ทำไมคนเราจิตสำนึกไม่เหมือนกันว่ะ

มีเพื่อนที่ทำงานด้วยกันเป็นรุ่นพี่ที่สนิทกัน เรื่องการทํางาน การพูดจาเขาก็ดี แต่มีอยู่เรื่องนึง ที่เป็นข้อเสียใหญ่มาก คือเขาชอบยืมเงิน ยืมบ่อยแทบทุกเดือนก็ว่าได้ แล้วก็คืนไม่ตรงกำหนด เหตุผลเยอะอ้างนู่

ขออนุญาตเล่าเรื่องของตัวเอง พอดีผมเป็นคนขี้สงสาร เห็นใครลำบากไม่ได้ต้องช่วยตลอด เรื่องยืมเงินก็เช่นกัน ถึงตัวเองจะไม่มี แต่เพื่อนสัญญาว่าจะคืนวันนี้ ๆ ๆ ผมก็ไปกดบัตรเครดิตให้ ถือว่าใจแลกใจ แต่สุดท้ายแ

ผมมีเพื่อนคนนึง เขาจะทำงาน เลยมายืมแม่ผมลงทุน 500 บาท ผมกับแม่ช่วยกันคนละครึ่ง พอถึงกำหนดคืนเพื่อนผมคนนี้หายหัวเลยครับ วันต่อมาเขาให้คนอื่นเอามาคืน แต่ได้แค่ 150 หลังจากนั้นทิ้งช่วงห่างไปสัก3-4 วัน ผม

ตอนจะยืมก็รับปากได้ทุกอย่าง ถึงเวลาก็เงียบหาย ไม่บอก ไม่ลา หนีหายไปไร้ร่องรอย คนแบบนี้ ยังสามารถใช้ชีวิตได้อย่างปกติสุข แต่ทางกลับกัน ทำให้เราเดือดร้อน ถึงขั้นลำบากด้วยซ้ำ อันนี้ก็เป็นความประหมาด หรือ

เรื่องเกิดจาก มีเพื่อน(อดีตเพื่อน)ได้ยืมโน๊ตบุ๊คของผมไปเพื่อที่จะยืมไปสอบ ซึ่งผมก็ได้ให้ไปเพราะก็เห็นว่าเป็นเพื่อนแล้วก็ไม่ได้คิดอะไร พอถึงกำหนดวันที่จะคืน เค้ากับไม่ยอมคืน อ้างว่ายังมีสอบอีกผมก็ไม่เอ

"ลาภ" ในที่นี้ ไม่ใช่เพียงโชค หรือการได้มาโดยไม่ต้องลงแรงเสมอไป แต่เป็นสิ่งใดก็ตามที่สร้างความสุข ความสบายใจ และไม่เป็นทุกข์ในภายหลัง “หนี้” แม้บางครั้งจะมอบความสะดวกหรือวัตถุที

ขอบคุณทุกความคิดเห็นเเละคำเเนะนำจากเพื่อนพี่ค่ะ

คือเราอายุ17ค่ะแม่พามาอยู่บ้านพ่อเลี้ยงตั้งแต่12แล้้วแม่ก็หาเงินมาสร้างบ้านที่นี้แต่ที่เป็นของย่าเลี้ยงเขาเลยตกลงกันให้พ่อเลี้ยงเป็นเจ้าบ้าน พ่อเลี้ยงเป็นคนเสพยาเคยจำคุกพึ่งออกมาเหมือนในคุกแกเป็นพ่อบ้

คือจากกระทู้เก่านะครับคือว่าคนที่ยืมเงินเราไปพอมันครบกำหนดตามที่ตกลงกันไว้ก็อ้าง นั่นอ้างนี่ใลค์ก็ไม่อ่านโทรติดนะแต่ตัดสายทิ้ง😓คือยอดมันไม่ถึงหมื่นหรอกครับแต่ก็ อยากได้คืนเป็นลูกพี่ที่เรานับถิอคนนึงเล

สวัสดีค่ะ หนูอายุ 19 ปีค่ะ พอดีว่าหนูมีปัญหาเรื่องเงินกับแม่และจะทะเลาะกับแม่ตลอด ปกติแม่หนูทำงานรับจ้างทั่วไปค่ะแม่เราอายุ 45 แต่ก่อนตอนที่ยังเด็กแม่สอนให้หนูออมเงิน แต่สุดท้ายแม่ก็จะชอบเอาไป แต่ไม่ร