังสือตั้งเเต่2ทุ่มยัน4ทุ่มเเค่2ชั่โมงก้จริงเเต่มันกดดันอ่ะ เเม่นั่งคุมเเถมเล่นโทรศัพท์ เราจะไปมีสมาธิได้ไงอ่ะ เราอ่านหนังสือเเทบทุกวันเวลาเปิดเทอม
เราเป้นคนที่เวลาสอบจะติดท็อบ5 เราจะโดนพูดบ่อยมากว่าทำไมไม่ได้ที่1 เราก้บอกเราทำเต็มที่เเล้ว พ่อก้บอกทำไมไม่ทำให้ดีกว่านี้ เราก้พุดว่าก้สมองเราได้เเค่นี้ พ่อก้บอกต้องทำให้ได้เยอะกว่านี้ดิ เราก้จะโต้ไปว่าทำไมไม่มาทำดูละ เราโมโหนะตอนนั้นเเล้วเราก้รู้ด้วยว่ามันไม่ดีที่เถียงผู้ใหญ่เเต่เราเหนื่อยที่จะโต้จริงๆ เเต่เราก้มีพี่ที่คอยซับเราตลอด คอยพุดว่า มันอยากทำอะไรก้ให้มันทำไปเถอะ อย่าไปบังคับมันถ้ามันไม่ชอบก้ยิ่งเเย่ ยิ่งกดดัน เราก้จะคอยพยักหน้าหงึกๆ เเม่ก้จะโต้มาว่า ลูกเเม่ๆเลือกเองได้ เห้ย!!!ควรเป็นเรารึป่าวอ่ะที่เลือก เรากับพี่ไม่รู้จะพูดอะไรกับเเม่เเล้ว บางทีพี่ก้จะให้เเม่ดูคลิปว่าบังคับเด็กมันจะเกิดผลเสียต่อเด็กเราบอกพี่ว่าไม่ต้องเอาไปให้ดูหรอกดูไปมันก้ไม่ได้เข้าไปในหัวเเม่หรอก เราอยากคุยกับเเม่ให้รู้เรื่องเราควรทำไงดี