สวัสดีค่ะพี่ๆทุกคน ได้ยินชัดแล้วค่ะ เราเป็นผู้หญิง
ขอเกริ่นประวัติตัวเองสักนิดนะคะ
เราเป็นนักเรียนสายอาชีวะมาตั้งแต่อายุ 15 (ระดับปวช.)
เรียนม.ต้นสาย วิทย์-คณิต ค่ะ ก่อนจบม.ต้นมาก็ได้คำแนะนำจากทางบ้านหรือน้าสาวที่รักเหมือนแม่อีกหนึ่งคนว่า
'เรียนอาชีวะสิ หางานง่ายนะ เรียนบัญชีสิ หางานง่ายนะ เรียนม.ปลายจะได้เรียนรู้โลกช้ากว่านะ'
ด้วยเราดูภาพปัจจุบันของน้าสาวคนนี้ยอมรับค่ะว่า เรียนบัญชีมาหางานได้และเงินเดือนดีจริงๆ (ย้อนไปเมื่อ 5 ปีที่แล้วน้าสาวเงินเดือน50,000แล้วค่ะ)
เราเชื่อแบบนั้นจริงๆว่า เรียนบัญชีมานั้นได้สิทธิ์พิเศษมากกว่าทางอื่นเลยเรียนค่ะ
เราไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร แบบไหน หรือชอบอะไรเลยยังไม่ได้เลือกตามที่ตนเองชอบค่ะ อีกอย่างสายนี้ก็มีสายพานิชย์ คหกรรม สายช่าง
เป็นวิทยาลัยเทคนิคค่ะ
พอเรียนไปเรื่อยๆก็เรียนได้นะคะ เกรดเฉลี่ยอยู่ในเกณฑ์ 3.00+ ทำกิจกรรม เป็นหัวหน้าห้อง รับผิดชอบงานต่างๆมากกว่าคนอื่นก็โอเคค่ะ
เรียนได้ พอจบปวช.3 ใจตอนนั้นไม่อยากต่อ บัญชีแล้วค่ะ รู้สึกว่ามันไม่ใช่เรา
(เราเป็นคนไม่เรียบร้อย แก่นมาก ห้าวมาก สายถึก เขียนไม่สวย ทำงานไม่เรียบร้อย โดนเอ็ดประจำ)
ตอนนั้นความรู้สึกว่าตัวเองชอบอะไรก็เริ่มมาค่ะรู้สึกว่าเรียนภาษาอังกฤษแล้วสนุก ชอบออกไปเที่ยวที่ต่างๆ
ชอบอยากรู้อยากเห็นอยากลอง (คงเป็นปกติของวัย18ละมั้งคะ)
ตอนนั้นเกรดเฉลี่ยสามารถสอบมหาวิทยาลัยรอบโควต้าได้เลยลองสมัครดูค่ะ เล็งไว้หลายที่มากๆ
ตั้งแต่ มหาลัยราชมงคล จนถึงมหาลัยสามพระจอมเลย ก็ลองไปสมัครสอบมาค่ะ (เราสอบเข้าสาขาการท่องเที่ยวค่ะ
)
ตอนแรกราชมงคลนัดวันสอบก่อน เลยไปลองสอบ มีข้อสอบปรนัย 200 ข้อ
และสอบสัมภาษณ์ค่ะ ในวันที่ไปสอบตอนนั้น รู้สึกว่าตัวเองติดแน่ๆค่ะ คือมั่นใจมาก
ข้อสอบรู้สึกว่าทำได้แน่เกินครึ่งเพราะตรงกับที่เรียนมาเลย และตอนสัมภาษณ์เรารู้สึกว่าเราตอบโอเคมากค่ะ แบบถามมาตอบเลยไม่อึกอักไม่ตื่นเต้น
จนวันผลสอบออก ก็ติดจริงๆค่ะ คนไปสอบวันนั้น 140+ คน รับ 40 คน เราติด 1 ใน 40 ค่ะ แต่จำไม่ได้ว่าที่เท่าไหร่ 5555
ก็ดีใจมากเพราะรู้สึกว่ามันคือทางเราแล้วค่ะ มันเป็นสิ่งที่เรารู้สึกชอบค่ะ
พอวันรายงานตัวก็ไปค่ะ จ่ายค่าเทอม ถ่ายรูปทำบัตร นศ จนรอเปิดเทอมค่ะ
พอดีช่วงนั้นเศรษฐกิจไม่ค่อยดีค่ะ แม่ก็เกริ่นๆว่าจะจ่ายให้ไม่ไหว จริงๆช่วงนั้นเราทำงานพาสทามตลอดนะ ทำมา 2 ปีได้ แต่ไม่มีเก็บ 555 เพราะอยากได้อะไรซื้อค่ะ ไม่คิดว่าจะต้องมาจำเป็นใช้เงินเรื่องเรียนเลย เพราะทางบ้านไม่เคยขาดเรื่องนี้
จนแม่พูดว่า ' หาเรียนแถวนี้ได้ไหมลูก ไปกรุงเทพค่าอยู่ ค่ากิน ค่าเดินทาง เดือนๆนึงมันสูง แม่ว่าแม่ไม่ไหว '
พอฟังคำนั้นก็รู้สึกแย่นะคะ ร้องไห้ เสียใจ เหมือนเรามีทางเดินที่อยากเดินแต่เดินไปไม่ได้ เพราะสภาพทางมันไม่เอื้อให้เรา
แม่บอกว่า แม่ยอมเสียค่าเทอมที่จ่ายไปแล้ว ดีกว่าต้องมาเป็นหนี้หรือเครียดเพราะไม่มีเงินส่งเราเรียนในทุกๆเดือนตลอด 4 ปี
เราเข้าใจนะคะ เราเข้าใจแม่ เข้าใจคำพูดนั้น เราเลยพยายามหาทางอื่นที่จะไป
จนในที่สุดเราเรียนที่ วิทยาลัยเดิมค่ะ (ระดับปวส.) แต่ไม่ใช่สาขาบัญชีค่ะ
เราย้ายจากบัญชีไปเรียนแผนกช่างกลโรงงาน สาขาเทคนิคการผลิต ค่ะ
ที่เราเลือกสายนี้มีความจำเป็นหรือเหตุผลให้ตัวเองอยู่ 3 อย่างค่ะ
1. พี่ชายเรียนสายนี้ตั้งแต่ ปวช. จน ป.ตรี จบมามีงานทำเลย
2. ตามเป้าประสงค์ของแม่ที่ไม่อยากให้ไปเรียน กรุงเทพหรือที่อื่นที่ค่าช้จ่ายสูง (มีคำถามว่าทำไมไม่ลองไปสอบพระจอม เราว่าค่าเทอมอาจจะแพงกว่าด้วยซ้ำ แล้วคณะที่เราจะไปอยู่ปราจีนบุรีค่ะ )
3. เรียนสาขานี้ สามารถหาเงินได้เองตั้งแต่อายุ 19 ฟังไม่ผิดค่ะ สาขานี้เป็นระบบทวิภาคี คือทำสัญญากับรบิษัท ว่าต้องมีนักศึกษาไปฝึกงานเป็นระยะเวลา 1 ปี โดยจะกลับมาเรียนทุกวันอาทิตย์ค่ะ
จนตอนนี้เรียนจบ ปวส. แล้วค่ะ มีงานทำที่บริษัทเกี่ยวกับแม่พิมพ์ ยังเป็นเงินเดือนนักศึกษาอยู่ กำลังจะเรียนต่อระดดับ ป.ตรี วันอาทิตย์ค่ะสายงานเดิมเพื่อต่อยอดและเอาวุติ
มาถึงตอนนี้ ก็เริ่มมีความคิดค่ะว่า เราจะทำสายนี้ อาชีพนี้หรอ ? เราไม่ได้ชอบค่ะ แต่เรียนและทำงานได้ เหมือนเป็นหน้าที่ เหมือนสิ่งที่พ่อแม่หวัง
ถามว่าวันนี้ยังอยากทำอะไร มันตอบไม่ได้แล้วค่ะ เพราะความฝันที่อยากเป็น อยากทำ มันช้าไปแล้ว ถ้าจะให้เก็บเงินเพื่อไปเรียนสายท่องเที่ยวมาเป็นไกด์ก็คงยาก เพราะตอนนี้รายจ่ายในชีวิตประจำวัน เราดูแลเองค่ะ
ถามว่ายังอยากเป็น ไกด์ หรืออยากเรียนท่องเที่ยวมั้ย ก็อยากนะคะ แต่มันต่อกันยากมากๆ เกินฝันไปแล้วค่ะ
มีคนเคยบอกว่า สายที่ทำอยู่ เป็น วิศวะก็ดีนะ เงินดี เงินเยอะ แต่เรารู้สึกว่างานที่ไม่ได้ชอบ ทำไปนานๆก็เบื่อค่ะ ตอนนี้ที่เรมีความคิดแบบนี้เพราะเรารู้สึกว่าเราไม่ได้ชอบนั่นแหละค่ะ
* เหมือนมาระบายมากกว่าขอคำปรึกษาอีก555555
** เราควรรอเรียนจบป.ตรีก่อนแล้วค่อยคิดอีกทีดีมั้ยคะ? ตอนนี้สับสน ยังไม่ได้สมัคร ป.ตรีหรอกค่ะ แค่ซื้อมาแล้ว แต่แม่ขอให้เรียนให้จบป.ตรีนะคะ อย่างน้อยก็เห็นลูกประสบความสำเร็จ
*** ถ้าใครหรืออพี่ๆคนไหนเคยมีเหตูการ์ณแบบนี้มาเล่าสู่กันฟังนะคะ แนะแนวทางให้ด้วยจะดีมากๆๆๆค่ะ ขอบคุณค่ะ
จากใจเด็กสายช่าง อยากปรึกษาเรื่องงานในอนาคต
ขอเกริ่นประวัติตัวเองสักนิดนะคะ
เราเป็นนักเรียนสายอาชีวะมาตั้งแต่อายุ 15 (ระดับปวช.)
เรียนม.ต้นสาย วิทย์-คณิต ค่ะ ก่อนจบม.ต้นมาก็ได้คำแนะนำจากทางบ้านหรือน้าสาวที่รักเหมือนแม่อีกหนึ่งคนว่า
'เรียนอาชีวะสิ หางานง่ายนะ เรียนบัญชีสิ หางานง่ายนะ เรียนม.ปลายจะได้เรียนรู้โลกช้ากว่านะ'
ด้วยเราดูภาพปัจจุบันของน้าสาวคนนี้ยอมรับค่ะว่า เรียนบัญชีมาหางานได้และเงินเดือนดีจริงๆ (ย้อนไปเมื่อ 5 ปีที่แล้วน้าสาวเงินเดือน50,000แล้วค่ะ)
เราเชื่อแบบนั้นจริงๆว่า เรียนบัญชีมานั้นได้สิทธิ์พิเศษมากกว่าทางอื่นเลยเรียนค่ะ
เราไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร แบบไหน หรือชอบอะไรเลยยังไม่ได้เลือกตามที่ตนเองชอบค่ะ อีกอย่างสายนี้ก็มีสายพานิชย์ คหกรรม สายช่าง
เป็นวิทยาลัยเทคนิคค่ะ
พอเรียนไปเรื่อยๆก็เรียนได้นะคะ เกรดเฉลี่ยอยู่ในเกณฑ์ 3.00+ ทำกิจกรรม เป็นหัวหน้าห้อง รับผิดชอบงานต่างๆมากกว่าคนอื่นก็โอเคค่ะ
เรียนได้ พอจบปวช.3 ใจตอนนั้นไม่อยากต่อ บัญชีแล้วค่ะ รู้สึกว่ามันไม่ใช่เรา
(เราเป็นคนไม่เรียบร้อย แก่นมาก ห้าวมาก สายถึก เขียนไม่สวย ทำงานไม่เรียบร้อย โดนเอ็ดประจำ)
ตอนนั้นความรู้สึกว่าตัวเองชอบอะไรก็เริ่มมาค่ะรู้สึกว่าเรียนภาษาอังกฤษแล้วสนุก ชอบออกไปเที่ยวที่ต่างๆ
ชอบอยากรู้อยากเห็นอยากลอง (คงเป็นปกติของวัย18ละมั้งคะ)
ตอนนั้นเกรดเฉลี่ยสามารถสอบมหาวิทยาลัยรอบโควต้าได้เลยลองสมัครดูค่ะ เล็งไว้หลายที่มากๆ
ตั้งแต่ มหาลัยราชมงคล จนถึงมหาลัยสามพระจอมเลย ก็ลองไปสมัครสอบมาค่ะ (เราสอบเข้าสาขาการท่องเที่ยวค่ะ
ตอนแรกราชมงคลนัดวันสอบก่อน เลยไปลองสอบ มีข้อสอบปรนัย 200 ข้อ
และสอบสัมภาษณ์ค่ะ ในวันที่ไปสอบตอนนั้น รู้สึกว่าตัวเองติดแน่ๆค่ะ คือมั่นใจมาก
ข้อสอบรู้สึกว่าทำได้แน่เกินครึ่งเพราะตรงกับที่เรียนมาเลย และตอนสัมภาษณ์เรารู้สึกว่าเราตอบโอเคมากค่ะ แบบถามมาตอบเลยไม่อึกอักไม่ตื่นเต้น
จนวันผลสอบออก ก็ติดจริงๆค่ะ คนไปสอบวันนั้น 140+ คน รับ 40 คน เราติด 1 ใน 40 ค่ะ แต่จำไม่ได้ว่าที่เท่าไหร่ 5555
ก็ดีใจมากเพราะรู้สึกว่ามันคือทางเราแล้วค่ะ มันเป็นสิ่งที่เรารู้สึกชอบค่ะ
พอวันรายงานตัวก็ไปค่ะ จ่ายค่าเทอม ถ่ายรูปทำบัตร นศ จนรอเปิดเทอมค่ะ
พอดีช่วงนั้นเศรษฐกิจไม่ค่อยดีค่ะ แม่ก็เกริ่นๆว่าจะจ่ายให้ไม่ไหว จริงๆช่วงนั้นเราทำงานพาสทามตลอดนะ ทำมา 2 ปีได้ แต่ไม่มีเก็บ 555 เพราะอยากได้อะไรซื้อค่ะ ไม่คิดว่าจะต้องมาจำเป็นใช้เงินเรื่องเรียนเลย เพราะทางบ้านไม่เคยขาดเรื่องนี้
จนแม่พูดว่า ' หาเรียนแถวนี้ได้ไหมลูก ไปกรุงเทพค่าอยู่ ค่ากิน ค่าเดินทาง เดือนๆนึงมันสูง แม่ว่าแม่ไม่ไหว '
พอฟังคำนั้นก็รู้สึกแย่นะคะ ร้องไห้ เสียใจ เหมือนเรามีทางเดินที่อยากเดินแต่เดินไปไม่ได้ เพราะสภาพทางมันไม่เอื้อให้เรา
แม่บอกว่า แม่ยอมเสียค่าเทอมที่จ่ายไปแล้ว ดีกว่าต้องมาเป็นหนี้หรือเครียดเพราะไม่มีเงินส่งเราเรียนในทุกๆเดือนตลอด 4 ปี
เราเข้าใจนะคะ เราเข้าใจแม่ เข้าใจคำพูดนั้น เราเลยพยายามหาทางอื่นที่จะไป
จนในที่สุดเราเรียนที่ วิทยาลัยเดิมค่ะ (ระดับปวส.) แต่ไม่ใช่สาขาบัญชีค่ะ
เราย้ายจากบัญชีไปเรียนแผนกช่างกลโรงงาน สาขาเทคนิคการผลิต ค่ะ
ที่เราเลือกสายนี้มีความจำเป็นหรือเหตุผลให้ตัวเองอยู่ 3 อย่างค่ะ
1. พี่ชายเรียนสายนี้ตั้งแต่ ปวช. จน ป.ตรี จบมามีงานทำเลย
2. ตามเป้าประสงค์ของแม่ที่ไม่อยากให้ไปเรียน กรุงเทพหรือที่อื่นที่ค่าช้จ่ายสูง (มีคำถามว่าทำไมไม่ลองไปสอบพระจอม เราว่าค่าเทอมอาจจะแพงกว่าด้วยซ้ำ แล้วคณะที่เราจะไปอยู่ปราจีนบุรีค่ะ )
3. เรียนสาขานี้ สามารถหาเงินได้เองตั้งแต่อายุ 19 ฟังไม่ผิดค่ะ สาขานี้เป็นระบบทวิภาคี คือทำสัญญากับรบิษัท ว่าต้องมีนักศึกษาไปฝึกงานเป็นระยะเวลา 1 ปี โดยจะกลับมาเรียนทุกวันอาทิตย์ค่ะ
จนตอนนี้เรียนจบ ปวส. แล้วค่ะ มีงานทำที่บริษัทเกี่ยวกับแม่พิมพ์ ยังเป็นเงินเดือนนักศึกษาอยู่ กำลังจะเรียนต่อระดดับ ป.ตรี วันอาทิตย์ค่ะสายงานเดิมเพื่อต่อยอดและเอาวุติ
มาถึงตอนนี้ ก็เริ่มมีความคิดค่ะว่า เราจะทำสายนี้ อาชีพนี้หรอ ? เราไม่ได้ชอบค่ะ แต่เรียนและทำงานได้ เหมือนเป็นหน้าที่ เหมือนสิ่งที่พ่อแม่หวัง
ถามว่าวันนี้ยังอยากทำอะไร มันตอบไม่ได้แล้วค่ะ เพราะความฝันที่อยากเป็น อยากทำ มันช้าไปแล้ว ถ้าจะให้เก็บเงินเพื่อไปเรียนสายท่องเที่ยวมาเป็นไกด์ก็คงยาก เพราะตอนนี้รายจ่ายในชีวิตประจำวัน เราดูแลเองค่ะ
ถามว่ายังอยากเป็น ไกด์ หรืออยากเรียนท่องเที่ยวมั้ย ก็อยากนะคะ แต่มันต่อกันยากมากๆ เกินฝันไปแล้วค่ะ
มีคนเคยบอกว่า สายที่ทำอยู่ เป็น วิศวะก็ดีนะ เงินดี เงินเยอะ แต่เรารู้สึกว่างานที่ไม่ได้ชอบ ทำไปนานๆก็เบื่อค่ะ ตอนนี้ที่เรมีความคิดแบบนี้เพราะเรารู้สึกว่าเราไม่ได้ชอบนั่นแหละค่ะ
* เหมือนมาระบายมากกว่าขอคำปรึกษาอีก555555
** เราควรรอเรียนจบป.ตรีก่อนแล้วค่อยคิดอีกทีดีมั้ยคะ? ตอนนี้สับสน ยังไม่ได้สมัคร ป.ตรีหรอกค่ะ แค่ซื้อมาแล้ว แต่แม่ขอให้เรียนให้จบป.ตรีนะคะ อย่างน้อยก็เห็นลูกประสบความสำเร็จ
*** ถ้าใครหรืออพี่ๆคนไหนเคยมีเหตูการ์ณแบบนี้มาเล่าสู่กันฟังนะคะ แนะแนวทางให้ด้วยจะดีมากๆๆๆค่ะ ขอบคุณค่ะ