สวัดดีครับ
พอดีอยากจะถามความคิดเห็นของหลายๆคนว่าเราควรเลือกทางไหนดี ระหว่าง ทำงาน กับ เรียน
คือเมื่อวันก่อน มีเพือนรุ่นพี่ที่เราสนิทกันมาจากกทม. มาแวะหาเราที่เชียงใหม่ ก็ไปกินข้าวกันตามประสาพี่น้องที่สนิทกัน
เป็นเพือนกินเพือนเที่ยว ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมานาน แต่นางก็ถามขึ้นมาว่า สรุปจะเริ่มไปเรียนใหม่ตอนไหน ถ้ารอเวลาหรือช้าเดียวจะ
ขี้เกียจเราก็คิดนะคิดที่จะเรียนต่อเพราะตอนนั้น ไมค์เรียนอยู่ปี1 ม.ราชภัฎเชียงใหม่ครับ แต่พอจะขึ้นปีสอง ด้วยอะไรที่มันไม่ลงตัว
อีกทั้งเราต้องทำงานด้วยเรียนด้วยค่าเทอม ค่าหอ ค่าโน้นนี้นั้นเยอะไปหมด ค่าเทอมภาคพิเศษ เสาร์-อาทิตย์ ก็ใช่ว่าจะถูกๆ เราก็เลยด็อบเรียน ไว้ก่อน แล้วเริ่มทำงานอย่างเดียว จากเด็กพาทไทม์ก็มาเป็นประจำ แต่เราก็อยากจะเรียน อยากให้แม่ได้ภูมิใจเรียนจบสูงๆมีงานดีๆ พอจะถอดใจจะไปเรียน มันก็ติดอีกอย่างนึ่งก็คือ ที่ทำงานที่ผมทำงานอยู่นั้น ผมทำมาได้เกือบ2ปีแล้วครับ จนผจก.เริ่มเห็นว่าเราทำงานโอเค
มีความรับผิดชอบขยันอดทน ทางที่ทำงานเลยจะเลื่อนตำแหน่งให้เป็นหัวหน้า จากเงินเดือนปกติ 10,500 เป็น 15,000 คนกรุงเทพอาจจะมองว่าน้อย แต่สำหรับเชียงใหม่เเล้วมันก็โอเคครับค่าครองชีพก็ไม่ได้สูงนักเท่าไหร่ เราคิดหนักครับตอนนี้ถ้าจะกลับไปเรียน เราก็ต้องมีค่าใช้จ่ายเพราะเรา
ไม่พึ่งครอบครัวเลยแม้แต่บาทเดียวอีกทั้งค้องส่งเงินให้ครอบครัวเพราะฐานะไม่ดีเท่าไหร่เราก็เลยต้องช่วยเหลือตัวเอง มันคือประเด็น
ที่คิดเยอะอยู่ครับ ถ้าเรียนเราก็จะพลาดโอกาสที่จะขึ้นเป็นหัวหน้า เพราะเขาต้องการคนที่มีเวลาให้กับองค์กร อีกทั้งต้องมีภาระค่าเทอม ค่าหอ
ค่าหนังสือ โน้นนี้นั้นกลับมาเหมือนเดิม แต่ถ้าเลือกทำงาน เราก็จะได้เลื่อนขั้นเป็นหัวหน้า
เงินเดือนเพิ่มเยอะขึ้น มีภาระแค่ค่าหอและส่งเงินให้กับทางบ้าน ส่วนตัวแล้ว ถ้าคิดเรียนแล้วตั้งใจเรียนจนจบครอบครัวก็ยินดี
แต่เราก็ไม่ได้มีเงินมาหมุนขนาดนั้น หรือถ้า ทำงานมีเงินใช้ มีเงินส่งให้ครอบครัว ให้ได้อยู่ได้กินสบายก็โอเคแล้ว นั้นแหละครับ คิดแล้ว ปวดหมอง
เลือกทางไหนดี ทำงาน กับ เรียน ?????
พอดีอยากจะถามความคิดเห็นของหลายๆคนว่าเราควรเลือกทางไหนดี ระหว่าง ทำงาน กับ เรียน
คือเมื่อวันก่อน มีเพือนรุ่นพี่ที่เราสนิทกันมาจากกทม. มาแวะหาเราที่เชียงใหม่ ก็ไปกินข้าวกันตามประสาพี่น้องที่สนิทกัน
เป็นเพือนกินเพือนเที่ยว ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมานาน แต่นางก็ถามขึ้นมาว่า สรุปจะเริ่มไปเรียนใหม่ตอนไหน ถ้ารอเวลาหรือช้าเดียวจะ
ขี้เกียจเราก็คิดนะคิดที่จะเรียนต่อเพราะตอนนั้น ไมค์เรียนอยู่ปี1 ม.ราชภัฎเชียงใหม่ครับ แต่พอจะขึ้นปีสอง ด้วยอะไรที่มันไม่ลงตัว
อีกทั้งเราต้องทำงานด้วยเรียนด้วยค่าเทอม ค่าหอ ค่าโน้นนี้นั้นเยอะไปหมด ค่าเทอมภาคพิเศษ เสาร์-อาทิตย์ ก็ใช่ว่าจะถูกๆ เราก็เลยด็อบเรียน ไว้ก่อน แล้วเริ่มทำงานอย่างเดียว จากเด็กพาทไทม์ก็มาเป็นประจำ แต่เราก็อยากจะเรียน อยากให้แม่ได้ภูมิใจเรียนจบสูงๆมีงานดีๆ พอจะถอดใจจะไปเรียน มันก็ติดอีกอย่างนึ่งก็คือ ที่ทำงานที่ผมทำงานอยู่นั้น ผมทำมาได้เกือบ2ปีแล้วครับ จนผจก.เริ่มเห็นว่าเราทำงานโอเค
มีความรับผิดชอบขยันอดทน ทางที่ทำงานเลยจะเลื่อนตำแหน่งให้เป็นหัวหน้า จากเงินเดือนปกติ 10,500 เป็น 15,000 คนกรุงเทพอาจจะมองว่าน้อย แต่สำหรับเชียงใหม่เเล้วมันก็โอเคครับค่าครองชีพก็ไม่ได้สูงนักเท่าไหร่ เราคิดหนักครับตอนนี้ถ้าจะกลับไปเรียน เราก็ต้องมีค่าใช้จ่ายเพราะเรา
ไม่พึ่งครอบครัวเลยแม้แต่บาทเดียวอีกทั้งค้องส่งเงินให้ครอบครัวเพราะฐานะไม่ดีเท่าไหร่เราก็เลยต้องช่วยเหลือตัวเอง มันคือประเด็น
ที่คิดเยอะอยู่ครับ ถ้าเรียนเราก็จะพลาดโอกาสที่จะขึ้นเป็นหัวหน้า เพราะเขาต้องการคนที่มีเวลาให้กับองค์กร อีกทั้งต้องมีภาระค่าเทอม ค่าหอ
ค่าหนังสือ โน้นนี้นั้นกลับมาเหมือนเดิม แต่ถ้าเลือกทำงาน เราก็จะได้เลื่อนขั้นเป็นหัวหน้า
เงินเดือนเพิ่มเยอะขึ้น มีภาระแค่ค่าหอและส่งเงินให้กับทางบ้าน ส่วนตัวแล้ว ถ้าคิดเรียนแล้วตั้งใจเรียนจนจบครอบครัวก็ยินดี
แต่เราก็ไม่ได้มีเงินมาหมุนขนาดนั้น หรือถ้า ทำงานมีเงินใช้ มีเงินส่งให้ครอบครัว ให้ได้อยู่ได้กินสบายก็โอเคแล้ว นั้นแหละครับ คิดแล้ว ปวดหมอง