คำถามในวันนี้คือ.. สนใจจะมาฟังเรื่องเราไหมสำหรับที่กำลังอ่อนล้า

สวัสดีจ้า.. วันนี้กระทู้เราจะมาเล่าเรื่องๆนึงให้ฟัง ความรักนี้แหละตามหัวข้อกระทู้เลย 5555+ เราเคยคบกับคนๆนึงมา 10ปีแล้ว วันนี้ก็ครบรอบ 11 ปี (ถ้ายังคบ) แต่เราไม่นับเพราะเลิกกันไปแล้ว เราตอนนี้อายุ25ปี เรียนอยู่มหาลัยที่เมกา...(เมื่อก่อนก็เป็นนรแลกเปลี่ยนที่High school) จะมาเริ่มเล่าเลยเนอะ.. ย้อนไปตอนเราอายุ16 เริ่มมานักเรียนแลกเปลี่ยนใหม่ๆเลย มาสหรัฐอเมริกานี้แหละจ้าาา มาแบบหน้าตาจิ้มลิ้ม คนเมกาคิดว่าเราอายุ 13-14 อ่ะ (หน้าเด็ก ตัวเล็ก) สูง 159 อ่ะ 5555555555+ เตี้ยโครตต!! โรงเรียนเราจะเป็นแบบ แปลกๆ เรียนแค่ 5 คาบในหนึ่งวัน เลิกประมาณ บ่าย3 กว่าๆ ก็เรียนแต่ ชั่วโมงเดิมๆ ทุกๆวัน จนครบ2เดือน หรือ เดือนกว่าๆแล้วก็เปลี่ยนไปวิชาใหม่ ก็แบบนี้จนครบ 4 เทอมอ่ะ (จำได้ว่าโครตเบื่อ) 5555+ เทอมแรกที่ไปเรียนคือจุดเริ่มต้นกับคำว่ารู้จักแฟน(เก่า)เรานั้นเอง เขาหล่อมากนะ ไม่ถึงกับป๊อปปุล่าอะไรนะ แต่สาวๆก็ชอบเขาเยอะเพราะเขาใจดีและนิสัยดีมากๆ ถือว่าโครตสุภาพบุรุษอ่ะ เราชอบเขามาสักพักใหญ่เหมือนกันจนได้คบ.. (เห้ยอย่าข้ามตัวเธอ) โอเควนๆ เราก็รู้จักเขาเทอมแรก เพราะต้องทำงานกลุ่มด้วยกันใน วิชา ประวัติศาสตร์(ของเมกา) ตอนนั้นเรา ม.4 ก็นะ ยากมากๆ เราไม่ค่อยเข้าใจ แถมยิ่งไปใหม่ๆด้วย ไรอัล(ชื่อแฟนเก่าเรา) เลยอาสาสมัครช่วยจะเป็นคนสอนเรา หลังเลิกเรียนทุกวัน(เหมือนติวเตอร์อ่ะ) เราก็โอเค อาจารย์ก็โอเค เลยทุกๆวันหลังเลิกเรียนเขาจะมาสอนเราอันไหนที่เราไม่เข้าใจ ก็ช่วงนั้นไม่ค่อยสนิทแต่ก็คิดว่าเขาน่ารักดี ไม่อยากจีบลุยเหมือนที่ในเน็ตๆบอกกัน เพราะเราเป็นคนไม่ค่อยมั่นใจด้วยแหละขี้กลัวว่างั้นไป.. ก็ผ่านไปสองสามเดือน งานHomecoming ก็มา (ใครที่ไม่รุ้ว่ามันคืออะไรมันคืองานเต้นรำสำหรับทุกสายชั้นนะจ้ะ ส่วนProm คือสำหรับม.5กับม.6) เพื่อนเราๆก็โนผช ชวนกันไปโหมดดด ไอ้เราก็โดดเดี่ยวคนเดียวไม่เคยหวังว่าใครจะมาขอ พอหลังเลิกเรียนปุ้ป เราก็จะเดินไปรอ โฮสแม่เรามารับเราหน้าโรงเรียน เพื่อนเราที่ชื่อ ฮันน่า เดินมาถามเราว่าเธอจะไปโฮโค (โฮคัมมิ่ง) กับใครหรอ เรากก็บอกอาจจะไปกับเพื่อนในกลุ่มละมั้ง เพราะคนอื่นถูกชวนกันหมดละ ฮันน่าก็ตอบ อ่อๆ เราก็แบบเอ่อ... ทำไมหรอ ฮันน่าก็บอกปล่าวแล้วยิ้ม และก็เดินจากไป เราก็กลับบ้าน อาบน้ำกินข้าวทำการบ้าน จนประมาณ1ทุ่ม จู่ๆ แม่บ้านเราก็ขึ้นมาที่ห้องเราบอกมีเพื่อนมาหา เราก็งงโครตๆว่ามาทำไมเกิดอะไรขึ้น เลยเดินลงไปข้างล่างอย่างรวดเร็ว และฮันแน่... ทายซิใครมาพร้อม่อดอกไม้กับกระดาษแผ่นโตๆ มาขอเราไป Homecoming ไรอัล นั้นเอง เราก็อึ้งและงงกับสถาณการ์ณมาก ไรอัลขับรถมาพร้อมดอกไม้และกระดาษแผ่นใหญ่ๆ อย่างกับหนังโรแมนติก เพื่อนๆก็ยืนเปิดดนตรี ฉันนี้คือแบบ งงค่ะ งงมาก.... ไรอัลก็ขอเราไปโฮโคกับเขา เราก็เลยตอบตกลงไป และแล้ว ก่อนวันโฮโคก็จะมีกีฬาอเมริกันฟุตบอล หรือคล้ายๆรับบี้อ่ะ แต่ไม่ใช่รับบี้นะ คือไรอัลก็อยู่ในทีมของโรงเรียนเราก็ไปเชียร์เขาพร้อมกับเพื่อนๆพอหลังจากจบเกมส์เราก็วิ่งไปหาไรอัล ร.ร เราชนะเลยแสดงความยินดีกับเขา แบบ สาวๆแถวนั้นจำความรู้สึกได้ว่าเราโดนมองจ้องใหญ่เลย .. แบบ ตาของพวกเขาเนี้ยเหมือนเกลียดโกรธแค้นเรามาก เราเลยพยายามเมิณเว้ย แล้ว ไรอัลชวนเราไปเลี้ยงข้าว ปาร์ตี้กับพวกเพื่อนๆเขา เราแบบเหนื่อยมากๆ อยากไปนะเว้ยแต่ คือตูเหนื่อยเหลือเกิน เรียนทั้งวัน การบ้านก็เยอะไหนจะต้องแต่งหน้าแต่งตัว วันเสาร์อีก เพราะคืนวันเสาร์หลังจากนั้นจะเป็นวัน Homecoming แล้วไง เลยแบบ ปฏิเสธไปบอกไปไม่ไหวอ่ะ เราเหนื่อยจริงจัง เขาก็ทำหน้าแบบน้อยใจๆ เราเลยบอก ก็ได้ๆ ไปก็ไป เลยต้องโทรหาโฮสแม่เพื่อที่จะไปหาอะไรกินกับเพื่อนเขา เขาก็แบบดูHappyไปเลย 5555 (หน้าตาตอนนั้นน่ารักมาก) หลังจากนั้น เขาก็ไปบ้านเพื่อนเขา เราก็บอกไม่ไหวอ่ะ ต้องกลับจริงๆคืนนี้เราเหนื่อยมากเอาไว้Homecomingละกันนะ เขาก็เห็นเราไม่รอดแล้วก็เลยขับรถไปส่งเราที่บ้าน ตอนอยู่บนรถเขาเราแบบเกรงมากๆ ครั้งแรกในชีวิตผู้ชายขับรถไปส่งที่บ้าน (ไม่นับพ่อนะเออ555+) แบบหัวใจนี้เต้นตึกตักๆ 5555 พอถึงบ้านปุ้ปเขาก็ชวนเราคุยสักแปปนึงเราเลยบอก ว่าเราไปต้องแล้วมันดึกมากแล้วไม่อยากให้เธอขับรถกลับดึกด้วย เขาเลย เออ ออ ตามไป เราก็บอกเจอกันพรุ้งนี้นะ เขาก็นัดเวลา ว่าเดี๋ยวจะมารับเวลานี้ๆ ไปนั้นไปนี้ เราก็ยิ้มๆแล้วบอกฝันดี แล้วออกจากรถมาไปนอน เช้าวันใหม่ปุ้ป เราก็เตรียมเดรสไปโฮโค แต่งหน้าทำผมเอง (เพราะที่นั้นทำผมแต่งหน้าแพงมากค่ะแนะนำว่าหัดทำถ้าหากสนใจจะมาเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน55555) เราทำผมแต่งหน้าแต่งตัว เสร็จก่อนเวลาไป หนึ่งชั่วโมงกว่าๆ (ตื่นเต้นๆ) แล้วโฮสแม่เราก็แซวๆ ว่าแหม่วันนี้แต่งตัวนะเรา (คือเราเป็นคนไม่ค่อยแต่งหน้าแต่งตัวเท่าไหร่ เพราะผิวหน้าเราดีไม่อยากให้มันเสีย ทาลิป ปัดขนตา เขียนคิ้วก็มีบ้างแต่ไม่บ่อย ส่วนใหญ่แต่งแนวธรรมชาติไม่ค่อยลงแป้งเท่าไหร่) เราก็เขินๆ บอก ผู้ชายมารับทั้งทีต้องมีบ้างสิคะ คือโฮสแม่เราอ่ะ เป็นลูกติดสาวโสด เขาหย่ากับสามีเก่าไป ประมาณเป็นปีแล้ว เขาเป็นคุณแม่ที่น่ารักมากกกๆ แบบใจดีมากๆอ่ะไม่ขี้บ่นด้วย งานบ้านก็ช่วยๆกันทำ อาหารก็ผลัดกันทำเพราะบางทีเขาไม่มีเวลาทำงานบ้านหรือทำกับข้าว เราเลยอาสาดูน้องอายุ 8 ขวบ ทำข้าวอะไรให้เขากินเขาก็โอเค  แล้วเวลาที่ว่าทีแฟนเราในอีกไม่นานก็มารับเรา เขาก็แต่งตัวสูท เนคไทน์สีแดงสีเดียวกับชุดเดรสเราแล้วเขาก็มี ดอกไม้มาให้ พร้อมกับที่ใส่มือ(ไม่รู้ว่าเรียกอะไรจำไม่ได้ละลืม แล้วเราก็ให้เหมือนหมุดดอกไหม้กับเขาแบบเปนวัฒณธรรมของคนเป็นคู่เดทเวลาไปงานโฮโค) เราตื่นเต้นมากๆ เขาก็แบบ จับมือเราเปิดประตูรถพาเราขึ้นรถไป ก็ไป ดินเนอร์ ไปงานเต้นรำ บลาๆ แล้วพองานจบ เขาก็ขับรถพาเราไปนั่งลิมแม่น้ำอ่ะ เขาก็นั่งคุยกับเราถามว่า สนุกไหมวันนี้ เราก็ตอบว่าก็โอเคนะไม่แย่ ถ้าดีเจไม่ห่วย เขาก็หัวเราะบอกว่าคิดเหมือนกันอ่ะเรากับเขาแบบเป็นกันเองมากๆ บางทีมีหยอกแรงๆแบบที่คนอื่นไม่น่าจะรับได้ก็มีนะ5555 แบบแรงเกิ๊น แล้วจู่ๆก็เงียบไป ไม่มีใครพูดอะไร เขาก็ หันมาหาเราถามว่า เธอสนใจจะเป็นแฟนฉันไหม ฉันแบบห๊ะ วอทททททททททท อารายยยน๊าาาาาาาาา ตอนนั้นคือคำถามเต็มหัวไปหมดแบบ ดีไหมหรือไม่ดีแบบ ดีใจมว๊ากกกกก ผชแสนดีที่ตูรอมานานนน เราก็ถามว่าทำไมถึงอยากคบกับเรา เขาก็บอกเธอเป็นคนใจดีขี้เล่นแล้วก็ชอบเอาใจคนอื่น เราก็แบบแหมมม แค่นี้หรอออ เขาก็บอก ฉันชอบเธอมากๆจริงๆนะ เราก็เลย อมยิ้ม แบบเล่นตัวหน่อยๆ ตอนนั้นแบบ แค่ยิ้มน้อยๆ เพราะไม่อยากแสดงออกมา ขอเล่นตัวหน่อยสักชมนึงไรงี้5555 เราก็บอก ว่าเรามีเหตุผลนึงที่ไม่อยากคบ เขาก็ถามว่าทำไม เราบอกเพราะถ้าเลิกกันแล้วจะเป็นเพื่อนกันไม่ได้ เขาก็บอกได้สิ เราเลยตอกว่า แหม พูดตอนนี้ก็ง่ายพอเลิกก็ยาก เขาก็ ทำหน้าเศร้าๆ เลยบอกว่า จนกว่าเราจะพร้อมละกันนะ เราเลย ยิ้มๆบอกขอบใจ แต่ว่าเอาเข้าจริงเราอยากตอบตกลง แต่คือตูเล่นตัว555 เขาเลยตัดบทจบเลย แง่ง.. เอาไว้มาต่อนะเพราะเดี๋ยวข้อความเต็ม.. จริงจะเขียน ในบทสนทนาแต่ต้องใช้บัตรประชาชน เลยตั้งในคำถามนี้เลย