เราเป็นผู้หญิงตัวคนเดียวที่ต้องเลี้ยงลูกอีก 2 คน เรามีพ่อแม่ที่ไม่ได้อยู่ด้วย แต่เค้าก็มาหาหลานบ่อยๆ เรามีน้องที่ประสบความสำเร็จสองคน แต่เมื่อมองกลับมาที่ตัวเราไม่มีอะไรดี มีแต่สร้างปัญหา การงานก็ไม่ดี การเงินต้องอาศัยพ่อแม่ ทุกอย่างต้องอาศัยเค้าหมด ไม่มีอะไรเป็นของตัวเองนอกจากลูก เมื่อเรามีปัญหาต้องการเงินหรืออะไร เราคิดไม่ออกไม่กล้าบอกแม่หรือใครๆ เราต้องไปกู้เค้าแล้วก็ไม่มีปัญญาจ่าย แย่จริงๆเนอะ สุดท้ายก็ต้องเป็นพ่อแม่อีกที่เดือดร้อน น้องเดือดร้อน ลูกเดือดร้อน จนทุกวันนี้เราไม่รู้จะทำยังงัยแล้ว หนี้ยังไม่หมด แม่ก็มาหาทุกเช้า แล้วก็พูดแต่ว่าเราเป็นลูกล้างลูกผลาญ เราไม่เถียงเพราะเราเป็นแบบนั้นจริงๆ เรามีเราก็คืนให้แม่ไป แต่ส่วนมากเราจะไม่มี เศร้าเนอะ เราเคยคิดว่าจะไป กรีดข้อมือก็แล้ว ดันมีคนมาเห็นอีก สุดท้ายก็ยังอยู่มานั่งไม่มีความคิดอยู่เหมือนเดิม แต่ทำให้ลูกสุขภาพจิตแย่ กลัวเราจะทำอีกตอนที่เค้าไม่อยู่ เรารักลูกนะ ลูกก็รักเรา เรามีกันแค่นี้ แต่พออยู่คนเดียวความคิดนั้นมันก็กลับมาอีก เราคิดว่าถ้าเราไม่อยู่น่าจะดีกว่า ไม่มีคนสร้างปัญหา ลูกเราพ่อแม่เราก็คงเลี้ยงได้และคงเลี้ยงได้ดีกว่าเรา จนถึงตอนที่เราพิมพ์นี่เราก็ยังอดคิดไม่ได้ว่าใช้วิธีไหนดี เราควรทำยังงัย
ถ้าอารมณ์คุณดิ่งถึงขั้นสุด ขนาดที่นอนหลับยังฝันว่าอยากจะตายคุณทำยังงัย