โบยข้าเถอะ....คุณหญิง ข้าเอาแต่เชียร์แม่การะเกด ไม่มีใจแม้แต่จะคิดห้ามปราม

จะคลางแคลงใจเรื่องอื่นๆ ก้ไม่ว่ากัน แต่เรื่องมารับโทษโบยแทนบ่าว...หากเป็นแม่การะเกดคนเก่า รออีก ๑๐ ชาติคงไม่มารับโทษแทนบ่าวแบบนี้หรอกนะเจ้าค่ะ... เมื่อไหร่จะเอ็นดูนางเสียที...ก่อนหน้าก็เห็นอ

คือ ไม่ต้องนับว่าอีปริกเป็นบ่าวนะ เอาแค่คนระดับเดียวกัน หรือแม้แต่อีปริกจะฐานะสูงกว่าก็ตาม ก็ไม่ควรไปเยอะเย้ยสมน้ำหน้าเขา คือ คนทำไม่เป็น (แม้ว่าจะต้องถือว่าสมัยนั้น สมควรจะทำเป็น) ทำออกมาไม่สวย ก็ไม

คนแรก เกศสุรางค์ในร่างการะเกด ในนิยายเกศสุรางค์อายุ 25 มาอยู่ในร่างของการะเกดที่อายุ 16 พอมาเป็นเวอร์ชั่นละคร ต้องคิดใหม่ว่าเกศสุรางค์อายุ 15 มาอยู่ในร่างการะเกดอายุ 21 รายต่อมา หมื่นเดช "เจ้าชู้

คืนนี้แล้วที่พ่อเหมกับเจ้าลำดวนจะลาจอไป แม้จะอาลัยอาวรณ์แค่ไหน ก็ต้องจำใจจาก ฮืออ.. แต่อย่ากระนั้นเลย.... มาปาดน้ำตาแล้วรอกรี๊ดพ่อเดชกับแม่หญิงการะเกดจากบุพเพสันนิวาสต่อกันดีกว่า! หลายคนคงรอมานานสำหร

คนไทยเป็นคนอ่อนไหวดูหนังดูละครที่มันโศกเศร้าผิดหวังมักจะร้องไห้น้ำตาซึม(สมัยก่อนยายผมฟังลิเกทางวิทยุตอนนางถูกไล่ออกจากพระนครยังร้องไห้ตามเลย)คิดว่า“สาวไทย”คงไม่มีปฎิหารย์ที่จะช่วยแล้วคงจะถ

เพราะเพื่อนรักจากเอเชียเราทีมนี้เกิดชนะ"โปแลนด์"ความหวังแทบเป็น 0 ที่จะอยู่รอดปลอดภัย ดั่งนั่นขอให้โดนทุบ 3-1 ไปเถอะว่าไม่ แม้จะฝืนใจในความรู้สึกแต่เราก็ต้องเห็นสาวไทยเราดีก่วาเป็นไหนๆ(ไม่อย