ต้องการคำปรึกษา ไม่เข้าใจความคิดของตัวเองค่ะ

ดิฉันอายุ 25 ปี ถูกเลี้ยงมาแบบคนพุทธปกติค่ะ ความคิดแปลกๆนี้มันเกิดขึ้นหลังจากที่ดิฉันเรียนจบและเริ่มทำงานที่ กทม ค่ะ
ตอนแรกดิฉันรู้ไม่นับถือพระสงฆ์ ไม่อยากใส่บาตรค่ะ เพราะเราเห็นพระที่ไม่ดีตามข่าวก็มี เคยเจอพระที่มายืนถือบาตรอข้างร้านแกงถุง ต่อมาค่ะ ดิฉันไม่อยากเข้าวัด พอไปวัดทีไร รู้สึกว่าทำไมวัดวุ่นวายจัง ของคลังเครื่องราง หรืออะไรต่างๆที่ดึงดูดให้คนมาทำบุญ รู้สึกว่ามีแต่การตลาดค่ะ ต่อมาก็เริ่มตั้งคำถามค่ะ ทำไมเราต้องทำบุญ เข้าวัด ตักบาตร เวียนเทียน ทำไปทำไม ทำแล้วสบายใจ จิตใจสงบจริงหรือ คนที่ทำบุญหวังผลก็มีเยอะแยะไป แต่ตัวดิฉันก็ไม่ได้รู้สึกไปซะหมดนะคะ กับพระที่เคยใส่บาตรมาตั้งแต่เด็ก ดิฉันยังเคารพท่านเหมือนเดิมค่ะ

ดิฉันคิดว่า แค่เป็นคนดี คิดดี ทำดี ก็พอแล้ว

เมื่อมาลองวิเคราะห์ตัวเองดู ดิฉันรู้สึกว่าจะเชื่อ จะศรัทธาอะไรก็ต่อเมื่อมันมีที่มาที่ไป มีเหตุมีผลไม่ใช่เชื่อเพราะคนอื่นเชื่อ ทำเพราะคนอื่นทำ

หลังเริ่มเป็นหนักค่ะ
เพลงชาติดังบนสถานีรถไฟฟ้า ทุกคนยืน มันเกิดคำถามค่ะ ทำไมฉันต้องทำ ทำแค่เพราะคนอื่นทำหรอ ไม่ใช่ว่าไม่รักชาตินะคะ มันคนละเรื่องกันสำหรับดิฉันค่ะ

มันมีอีกหลายคำถามที่ผุดขึ้นมาในหัว จนคิดว่า เราเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนจัง แต่คำถามเหล่านี้มันเกิดขึ้นเอง พอเราไปเจอเหตุการณ์อะไร ก็จะมีคำถามแบบนี้ตลอดเลยค่ะ

ดิฉันอยากปรึกษาและแลกเปลี่ยนความคิดกับทุกท่านค่ะ เผื่อว่าอาจจะทำให้เห็นอะไรที่กว้างมากขึ้น

ปัญหานี้มันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อชีวิตประจำวันหรอกค่ะ แต่มันอึดอัดใจค่ะ