สวัสดีค่ะ นี่เป็นครั้งแรกที่ตั้งกระทู้ มีสะกดอะไรผิดไปก็ขออภัยด้วยน่ะค่ะ
คือเรากับแฟนคบกันว่าได้ปีกว่าแล้ว แรกๆอะไรๆมันก็ดี แต่ตอนนี้มันเป็นตรงกัข้ามเลย ขอเกิ่นก่อนน่ะค่ะว่าแฟนเราเป็นคนต่างชาติ วัฒธรรมอาจจะแตกต่าง
เราเริ่มทะเลาะกับแฟนตั้งแต่ 6-7 เดือนที่คบกันจนตอนนี้ 1 ปี 2 เดือน เราก็ยังทะเลาะกันอยุ่
ย้อนไปเมื่อ 6-7 เดือนก่อน เราทำผิดครั้งใหญ่ และนั้นเป็นาสเหตุที่เราทะเลาะกันถึงทุกวันนี้ คือ เราทำงานวิศวะค่ะ มีผู้ชายรอบล้อม เรามีเพื่อนผู้ชายคนนึง เราเพิ่งรู้จักกัน ตอนแรกเราก็ไม่อะไร ก็เพื่อนเฉยๆ เราคุยกันได้หลายเรื่อง คุยกันทุกวัน ทั้งที่ทำงานและนอกงาน เราก็บอกแฟนเราว่านี่คือเพื่อนจากที่ทำงาน ตอนแรกแฟนเราก็โอเคกับเรื่องนี่ แต่เราสนิทกันมากเกินไป เราไปไหนมาไหนด้วยกัน แล้วเราก็รู้ว่าเพื่อนคนนี้ชอบเรา แต่เค้าก็รุ้ว่าเรามีแฟนแล้ว และเวลาเราทะเลาะกับแฟนเราก็จะไปปรึกษาเขา แล้วช่วงนั้นมีแค่เขาที่เราคุยด้วยได้ และด้วยที่เราสนิทกันมาก เล่นกันพิเรนๆ จนวันนึงเราเผลอจูบกัน ค่ะเรายอมรับว่าเราผิด และเราเสียใจกับการกระทำครั้งนั้น เพราะเราเกือบจะเสียคนที่รักเราไป เราทำผิดกับแฟนมากๆ แต่เราก็ยังอยากมีคนที่อยุ่ด้วยแล้วสบายใจ และตอนนั้นก็คือเพื่อนคนนี้ ปัจจุปันเราไม่ได้เป็นเพื่อนกันแล้วค่ะ แฟนเราไม่ชอบ และเพราะเราเกือบจะเสียแฟนไป เราเลยเลือกที่จะหยุดคบกับเพื่อนคนนั้น แฟนเราให้โอกาศเราแก้ตัว ซึ้งเรารู้ว่าเราทำผิด และเราก็พยายามไม่ทำในสิ่งที่เขาไม่ชอบ พยายามทำตัวให้ดีขึ้น แต่ทุกครั้งที่ทะเลาะกันเขาจะหยิบเรื่องนี้ขึ้นมาว่าเรา เราก็ได้แต่ขอโทษ และพยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุด แต่เหมือนว่า ความผิดครั้งนี้มันทำให้เขาไม่มีความเชื่อใจให้เราอีกต่อไป ซึ่งเราก็เข้าใจว่า ความเชื่อใจถ้ามันเสียไปแล้ว มันจะยากที่จะได้กลับคืนมา แต่ในเมื่อเขาให้โอกาศเรา เราก็ทำทุกอย่างให้เขาเชื่อใจเราอีกครั้ง เราไม่คุยกะเพื่อนผู้ชายอีกเลยนอกจากเวลางาน แต่เหมือนมันจะไม่พอ ยังมีเรื่องทะเลาะเล็กๆน้อยๆ อีก ซึ่งทุกครั้งที่ทะเลาะนอกจากเขาจะหยิบเรื่องอดิตขึ้นมาว่าเรา แล้ว โยนความผิดมาให้เราทุกอย่าง ทั้งๆที่บางที่เขาเองก็ผิด บางทีว่าเราเหมือนเราเป็นคนที่เลวมาก ว่าเราถึงกับบางครั้งเรารุ้สึกแย่ที่ยังอยุ่กับเขา เราควรเดินออกมาดีมั้ย ?
เรารู้สึกแย่จนต้องโทรไปขอโทษพ่อแม่เขา และขอคำปรึกษา แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย ความผิดยังอยุ่ที่เรา ทั้งๆที่เราก็ขอโทษไปแล้วเป็นพันๆครั้ง ปรับตัวจนไม่รู้สึกว่าเป็นตัวของตัวเอง นั้งคิดถึงแต่คำพูดของเขาที่มันทิ่มแทงหัวใจ แต่บางทีก็รู้สึกว่า เราเป็นคนผิด เราต้องยอมรับกรรม และทำทุกอย่างให้ดีขึ้น แต่มันเป็นเหมือนว่ายิ่งเราพยายาม เรายิ่งผิด
เราเคยนั่งคุยกันว่าจะเอายังไง จะเลิกมั้ยรึจะไปต่อ เขาก็ไม่เลิกค่ะ เขาบอกว่าเขายังรักเรา ถึงเขาจะไม่มีความสุขก็ตาม เราก็รู้สึกแบบนั้นค่ะ เราไม่อยากเลิก แต่ทะเลาะกันที ก็ยังเงี่ย จะเลิกๆ ต้องเดินออกมา เพราะคำพูดของเขา เขาเป็นคนหัวร้อน เราก็ร้อน ไม่ชอบง้อ มีแต่ต่างคนต่างประชด แต่เวลาดีก็ดีมาก ดีจนแบบว่าชีวิตนี้คงไม่มีใครแล้ว แต่ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปอีก ปี สอง ปี เราก็ไม่ไหว
เราเคยวางแผลนว่าจะซื้อบ้านอยุ่ด้วยกัน จะมีลูกกี่คน แต่พอคุยกันไปคุยกันมา เรามีความคิดแตกต่างกันเรื่องการใช้ชีวิต อย่างเช่น เขาอยากอยู่แบบเรื่อยๆ มีพอกิน เงินเดือนไม่ต้องมากก็ได้ แต่เรา เราอยากทำงานที่ได้เงินเดือนเยอะ เราอยากเลี้ยงแม่ อยากให้ครอบครัวสบาย คือเราเป็นคนที่ใฝ่สูง แต่เราก็ไม่เคยไปขอใครกิน เราหาของเราเองได้ แต่ถ้ามีครอบครัว ค่าใช้จ่ายมันก็เยอะ เราก็อยากให้เขาดูแล แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่พอ
เราครวทำยังไงดีค่ะ เราอยากมีครอบครัวกับเขา แต่ตอนนี้เรามองไม่เห็นอนาคตเลย เราสองคนเองก็ไม่มีความสุข ทุกข์มากว่าสุขด้วยซ้ำ แต่ก็เพราะยังรักกันอยุ่ และไม่อยากเลิก ทั้งๆที่ก็บอกเลิกกันไปหลายครั้งแต่ก็ทำไม่ได้
ยังรักกันอยู่ แต่เราไม่มีความสุขเลย
คือเรากับแฟนคบกันว่าได้ปีกว่าแล้ว แรกๆอะไรๆมันก็ดี แต่ตอนนี้มันเป็นตรงกัข้ามเลย ขอเกิ่นก่อนน่ะค่ะว่าแฟนเราเป็นคนต่างชาติ วัฒธรรมอาจจะแตกต่าง
เราเริ่มทะเลาะกับแฟนตั้งแต่ 6-7 เดือนที่คบกันจนตอนนี้ 1 ปี 2 เดือน เราก็ยังทะเลาะกันอยุ่
ย้อนไปเมื่อ 6-7 เดือนก่อน เราทำผิดครั้งใหญ่ และนั้นเป็นาสเหตุที่เราทะเลาะกันถึงทุกวันนี้ คือ เราทำงานวิศวะค่ะ มีผู้ชายรอบล้อม เรามีเพื่อนผู้ชายคนนึง เราเพิ่งรู้จักกัน ตอนแรกเราก็ไม่อะไร ก็เพื่อนเฉยๆ เราคุยกันได้หลายเรื่อง คุยกันทุกวัน ทั้งที่ทำงานและนอกงาน เราก็บอกแฟนเราว่านี่คือเพื่อนจากที่ทำงาน ตอนแรกแฟนเราก็โอเคกับเรื่องนี่ แต่เราสนิทกันมากเกินไป เราไปไหนมาไหนด้วยกัน แล้วเราก็รู้ว่าเพื่อนคนนี้ชอบเรา แต่เค้าก็รุ้ว่าเรามีแฟนแล้ว และเวลาเราทะเลาะกับแฟนเราก็จะไปปรึกษาเขา แล้วช่วงนั้นมีแค่เขาที่เราคุยด้วยได้ และด้วยที่เราสนิทกันมาก เล่นกันพิเรนๆ จนวันนึงเราเผลอจูบกัน ค่ะเรายอมรับว่าเราผิด และเราเสียใจกับการกระทำครั้งนั้น เพราะเราเกือบจะเสียคนที่รักเราไป เราทำผิดกับแฟนมากๆ แต่เราก็ยังอยากมีคนที่อยุ่ด้วยแล้วสบายใจ และตอนนั้นก็คือเพื่อนคนนี้ ปัจจุปันเราไม่ได้เป็นเพื่อนกันแล้วค่ะ แฟนเราไม่ชอบ และเพราะเราเกือบจะเสียแฟนไป เราเลยเลือกที่จะหยุดคบกับเพื่อนคนนั้น แฟนเราให้โอกาศเราแก้ตัว ซึ้งเรารู้ว่าเราทำผิด และเราก็พยายามไม่ทำในสิ่งที่เขาไม่ชอบ พยายามทำตัวให้ดีขึ้น แต่ทุกครั้งที่ทะเลาะกันเขาจะหยิบเรื่องนี้ขึ้นมาว่าเรา เราก็ได้แต่ขอโทษ และพยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุด แต่เหมือนว่า ความผิดครั้งนี้มันทำให้เขาไม่มีความเชื่อใจให้เราอีกต่อไป ซึ่งเราก็เข้าใจว่า ความเชื่อใจถ้ามันเสียไปแล้ว มันจะยากที่จะได้กลับคืนมา แต่ในเมื่อเขาให้โอกาศเรา เราก็ทำทุกอย่างให้เขาเชื่อใจเราอีกครั้ง เราไม่คุยกะเพื่อนผู้ชายอีกเลยนอกจากเวลางาน แต่เหมือนมันจะไม่พอ ยังมีเรื่องทะเลาะเล็กๆน้อยๆ อีก ซึ่งทุกครั้งที่ทะเลาะนอกจากเขาจะหยิบเรื่องอดิตขึ้นมาว่าเรา แล้ว โยนความผิดมาให้เราทุกอย่าง ทั้งๆที่บางที่เขาเองก็ผิด บางทีว่าเราเหมือนเราเป็นคนที่เลวมาก ว่าเราถึงกับบางครั้งเรารุ้สึกแย่ที่ยังอยุ่กับเขา เราควรเดินออกมาดีมั้ย ?
เรารู้สึกแย่จนต้องโทรไปขอโทษพ่อแม่เขา และขอคำปรึกษา แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย ความผิดยังอยุ่ที่เรา ทั้งๆที่เราก็ขอโทษไปแล้วเป็นพันๆครั้ง ปรับตัวจนไม่รู้สึกว่าเป็นตัวของตัวเอง นั้งคิดถึงแต่คำพูดของเขาที่มันทิ่มแทงหัวใจ แต่บางทีก็รู้สึกว่า เราเป็นคนผิด เราต้องยอมรับกรรม และทำทุกอย่างให้ดีขึ้น แต่มันเป็นเหมือนว่ายิ่งเราพยายาม เรายิ่งผิด
เราเคยนั่งคุยกันว่าจะเอายังไง จะเลิกมั้ยรึจะไปต่อ เขาก็ไม่เลิกค่ะ เขาบอกว่าเขายังรักเรา ถึงเขาจะไม่มีความสุขก็ตาม เราก็รู้สึกแบบนั้นค่ะ เราไม่อยากเลิก แต่ทะเลาะกันที ก็ยังเงี่ย จะเลิกๆ ต้องเดินออกมา เพราะคำพูดของเขา เขาเป็นคนหัวร้อน เราก็ร้อน ไม่ชอบง้อ มีแต่ต่างคนต่างประชด แต่เวลาดีก็ดีมาก ดีจนแบบว่าชีวิตนี้คงไม่มีใครแล้ว แต่ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปอีก ปี สอง ปี เราก็ไม่ไหว
เราเคยวางแผลนว่าจะซื้อบ้านอยุ่ด้วยกัน จะมีลูกกี่คน แต่พอคุยกันไปคุยกันมา เรามีความคิดแตกต่างกันเรื่องการใช้ชีวิต อย่างเช่น เขาอยากอยู่แบบเรื่อยๆ มีพอกิน เงินเดือนไม่ต้องมากก็ได้ แต่เรา เราอยากทำงานที่ได้เงินเดือนเยอะ เราอยากเลี้ยงแม่ อยากให้ครอบครัวสบาย คือเราเป็นคนที่ใฝ่สูง แต่เราก็ไม่เคยไปขอใครกิน เราหาของเราเองได้ แต่ถ้ามีครอบครัว ค่าใช้จ่ายมันก็เยอะ เราก็อยากให้เขาดูแล แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่พอ
เราครวทำยังไงดีค่ะ เราอยากมีครอบครัวกับเขา แต่ตอนนี้เรามองไม่เห็นอนาคตเลย เราสองคนเองก็ไม่มีความสุข ทุกข์มากว่าสุขด้วยซ้ำ แต่ก็เพราะยังรักกันอยุ่ และไม่อยากเลิก ทั้งๆที่ก็บอกเลิกกันไปหลายครั้งแต่ก็ทำไม่ได้