ดูลิงก์ของทุกตอน (ที่เขียนเสร็จแล้ว) ได้ตามด้านล่างเลยค่ะ
+.+.+ลุยเดี่ยวเที่ยวตอนตกกงาน 72 วัน จาก USA ถึง PERU+.+.+
https://pantip.com/topic/37467736
เมื่อชีวิตคือการเดินทาง สองวันนี้เราก็ “เดินทาง” ยาวๆ ไป
22 Feb 2018 (Bangkok - Seoul)
ใจจริงอยากจะข้าม Shot ไม่พูดถึงเกาหลีเลยจะได้มั๊ย? แต่เพื่อความไม่น่าเกลียดพูดถึงหน่อยละกัน อย่างที่บอกว่า Flight นี้เป็น Flight ที่แลกไมล์มา เพราะฉะนั้น ตัวเลือกดีๆ ไม่ค่อยมีเหลือให้จองเท่าไหร่ เราเลยต้องไปบินลง 1 ตุ๊บ ที่ไต้หวัน เดินวนไปเข้าห้องน้ำ เอาของทุกอย่างลงมาสแกน แล้วก็กลับไปขึ้นเครื่อง (เดิม) อีกรอบ มันเป็น process ที่ชวนให้มึนงงสำหรับคนที่ไม่เคย Via ที่ไต้หวันอย่างเรา
พอถึงเกาหลี แน่นอนว่ามีหวั่นใจบ้างเรื่อง ตม. แต่ก็ถือคติว่าไม่ให้ชั้นเข้าประเทศชั้นก็ไม่ง้อ เพราะพรุ่งนี้ชั้นก็มีบินต่อละ!!! แต่อาจด้วยอานิจสงส์ความเปื่อยและเยินมากของ Passport ทำให้เราผ่านเข้าเกาหลีอย่างง่ายดาย ช่วงที่ไปเป็นช่วง Olympic ฤดูหนาว มันก็จะมี Mascot สองตัวมาต้อนรับอยู่แบบนี้
เสร็จแล้วเราก็นั่งรถไฟจากสนามบินไปลงที่ Ewha women’s university station ในราคา 4,600 วอน ตอนขึ้นไปคือไม่มีทีนั่ง แรกๆ ก็ช่างมัน แต่คิดอีกที “ชั้นต้องนั่งอีกยาวไกล” แล้วเก้าอี้สามตัวแต่นั่งกันสองคน คือมันมีคนนึงที่นั่งอ้าขากว๊างกว้าง ส่วนอีกคนก็วางแหมะกระเป๋าไว้ที่เก้าอี้ตัวนั้น เราชี้ไปที่กระเป๋าแล้วบอกว่าชั้นจะนั่ง จากนั้นแหมะก้นลงไปเลยค่ะ เค้าก็รีบคว้ากระเป๋าหนี อีกคนก็รีบหุบขา หันไปส่งสายตาให้ทั้งสองพร้อมบอกว่า “xie xie” แน่นอนค่ะว่าสองคนนั้นฟังรู้เรื่อง 555
นั่งไปพักใหญ่ๆ จนถึง Hongik University station ก็เปลี่ยนสาย แล้วนั่งต่ออีก 2 ป้ายก็จะถึงปลายทางของเรา อย่าลืมค่ะ!!! เอาตั๋วไปแลกคืน จะได้เงินกลับมาอีก 500 วอน (จริงๆ ไปคืนเอาวันสุดท้ายก็ได้ ไม่รู้จะรีบอยากได้ 500 วอนมาทำไม?)
ด้วยความที่สถานที่ลงคือ Ewha women’s university station จินตนาการคือความพลุกพล่านของนักศึกษาหนุ่มสาว ที่จะทำให้เรากระชุ่มกระชวยในวันที่าเยือนเกาหลี (เพียงหนึ่งวัน) แต่พอออกจากสถานีปุ๊บ เอิ่ม......ร้างมากค่ะ!!! เดินเงียบๆ ท่ามกลางความหนาวเหน็บไปเรื่อยๆ จนไปถึง Hostel ที่ชื่อเดียวกัน แต่หน้าตาดูดีกว่าในเวปมากมาย พอเดินไปใกล้ๆ มีป้ายแปะว่า “Hostel ชื่อว่า XXX” ที่คล้ายกับที่นี่ ต้องเดินไปอีกสองถนนนะจ๊ะ เจ้าค่ะ! แบกของเดินต่อไป
พอถึงแล้วเก็บข้าวของเสร็จก็ต้องหาของกิน มาเกาหลีก็ต้องกินอาหารเกาหลีสิคะ! แต่ครั้นจะกินปิ้งย่างก็ดูจะหนักไปสำหรับคนเดียว สุดท้ายเลยจบลงที่ Bibimbab (สั่งไม่ใส่เนื้อ เลยได้ bibimbab เจมาเชยชม)
กินไปแล้วก็หิวน้ำ ตรงนู้นเหมือนมีให้กดน้ำกินฟรี เดินไปกดเลยค่ะ ด้วยความมั่นใจว่าตู้กดน้ำขาวๆ มันคือน้ำเย็นและน้ำร้อน ส่วนแทงค์สแตนเลสข้างๆ “ชาข้าวเกาหลี” แน่นอน หยิบแก้วเปิดน้ำจากแทงค์สแตนเลส เดินกลับมาที่โต๊ะ แล้วกระดกเข้าปากด้วยความมั่นใจ!!! เฮือก.....มันคือน้ำซุปค่ะ! แทบสำลัก เอาไงต่อดี???? สุดท้ายก็ซดไปจนหมดแก้ว แล้วค่อยเดินไปกดน้ำเปล่ามากินอีกแก้ว
(ใครจะว่าโง่ก็ได้นะ แต่แบบไม่คุ้นเคยกับเกาหลีจริงๆ ที่ผ่านมาก็ไปเจอเพื่อนเกาหลีก่อน แล้วให้เค้าบริการ ส่วนเรานั่งเฉยๆ แล้วรอกิน นี่คือการไปเองครั้งแรก มันก็จะเป๋อหน่อย)
หมดไปหนึ่งวันที่เกาหลี แบบที่ไม่มีอะไรเลยนอกจากไปกิน
[CR] +.+.+ลุยเดี่ยวเที่ยวตอนตกกงาน จาก USA ถึง PERU+.+.+ (DAY1-2: BANGKOK – INCHEON (KOREA) – MEXICO CITY (MEXICO))
+.+.+ลุยเดี่ยวเที่ยวตอนตกกงาน 72 วัน จาก USA ถึง PERU+.+.+
https://pantip.com/topic/37467736
เมื่อชีวิตคือการเดินทาง สองวันนี้เราก็ “เดินทาง” ยาวๆ ไป
22 Feb 2018 (Bangkok - Seoul)
ใจจริงอยากจะข้าม Shot ไม่พูดถึงเกาหลีเลยจะได้มั๊ย? แต่เพื่อความไม่น่าเกลียดพูดถึงหน่อยละกัน อย่างที่บอกว่า Flight นี้เป็น Flight ที่แลกไมล์มา เพราะฉะนั้น ตัวเลือกดีๆ ไม่ค่อยมีเหลือให้จองเท่าไหร่ เราเลยต้องไปบินลง 1 ตุ๊บ ที่ไต้หวัน เดินวนไปเข้าห้องน้ำ เอาของทุกอย่างลงมาสแกน แล้วก็กลับไปขึ้นเครื่อง (เดิม) อีกรอบ มันเป็น process ที่ชวนให้มึนงงสำหรับคนที่ไม่เคย Via ที่ไต้หวันอย่างเรา
พอถึงเกาหลี แน่นอนว่ามีหวั่นใจบ้างเรื่อง ตม. แต่ก็ถือคติว่าไม่ให้ชั้นเข้าประเทศชั้นก็ไม่ง้อ เพราะพรุ่งนี้ชั้นก็มีบินต่อละ!!! แต่อาจด้วยอานิจสงส์ความเปื่อยและเยินมากของ Passport ทำให้เราผ่านเข้าเกาหลีอย่างง่ายดาย ช่วงที่ไปเป็นช่วง Olympic ฤดูหนาว มันก็จะมี Mascot สองตัวมาต้อนรับอยู่แบบนี้
เสร็จแล้วเราก็นั่งรถไฟจากสนามบินไปลงที่ Ewha women’s university station ในราคา 4,600 วอน ตอนขึ้นไปคือไม่มีทีนั่ง แรกๆ ก็ช่างมัน แต่คิดอีกที “ชั้นต้องนั่งอีกยาวไกล” แล้วเก้าอี้สามตัวแต่นั่งกันสองคน คือมันมีคนนึงที่นั่งอ้าขากว๊างกว้าง ส่วนอีกคนก็วางแหมะกระเป๋าไว้ที่เก้าอี้ตัวนั้น เราชี้ไปที่กระเป๋าแล้วบอกว่าชั้นจะนั่ง จากนั้นแหมะก้นลงไปเลยค่ะ เค้าก็รีบคว้ากระเป๋าหนี อีกคนก็รีบหุบขา หันไปส่งสายตาให้ทั้งสองพร้อมบอกว่า “xie xie” แน่นอนค่ะว่าสองคนนั้นฟังรู้เรื่อง 555
นั่งไปพักใหญ่ๆ จนถึง Hongik University station ก็เปลี่ยนสาย แล้วนั่งต่ออีก 2 ป้ายก็จะถึงปลายทางของเรา อย่าลืมค่ะ!!! เอาตั๋วไปแลกคืน จะได้เงินกลับมาอีก 500 วอน (จริงๆ ไปคืนเอาวันสุดท้ายก็ได้ ไม่รู้จะรีบอยากได้ 500 วอนมาทำไม?)
ด้วยความที่สถานที่ลงคือ Ewha women’s university station จินตนาการคือความพลุกพล่านของนักศึกษาหนุ่มสาว ที่จะทำให้เรากระชุ่มกระชวยในวันที่าเยือนเกาหลี (เพียงหนึ่งวัน) แต่พอออกจากสถานีปุ๊บ เอิ่ม......ร้างมากค่ะ!!! เดินเงียบๆ ท่ามกลางความหนาวเหน็บไปเรื่อยๆ จนไปถึง Hostel ที่ชื่อเดียวกัน แต่หน้าตาดูดีกว่าในเวปมากมาย พอเดินไปใกล้ๆ มีป้ายแปะว่า “Hostel ชื่อว่า XXX” ที่คล้ายกับที่นี่ ต้องเดินไปอีกสองถนนนะจ๊ะ เจ้าค่ะ! แบกของเดินต่อไป
พอถึงแล้วเก็บข้าวของเสร็จก็ต้องหาของกิน มาเกาหลีก็ต้องกินอาหารเกาหลีสิคะ! แต่ครั้นจะกินปิ้งย่างก็ดูจะหนักไปสำหรับคนเดียว สุดท้ายเลยจบลงที่ Bibimbab (สั่งไม่ใส่เนื้อ เลยได้ bibimbab เจมาเชยชม)
กินไปแล้วก็หิวน้ำ ตรงนู้นเหมือนมีให้กดน้ำกินฟรี เดินไปกดเลยค่ะ ด้วยความมั่นใจว่าตู้กดน้ำขาวๆ มันคือน้ำเย็นและน้ำร้อน ส่วนแทงค์สแตนเลสข้างๆ “ชาข้าวเกาหลี” แน่นอน หยิบแก้วเปิดน้ำจากแทงค์สแตนเลส เดินกลับมาที่โต๊ะ แล้วกระดกเข้าปากด้วยความมั่นใจ!!! เฮือก.....มันคือน้ำซุปค่ะ! แทบสำลัก เอาไงต่อดี???? สุดท้ายก็ซดไปจนหมดแก้ว แล้วค่อยเดินไปกดน้ำเปล่ามากินอีกแก้ว
(ใครจะว่าโง่ก็ได้นะ แต่แบบไม่คุ้นเคยกับเกาหลีจริงๆ ที่ผ่านมาก็ไปเจอเพื่อนเกาหลีก่อน แล้วให้เค้าบริการ ส่วนเรานั่งเฉยๆ แล้วรอกิน นี่คือการไปเองครั้งแรก มันก็จะเป๋อหน่อย)
หมดไปหนึ่งวันที่เกาหลี แบบที่ไม่มีอะไรเลยนอกจากไปกิน