ตอนนี้บ้านเราไม่มีกินแล้วค่ะ ฐานะย่ำแย่ ไม่มีเงินไปเรียนต่อมหาวิทยาลัยแล้ว ครอบครัวมีหนี้หลักแสน ในครอบครัวไม่มีใครเรียนจบม.3 เลย แม่ก็ป่วยเป็นโรคร้ายแรง เราจบม.6 แล้วเลยตัดสินใจซิ่ว 3 ปีค่ะ เก็บเงินใช้หนี้ให้แม่ และเก็บเงินเรียนต่อ เเต่เรารู้สึกผิดมาก ทั้งกดดัน มันหนักอึ้ง ตอนนี้เพื่อนไม่คบ ถูกตราหน้าว่าซิ่วไปคลอดลูก ทั้งๆที่ปกติเราไม่ใช่คนเกเร ไม่เคยมีแฟน ตั้งใจเรียนมากๆ สอบได้ที่ 1 ตลอดเลย พอล้มที รู้เลยค่ะว่าเหลือใครบ้างที่อยู่กับเรา เหลือครอบครัว ที่ไม่เคยทิ้ง แม่ก็เครียดมากอยากให้เราเรียน เรารู้สึกผิดอย่างแรงเลยค่ะ แต่ถ้าให้แม่ไปกู้เงินเพิ่มให้เราเรียน ก็เครียดเหมือนกัน เราตั้งใจเข้าวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ค่ะ วันหยุดอ่านหนังสือทุกวัน ตั้งแต่ทานข้าวเสร็จจนถึงก่อนนอน ว่างเมื่อไรก็อ่านตลอดเลยค่ะ เวลาไปร.ร.ก็อ่านตอนก่อนเข้าแถว ตอนพัก หรือคาบที่ครูไม่เข้า ตั้งใจมาก แต่ดันมาชีวิตพลิกผัน ตอนตัดสินใจแรกๆ คือร้องไห้คนเดียวทุกวัน ตรงๆคือทำใจไม่ได้ บอกเราทีว่าทำอย่างไรให้ไท่ต้องมาเครียด มาจิตตกแบบนี้ ตอนนี้ทุกข์ทรมานใจมากๆค่ะ
จะซิ่ว 3 ปีมาทำงานหาเงิน ทำอย่างไรให้ไม่รู้สึกผิดดีคะ?