ผมไปถ่ายรับปริญญารามคำแหงวันซ้อมมา ซึ่งผมหางานได้เต็มวัน 3 ช่วง เริ่มถ่าย 7.00-18.00 ผมก็ไปถึงจตั้งแต่ยังไม่ 6.00
เพื่อเดินดูสถานที่ เพราะไม่เคยไปเลย ก็อาศัยถามทางจากช่างภาพที่มารอเริ่มงาน เดินกินหมูปิ้งไป เดินหาลานพ่อขุนไปเรื่อยๆ
เมื่อมาถึงลาน ผมนั่งรอผู้ช่วย และลูกค้า พลางเตรียมกล้อง แฝประกอบเลนส์ เช็คเม็ม ไปริมฟุตบาทจนเสร็จวางกล้องไว้ข้างตัว 2 กล้อง ใส่เลนส์ 4 แฟลช 2 ร่ม+ขาตั้ง รีเฟล็ก เพราะมีเตรียมถ่ายในอาคารแน่ๆ ผมแค่เช็คของ แล้วจะแพ็คเก็บแบบไม่รีบร้อน

หันไปเห็นช่างภาพท่านนึงนั่งรอลูกค้าเช่นกันห่างไป 4 เมตร ผมเลยลุกไปเปิดบทสนทนา
“เอ้อ โทษครับ ปกติรามฯ ถ่ายมุมไหนบ้าง ผมเพิ่งเคยมาที่นี่”
เค้ามองผม กับกองของ ของผมที่ห่างไป 4 เมตร แล้วตอบมาเรียบๆว่า
“ขนมาเยอะแยะ นึกว่าเตรียมมาถ่ายพรีเว็ดดิ้ง”
ผมยังขำๆว่าแซว แล้วถามไปอีกรอบว่า ...”ไม่เคยมาเลยครับ แต่มีโจทย์ละ เหลือพวกช็อตบังคับๆ ว่าไปแถวไหนดีครับ”
...”เดินๆหาเอาเอง ต่างคนต่างมีแนว มาถามผมแบบนี้ ผมมีที่ดีๆจะบอกทำไม” สีหน้ายวนเย้านิดๆ
ผมเริ่มรับรู้เลยถามไปใหม่ ...”พวกซุ้มที่นี่ เริ่มตั้งกันกี่โมง ผมเดินๆยังไม่เห็นนะ”
เค้าตอบพร้อมกับลุกเดินจากไป ...”ลองหาแล้วกันนะ งานใครงานมัน”

ผมยืนงงๆ แล้วไปนั่งแพ็คของรอผู้ช่วยผม ซึ่งก็มากับช่างภาพที่บังเอิญแว๊นนำทางกันมา เค้ามาถ่ายบ่อย เพราะเป็น outsource ให้ร้านชุดครุย แนะนำสิ่งต่างๆให้ผมดีมาก จนลูกค้าเรามาไล่ๆกันแล้วแยกย้ายไปทำงาน

ผมถ่ายจนหมดวัน เดินถ่ายและใช้เวลารอยต่อวนดูโลเคชั่น จนทั่วแล้วคาใจจนถึงตอนนี้ว่า
...ไอ้หมอนั่น มันเป็นอะไร เพราะอะไร หรือ มันมีมารยาททำนองนี้หรือ??
ผมถ่ายอีเว้นท์เจอช่างภาพบ่อย งานกีฬาก็มี คุยทักทายดี แต่นั่นเดราะไม่เคยถามเรื่องการถ่าย  คุยเล่นเรื่องงานบ้าง เรื่องกล้องบ้าง
หรือผมทำสิ่งที่ไม่ควร??

ถ้าจะบอกของผมเยอะ เอาเป็นว่าวันนี้ผมเจอทีมใหญ่ ช่าง 1 ผู้ช่วย 2 strobe 2  มาถ่ายงาน เจออุปกรณ์ระดับถ่าย F1 มาถ่ายก็มี ดังนั้นของซำเหมาผมกองนั้นไม่ควรไปกวนสายตาเขานะ