คือปกติเราก็ได้แต่อยู่บ้าน ไปโรงเรียนก็มีพ่อไปส่ง กลับบ้านก็มารอตั้งแต่ยังไม่เลิก เลิกเรียนหรือไม่เสาร์อาทิตย์ก็ไม่ได้ออกไปไหน นานๆทีจะขอไปเที่ยวห้างซึ่งไม่ไกลมากแต่ก็ห้ามกลับเกิน4โมงครึ่ง คือมันผิดมากหรอที่เราอยากไปไหนมาไหนกับเพื่อนบ้าง แล้วก็บ่นว่าทำอะไรไม่เป็น แต่พอขอไปเที่ยวก็บ่นว่าขออีกแล้ว แล้วปิดเทอมมาเราเพิ่งจะไปห้างแค่ครั้งเดียว กับไปติวหนังสือบ้านเพื่อนที่กลับไม่เกิน4โมงครึ่งกับวันนี้มีเพื่อนมาติวที่บ้าน แล้วเราแค่ขอไปเที่ยวกับเพื่อนก็มาบ่นว่ามีเรื่องออกจากบ้านทุกวันเลยนะ คือไม่เข้าใจว่ามันทุกวันตรงไหน เดือนนึงออกจากบ้านถึง5ครั้งมั้ย แล้วพอบอกให้พาไปก็ไม่ค่อยมีเวลาให้ ก็เข้าใจแหละว่าเราเป็นผู้หญิง แต่มันจำเป็นต้องบ่นขนาดนี้มั้ย และเรากำลังจะเข้ามหาลัยและก็สอบได้แล้วด้วย เชื่อแหละว่าชีวิตวัยรุ่นก็อยากมีอิสระ คือเราก็ไม่ได้ขออะไรมากเลย มันผิดมากหรอ เราขอมากไปหรอ แล้วแม่ถามเราวันนี้ว่าที่ขอไปเที่ยวถามจริงเถอะว่าไปทำอะไร ถามเหมือนไม่ไว้ใจอ่ะ เจอแบบนี้บ่อยๆเราก็เครียดนะ ปกติคนอื่นเวลามีเรื่องอะไรก็คุยกับพ่อกับแม่ แต่เราพูดอะไรกับใครได้บ้างนอกจากเก็บไว้ในใจ แล้วพูดกับตัวเอง ส่วนเพื่อนก็อย่างว่าเราไม่ค่อยได้ออกไปไหนแล้วเราจะมีเพื่อนมั้ยล่ะ เราอยากรู้ว่าเราควรทำไงหรอ "อยากออกตามล่าหากาแล็กซี่ แต่หยุดได้แค่หน้าบ้าน"
แม่ไม่ไว้ใจเราหรือเป็นห่วงเรา