เราเป็นคนขี้น้อยใจคะ ขี้อิจฉาด้วย พ่อแม่ของเราเลิกกันตั้งแต่เด็ก พ่อมีแม่ใหม่ ตอนนี้เราอยู่กับพ่อ เราไม่ค่อยจะชอบแม่ใหม่ซักเท่าไหร่ เขาก็คงจะไม่ชอบเราเหมือนกันค่ะเพราะทุกวันนี้ไม่ได้คุยกันเลยเหมือนเห็นกันและกันเป็นธาตุอากาศ เวลาอยู่ที่บ้านเราจะเงียบๆไม่คุยกับใครเอาแต่นั่งเล่นเกมส์ ดูการ์ตูน เพราะมันเป็ฯความสุขของเรา มันทำให้เราไม่คิดมากด้วยค่ะ แต่เวลาอยู่กับเพื่อนเราจะคิดมาก กลัวเพื่อนไม่รัก กลัวเพื่อนเกลียด เวลาเพื่อนด่าหรือว่าใช้งานอะไรเรา เราเลยไม่ว่าอะไร จนมันชินติดเป็นนิสัย เราจะเป็นคนที่ร่าเริงบ้าๆบ๊องไร้สาระมากเวลาอยู่กับเพื่อนแต่พอกลับบ้านเราก็จะเงียบและกลับไปเป็ฯเด็กติดเกมส์เหมือนเดิม ปัญหาทุกวันนี้ก็คงจะไม่พ้นเรื่องครอบครัวกับเรื่องการเรียน เราก็คิดว่าเราเรียนเก่งอยู่นะ ได้ 4.00 ทุกเทอม แต่พ่อก็มักจะด่าว่าเราโง่เสมอ เราโทรบอกแม่แม่เขาก็ทำได้แค่ปลอดใจแล้วก็บอกว่าพ่อไม่อยากให้เราหลงตัวเองเลยพูดไปแบบนั้น แต่เราก็น้อยใจอยู่ดี ชมเราบ้างไม่ได้หรอ? ไม่ต้องพูดอะไรก็ได้ ทำไมต้องด่าว่าโง่ด้วย.. ยิ่งเทอมที่แล้วพ่อแม่เราทะเลาะกันทั้งๆที่เลิกกันไปแล้วแต่ก็ต้องมาทะเลาะกันเพราะเราอะ ทำให้เราได้เกรดต่ำลง พ่อก็ไม่พอใจ เราคิดนะว่าเราไม่ควรเกิดมาเลยอะ พ่อแม่ไม่น่าจะมีลูกอย่างเราเลย ถ้าเกิดว่าไม่มีเราอยู่ตอนนี้ทั้งสองคนอาจจะไม่ทะเลาะกันอีกตลอดไป อยากจะฆ่าตัวตายแต่กลัวพ่อกับแม่เสียใจ แต่ถ้าไม่มีเราอยู่บนโลกนี้พ่อกับแม่ก็จะไม่ทะเลาะกันอีก พ่อจะได้ไม่ต้องทำงานหนักเพื่อเลี้ยงลูกโง่ๆอย่างเราด้วย แต่พอไปโรงเรียนได้เล่นได้พูดคุยกับเพื่อนความรู้สึกนั้นก็หายไปเลยอะ เรื่องพวกนี้ก็มีมาเรื่อยๆมันมากจนเราไม่อยากเก็บไว้คนเดียว เราอยากจะระบายบ้าง เล่าให้คนอื่นฟัง แต่ก็ทำได้แค่เขียนบันทึกแล้วก็ฉีกทิ้ง แล้วมันก็เริ่มมาถึงจุดอิ่มตัวอะ คือแบบมันไม่ไหวจริงๆ บางครั้งเราก็คิดว่าเราแคร์คนอื่นมากไป คนที่เราคุยด้วยมากที่สุดก็คนจะเป็นแฟน เพราะว่าเขาชวนเราเล่นเกมส์ แต่ถ้าเราไม่เล่นเกมส์ด้วยเขาก็คงไม่โทรคุยกับเราหรอก.. ทุกๆครั้งที่คุยกันก็จะมีแต่เรื่องเกมส์ เพื่อนสนิทเราที่เป็ฯผู้หญิง เราไม่ค่อยจะอยากเล่าหรือปรึกษาอะไรเขาสักเท่าไหร่ เวลามีปัญหาเขามังไม่สนใจเราเลย มีครั้งหนึ่งเราร้องไห้แล้วโทรไปหาเขาว่าเราเลิกกับแฟนแตเขาก็กลับไม่สนใจมัวแต่ดูทีวีแล้วก็พูดว่าหาๆ ว่าอะไรนะ ส่วนเพื่อนรักของเราที่เราโคตรเราและสนิทมากๆๆก็อยู่ที่เชียงใหม่ ชีวิตเขาดีมากอะ มีพ่อมีแม่ที่รักกัน มีเพื่อนที่สนิทกันเยอะแยะปิดเทอมก็ไปคอนเสิร์ทกัน คือมันดีมากอะ ดีซะจนเราไม่อยากให้เรื่องแย่ๆในชีวิตเราไปทำให้เขามีความทุกอะ เพื่อนคนนี้เป็นคนที่แบบจะเดือดร้อนมากถ้ารู้ว่าเราเป็นอะไร ส่วนคนสุดท้ายก็จะเป็นเพื่อนผู้ชาย คนนี้เราจะปรึกษามากที่สุด ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องแฟนเพราะเขากับแฟนเราสนิทกัน เราถามเขาปรึกษาเขามากจนเรากังวนว่าเขาจะรำคาญเราอะ ทุกว่านี้ก็เลยทำได้แค่นั่งร้องไห้เงียบๆอยู่ในห้อง
เคยมีเรื่องที่อยากจะระบายหรือปรึกษาใครซักคนแต่พูดไม่ได้บ้างมั้ยคะ?