คือ ไม่ต้องนับว่าอีปริกเป็นบ่าวนะ
เอาแค่คนระดับเดียวกัน หรือแม้แต่อีปริกจะฐานะสูงกว่าก็ตาม ก็ไม่ควรไปเยอะเย้ยสมน้ำหน้าเขา
คือ คนทำไม่เป็น (แม้ว่าจะต้องถือว่าสมัยนั้น สมควรจะทำเป็น) ทำออกมาไม่สวย ก็ไม่สมควรไปเยาะเย้ยสมน้ำหน้าเขานะ

แล้วนี่ยิ่งตัวเองเป็นบ่าว ถือดีว่าเจ้านายให้ท้าย ไปทำท่าทียิ้มเยาะ เยาเย้ยเขา
ไม่ใช่แค่นินทาลับหลังด้วยนะ ที่ทำกันต่อหน้าเลย เป็นใครจะอดได้เนาะ

เรื่องนี้อีคุณหญิงก็มีส่วนผิดนะ ให้ท้ายบ่าวตัวเอง ทำตัวไม่เป็นผู้ใหญ่พอ ไม่ห้ามปรามอีปริก

ดูตอนนี้แล้วนึกถึง "พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าเฉลิมเขตรมงคล" เลย
(พระชายาในสมเด็จเจ้าฟ้ายุคลฑิฆัมพร และเป็นพระธิดาในสมเด็จพระราชปิตุลาบรมพงศาภิมุข เจ้าฟ้าภาณุรังษีสว่างวงศ์ กรมพระยาภาณุพันธุวงศ์วรเดช)

พระองค์ไม่สันทัดในงานบ้านงานเรือนนัก แต่ก็ทำหน้าที่ของบุตรที่ดีโดยมิขาดตกบกพร่อง โดยพระองค์เองเคยกล่าวเกี่ยวกับความไม่สันทัดดังกล่าว ความว่า "เกิดมาเป็นลูกเจ้าฟ้า มาแต่งงานก็เป็นเมียเจ้าฟ้า จะให้รู้จักเช็ดกระไดไชรูท่ออย่างไร"

งานนี้อีปริกสมควรโดน ถึงแม้ว่าการะเกดจะเป็นคนไม่ดี แต่เรื่องรอบนี้ โทษการะเกิดอย่างเดียวไม่ได้ ต้องโทษทั้งอีคุณหญิง โทษทั้งอีปริก
นิสัยส่อเสียดทิ่มแทง พูดจากระทบกระเทียบเปรียบเปรย เหยียดหยามน้ำหน้า ให้เจ็บช้าน้ำใจเล่น สมควรโดนการะเกดตบ

ปล. กระทู้ 2 ละ  อินจัด