ขอพื้นที่ย้อนอดีตตัวเองหน่อย :')

ขอย้อนไปไกลหน่อยนะ คิดถึงวันคืนเก่าๆ มันอยากเล่ายังไงไม่รู้ไม่มีใครมาอ่านก็ไม่เป็นไร แต่เราคิดถึงเมื่อก่อนจริงๆ
คือต้องเล่าตั้งแต่เจอกับเค้าครั้งแรกเลย ตอนนั้นอยู่ ม.1 เราเป็นเพื่อนห้องเดียวกัน ขอเรียกแทนเค้าว่าพีแล้วกัน ครั้งแรกที่เห็นพี พีเป็นคนน่ารักถือว่าหล่อเลยก็ได้ขาวๆสูงๆ พูดจาดี นิสัยดีไม่เคยกูเลยเราก็เฉยๆกับทุกคนคงเพราะยังเด็กอยู่ยังไม่คิดเรื่องรักๆใคร่ๆ ก็รู้จักกันตามประสาเพื่อนพออยู่ๆไปมีข่าวว่าพีชอบเรา ตอนนั้นเรา ม.2 มั้ง ถ้าจำไม่ผิด  เราก็เหมือนจะรู้มาก่อนหน้านั้นแล้วเพราะพีเค้าชอบเข้ามาคุยกับเรา เราก็ไม่ได้แบ๊วขนาดว่าไม่รู้อะไรเลยอะ แบบ อยู่ที่ รร เหมือนไม่ค่อยกล้าคุยกับเรา หรือคุยกันก้หลบตาตลอด แต่กลับมาบ้านนี่ทักมาหาทุกวันคุยสับเพเหระ คือเราก็คุยได้หมด ไม่ได้รังเกียจอะไรคุยได้หมดแต่ตอนนั้นคิดแบบเพื่อน ขออะไรพีทำให้หมด เช่น ตอนนั้นเราถามว่าซิมโทรสับมันอันละเท่าไหร่นะ พีก็บอกไม่รู้ พอวันรุ่งขึ้นซื้อมาให้เราเลย บอกว่าใช้ด้วยเลือกเบอร์มาให้สวยๆเลย แล้วก็เคยคุยกันละพีถามว่าทำไร เราก็บอกว่าไม่มีไรทำนั่งเบื่ออยู่อยากดูการ์ตูนแต่เน็ตไม่ดี พีก็ถามว่าอยากดูเรื่องไร เราก็บอกไป5-6เรื่อง เช้ามาโหลดมาให้เราครบทุกเรื่องเลยจ้า เรานี่เอิ่ม ขอบใจ เราไม่ได้มีเจตนาใช้หรืออะไรเลยนะ แต่พีตั้งใจทำให้เราทุกอย่าง ถึงเราจะรู้ว่าพีคิดยังไงแต่ก็ไม่ได้อะไร เพราะคนอื่นยังไม่รู้ไงตอนนั้น เราไม่คิดอะไรอยู่แล้ว เรื่องตอนนั้นก็จะประมาณนี้กุ๊งกิ๊งน่ารักซื้อพวงกุญแจคู่มาให้ห้อยด้วยกัน ละเราไม่ยอมห้อยเพราะกลัวเพื่อนล้อแล้วก้ไม่ใช่สายแบ๊วอะ พีก็ไม่ว่าไรยอมห้อยคนเดียว ตอนนั้นพีแบบออกตัวแรงมากเว่ย แล้วตอนใกล้จะปิดเทอม ม.2 ช่วงนั้นเพื่อนๆเริ่มสังเกตุเห็นละว่าพีมันทำตัวพิเศษกับเราเกินเพื่อนคนอื่น แบ่บ ปลีกตัวมาคุยกับเราสองคนมั่ง ช่วยเหลือเราเกินมั่ง เพื่อนก็เริ่มแซว บางทีเราก็รำคาญก็ทำห่างๆ เพื่อไม่ให้เพื่อนล้อ แล้วตอนนั้นห้องเราเล่นบั๊ดดี้กัน ก็จับฉลาก เราจับได้เพื่อนผู้หญิงใครไม่รู้จำไม่ได้ ก็เทคของกัน แล้วคนที่จับได้เราอะ เทคขอเงราดีมาก เทคบ่อยมาก มีแต่ของดีๆ ทั้งของกินของน่ารักกุ๊กกิ๊ก คือตอนนั้นมีแต่คนอิจฉา5555 กลับเป็นเราเองที่ไม่ค่อยจะได้เทค บางทีก็เอาของที่บั๊ดดี้เรามาเทคไปเทคบั๊ดดี้เราอีกที คน อะ 555 พอถึงวันเฉลย ปรากฎว่าเป็นพีเองที่ได้เรา เราก็ขอบใจ แล้วมารู้ทีหลังว่าพีไปถามเพื่อนเกือบทุกคนว่าใครได้เราพอรู้แล้วพีก็ไปขอแลกให้ได้เทคเรา เรานี่อึ้งไปเลย ของขวัญตอนเฉลยก้เป็นตุ๊กตาสองตัวตัวนึงเป็นตุ๊กตาหมีสีชมพูตัวใหญ่ อีกตัวเป็นหมีสีน้ำตาลตัวเล็กน่ารักมาก แล้วก็ใบใหญ่ใส่ลูกอมเต็มโหลเลย โคตรเนิร์ดอะ พีมันนิสัยเหมือนผู้หญิง ต่างจากเรามากปกติลูกอมในโหลเขาจะปล่อยให้มันละลายสวยๆใช่ป้ะ เราไม่ เราเปิดกินตรงนั้นเลย(เป็นผู้หญิงอะไรแบบนี้ลู๊กก) แล้วจำได้ว่ามีวิชานึงครูมาใหม่ให้เขียนแนะนำตัวตามที่ครูถาม มีคำถามอยู่เกือบ10ข้อละมีข้อนึงที่ถามว่ารักใครอยู่ไรงี้ 5555เหมือนคำถามแกล้งเด็กอะ ครูบอกว่าเขียนไปเถอะ ไม่บอกใครหรอกแล้วตอนนั้นเราแอบชอบรุ่นพี่คนนึงอยู่เราก็เขียนชื่อพี่คนนั้นลงไป แล้วก้เอาไปส่ง เพื่อนขอดูยังไม่ให้ดูเลยคิดเอาาา พีคคือพอส่งกันครบแล้วครูหยิบขึ้นมาอ่านทุกอันเลย อ่านให้เพื่อนทั้งห้องฟังด้วย เรานี่เฮ้ยเอาจริงงะ อ่านของใครไปก็โดนแซว พอถึงของเรานะครูอ่านละแบ่บ เพื่อนนี่โห่หิ้วกันใหญ่อายชิบ แต่พีนี่หน้าจ๋อยเลยอะ ดูออกเลย พอถึงของพีปรากฎว่าพีเขียนชื่อเราอะ ทั้งห้องนี่เงียบกริ๊บเลย เพราะครูอ่านของเราก่อน เป็นฟีลที่ห่าเหวมากเว่ย ทำไรไม่ถูก เป็นเดธแอร์ที่แย่มาก พีเอาแต่ก้มหน้า เราก็เหรอหราเลยจนเปิดเทอมมา ม.3 พีก็เริ่มโตขึ้น จากที่หล่ออยู่แล้วก็ดูดีขึ้นเล่นบาสด้วยตัวเลยสูงขึ้นเยอะเลย ตอนนั้นก็เริ่มมีรุ่นน้องรุ่นพี่เข้ามาชอบพีกันเต็มไปหมด เราก็เริ่มรู้สึกไม่ดีอะ แบ่บ อีพวกนี้น่ามคานหลบไป ตัวจริงจะเดิน เราก็ไม่ได้สวยมากหรอก แต่มั่นหน้ามากกกก เราเริ่มแสดงความเป็นเจ้าของออกไปโดยไม่รู้ตัว เข้าหามากขึ้นแต่ทำเหมือนไม่ได้คิดออะไร พีแข่งกีฬาก็ไปนั่งดูบ้าง เพื่อนชวนออกไปดูอย่างอื่นก็ต้องไปจริงๆอยากดูพีใจจะขาดอะ 55555 เย็นมาพีถามว่าได้ไปดูแข่งไหมก็แอ๊บว่าไปแปปเดียวเอง แข่งเป็นไงบ้างอะ จริงๆนี่รู้หมดไม่ได้ดูก็ถามคนอื่นเอา พอรู้ว่าพีชนะก็แอบดีใจแบ่บ เอ้อ อ้อหรอ เออ ดีๆๆ แค่เนี้ย แต่ในใจนี่ดี๊ด๊าจัด ทอง จนถึงช่วงพีค ตอนนั้นเป็นช่วงพักกลางวัน เรากับเพื่อนก็ไปนั่งกันแถวโต๊ะหินอ่อนกลาง รร พีเดินผ่านมากดน้ำที่ตู้น้ำกินพอดี เราก็มอง เพื่อนก็แซว บอกว่าเรากับพีนี่ยังไงเหมือนจะมีซัมติงไรงี้บลาๆ เราก็ปฏิเสธสุด หาว่าเพื่อนบ้ามั่งอะไรมั่ง เพื่อนก็ยุเรา ถ้าไม่คิดอะไรจริงๆให้เราลองไปขอพีเป็นแฟน เรานี่ตกใจมากด่าเพื่อนเลย จะบ้าหรออ เพื่อนก็บอก อ่ะ ถ้าไม่คิดอะไรก็ต้องทำได้ดิ ตอนนั้นเรายัง งงๆ ไม่รู้เพื่อนมันแกล้งหรืออะไร แบ่บ งง จริงๆอะ อารมณ์ตกใจกลัวเพื่อนรู้ว่าเราก็ชอบพีบวกกับอารมณ์ที่ต้องแอ๊บไม่ตกใจนี่โคตรแย่เลยนะ นึกหน้าตัวเองไม่ออกเลยว่าเป็นยังไง เราเลยเอาว้ะ กลัวเพื่อนรู้ทำอย่างที่มันบอกไปก่อนละกันเพื่อไม่ให้มันคิดว่าเราชอบพี ก็เดินไปขาแข็งๆอะ ไปยืนหลังพี พีกรอกน้ำเสดหันกลับมาก็เห็นเรา ก็ยิ้มให้กัน เราก็สองจิตสองใจอยู่ตอนนั้นกลัวก็กลัวเขินก็เขิน ละเพื่อนก็มองอยู่เราเลยกัดฟันพูดไปว่า "พี..เป็นแฟนกันนะ"กรี๊ดดด ทำไมตอนนั้นชั้นแรดแบบเน้) แล้วพีก็ทำหน้างงสุดๆอยู่สัก3วิแล้วก็ยิ้ม พยักหน้า เราก็ยิ้มแล้วก็หัวเราะ มันแบ่บดีใจอะ เราเดินกลับไปหาเพื่อนทั้งยิ้มๆ มันหุบไม่ได้จริงๆ เพื่อนก็ล้อหนักกว่าเดิมอีกทีนี้ การเป็นแฟนกันตอนนั้นไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย คุยกันผ่านเฟสเหมือนเดิม ไม่เคยโทรคุยกัน ไม่มีอะไรพิเศษกว่าตอนเป้นเพื่อนเลย มีแต่จะทะเลาะกันมากขึ้นกว่าเดิม เช่น เวลาคุยกันปกติเราจะใช้กุกับพีแต่พีจะใช้แกเค้ากับเรา พีจะขอเปลี่ยนมาเรียกเราว่า ที่รัก (อี๋มาก ตอนนี้ก็ยังอี๋อยู่) เราก็บอกว่าไม่ชอบอย่ามาเรียกแบบนี้ พีก็ขอโทษ ไม่เรียกละ แล้วพีขอให้เราเลิกพูดกูใส่กันมันดูหยาบแต่เราก็หยาบจริงๆ ตอนนั้นเราติดเพื่อนจะสายฮาร์ดคอหน่อย ไม่ยอมใคร เอาแต่ใจตัวเอง ฟอร์มจัด เราก็ไม่ยอมบอกว่าทำไมไม่เห็นมีไรเสียหายเลย กับคนอื่นก็พูดแบบนี้ เหมือนพีก็ทนกับเราไปสักพัก 2-3วัน จนวันนึงพีเหมือนโกระเราที่ยังพูดกูอยู่ พีเลยว่าเรา ว่า อยากพูดกูมากนักก็ไปพูดคนเดียวเลย(ขนาดว่ายังไม่มีคำหยาบเลย 5555) หือ ตอนนั้นเรานี่ลมออกหูแบ่บ โมโหมาก ไม่เคยโดนว่าแบบนี้ บอกแล้วว่าเอาแต่ใจตัวเองจริงๆ เราโกรธมาก แบ่บ อะไรว่ะ อยู่ๆมาว่า ตอนนั้นไม่คิดว่าตัวเองผิดเลยนะ มองแต่พีผิด โมโหมาก ไม่ตอบแล้วลบเพื่อนพีไปเลย อีกแปปนึงพีก็ส่งข้อความมาง้อ บอกว่า ขอโทษรับเพื่อนหน่อย ขอโทษจริงๆเมื่อกี้โมโห ไม่ได้ตั้งใจไรแบบนี้ เราก็ยังโกรธอยู่เล่นตัวมากคิดว่าตัวเองเป็นนางเอกมั้งแบ่บ ชั้นสวยเลือกได้ ไรงี้หรอ 55555 เราก็ไม่ตอบ นอนไปเลย ตื่นเช้ามาอะไรนักหนาไม่รู้ในแชททั้งเพลงทั้งอะไรเต็มไปหมดเราก้รับแอดละก็ยังตึงๆอยู่ ไป รร พีถามไรเราก็พูดคำตอบคำเป็นงี้อยู่หลายวัน จนเราหายโกรธแล้วแต่มันเหมือนเรายังไม่เข้าใจความรักยังไม่รู้เลยรักจริงๆเป็นไง เราลยหาโอกาสบอกพีว่า เรากลับเป็นเพื่อนกันดีดว่าเนาะ เราบอกที่ รร วันนั้นพีซึมไปทั้งวัน ไม่คุยกับใครไม่คุยกับเรา เราก็รู้ว่าพีคงรู้สึกแย่แต่ก็ไม่ได้เข้าไปยุ่งให้เขาอยู่คนเดียว ตอนนั้นเราไม่ได้รู้สึกเสียใจอะไรเลยอะ เฉยๆมาก เหมือนเล่นกับความรู้สึกคน ไม่มีคำว่าขอโทษหลุดออกจากปากเราเลย จนกลับบ้าน ลืมบอกว่าพีขึ้นรถรับส่งมันจะเป็นรถบัสคันใหญ่มีสองแถว ปกติเราจะกลับหลังพีจะนั่งอยู่ที่โต๊ะหินอ่อนกลาง รร แล้วพอรถพีออกจะมีแถวที่หันหน้ามาทางโต๊ะหินอ่อนปกติพีจะนั่งหันมาทางเราประจำ ถ้าเผลอไปสบตากันก็จะยิ้มให้กันก่อนกลับบ้านทุกครั้ง แต่วันนี้พีนั่งอีกทาง หันหลังให้เรา ก้ไม่ได้อะไร จนเย็น พีทักมาหาว่าทำไมถึงมาบอกเลิกกันแบบนี้พีทำไรผิดเปล่า เราก็บอกว่าไม่มีไรผิดเลย เราแค่รู้สึกว่าเรายังเด็กเกินไปมั้ง เราตอบติดตลกตลอดเพราะกลัวบทสนทนามันเครียดมี555ไรงี้ตลอด พีร้องไห้แล้วก็บอกว่าไม่ขำนะ ตอบดีๆดิจริงจังหน่อย เราก็ติดตลกอีกแหละจำได้เลยว่าตอบไปว่า ไม่ขำก็ไปหาตลกดูดิ แบบเนี้ย อี ถ้ากุเจอคนแบบตัวเองนี่คงเอารองเท้าฟาดหน้าอะ จนพีแบ่บ เหมือนเหนื่อยกับเราแล้วจริงๆ ก็เงียบๆหายไปหน่อย เราก็อยู่ปกติ ตอนนั้นที่ รร มีกิจกรรม เค้าก็จับ นร แยกออกจากกันเกือบหมดแต่ก็พรหมลิขิตยังไงไม่รู้ให้เรามาอยู่กลุ่มเดียวกับพีอีก ทั้งห้องเรามีเรากับพีอยู่ด้วยกันสองคน เลยต้องประสานงานกันเพราะตอนนั้นยังไม่สนิทกับห้องอื่น เลยได้คุยกันเยอะไอีกรอบ ช่วงบ่ายเป็นช่วงกิจกรรมนันทนาการมีการต่อตัวแบ่บว่าให้สูงที่สุดกลุ่มไหนสูงสุดได้ รางวัล แล้วก็ให้เริ่มเลยยังไม่ทันคิดเลย เราอยู่ใกล้พี เพื่อนห้องอื่นมีคนตัวเล็กเลยจะให้ขึ้นชั้นบนๆ เราบอกว่าขออยู่ฐานเพราะไม่กล้าขึ้น555 เพื่อนก็บอกแบบร้อนลนว่าใครเป็นฐานกอดกันเลย จะให้คนเป็นยอดขึ้น เราก็ด้วยความลนลานเหมือนกัน กอดกันพีก่อนเลย นาทีที่กอดนั่นก็ตกใจนะ แต่พละออกไม่ได้แล้วอะเพราะพอเรากอดปุ๊บคนอื่นที่เป็นฐานก็มากอดต่อเลยอะ เรานี่แบ่บ เฮ้ยย เดี๋ยววว แต่ไม่ทันแล้ว รู้อีกทีก็ม้วนอยู่ตรงกลางกันสองคน เหมือนในหนังมากอะ พระนางกอดกันด้วยเหตุสุดวิสัย5555 แตกตื่นมาก แล้วพีก็ก้มมองหน้าเราแบบที่กอดกันอยู่นั่นละค่ะ อยู่ตรงกลางด้วยอาจารย์มองไม่เห็น 5555 โคตรจะเขิน คร่าวๆก็ประมาณนี้ หลังจากนั้นพีก็บอกว่า ม.4 จะไปต่อที่อื่น ตอนนั้นเราตกใจ เพราะถึงไม่ได้เป็นแฟนกันแต่เราก็ยังอยากให้พีอยู่ข้างๆเรา แต่พีจะไปแล้ว เราเสียใจอะเอาจริงๆ เริ่มตัดพ้อกับตัวเอง อยากขอโทษพี ที่ผ่านมาทำอะไรไม่ดีใส่เขาไว้บ้าง อยากขอบคุณทุกอย่าง แต่ด้วยความฟอร์มจัดก็ได้แต่พูดว่าเออ อ่า โชคดี วันปัจฉิมเราไม่อยากจะเจอหน้าพีเลย เราเศร้ามากๆ เราไม่เคยคิดเลยว่าพีจะมาแยกไปแบบนี้ เราไม่รู้ว่าเป็นเพราะเรารึเปล่า เพราะช่วงหลังจากที่เราบอกเลิกกันไปพีก็เปลี่ยนๆไปไม่เหมือนเดิม มันไม่แปลกเลย เป็นเกมือนเดิมได้สิแปลก ปัจฉิมเรานั่งใกล้ๆกันเพราะเราเป็น ผญ คนแรกของห้อง ช่วงที่ให้น้องๆมาแสดงความยินดีเราก็แยกกันไป พีก้ไปหารุ่งน้องไรงี้เราก้ไปหารุ่นน้อง แต่เรามองอยู่ตลอด เราได้ของเยอะ พีก้ได้เยอะเหมือนกันส่วนมากได้จาก ผญ อะ เหอะ ตอนนั้นก็ยังมีอารมณ์มาโมโหอีก 555 วันปัจฉิมเราแทบไมไ่ด้คุยกันเลย จนคนซาเราไปนั่งพักหอบของไปเก็บที่โต๊ะหินอ่อน พีถึงได้เข้ามาหาเรา เราไม่ให้คนเขียนเสื้อเพราะจะเอาไปให้เด็กข้างบ้านเราให้เขียนที่ลูกโป่งแทน แต่พีให้เขียน เราเขียนอะไรไปไม่รู้จำไมไ่ด้แล้ว คงจะเป้นทำนองแบบว่า โชคดีนะ ไรงี้ พีเขียนที่ลูกโป่งเราว่า "รักนะ เพื่อนซี้" เรานี่จุกไปเลย ตอนนั้นเหมือนรู้ในใจลึกๆอะว่า จริงๆแล้วเรานี่แหละที่ชอบพีจริงๆที่ผ่านมาเราชอบพีมาตลอด มาเจอคำว่าเพื่อนกับตัวเองนี่ถึงกับกระอัก เราก็ทำไม่สนใจ เนี้ยยย เกลียดความฟอร์มจัดของตัวเองโว้ย ถ้าตอนนั้นไม่ฟอร์มตอนนี้มันคงดีกว่านี้ ปิดเทอมไปเราก็ไม่ได้เจอกันเลย บ้านเราสองคนอยู่ไกลกัน พอเปิดเทอม ม.4 รู้สึกแปลกๆมันไม่เหมือนเดิม มันเหลืออยู่แต่ความคิดถึง มันอยากรู้ว่าตอนนี้พีเป็นยังไงบ้าง สบายดีไหม เรียนเป็นยังไง เป็นห่วงตลอดเวลา หลังจากพีไปเราก็คุยกันน้อยลง ด้วยความที่เราไม่ทักไปแล้วพีก็ทักมาบ้างไม่ทักบ้างอะ เวลาพีไม่ทักมาเราอยากจะทักไปนะ แต่ความฟอร์มไง มันค้ำคอโคตรๆ เราเลยคุยกันน้อยลงจนแทบไมไ่ด้คุยกันเลย จนวันนึง เราคิดถึงพีมากไม่ได้คุยกันนานมากๆๆ ประมาณ4-5เดือน หรืออาจจะนานกว่านั้นนะจำไม่ค่อยได้ เราฝันถึงพีว่าอยู่กับพีแล้วก็ดีใจมากในฝันเราถามหมดเลยว่าเป็นไงบ้างสบายดีไหมเรียนเป็นไงมีเพื่อนยัง ในฝันมีความสุขมาก กำลังนอนคุยกันแล้วเราก้ตื่น โคตรเศร้าเลย ตอนตื่นมายังยิ้มอยุ่เลย เช้ามาเราเลยตัดสินใจ ทักไปหาพีว่าเป็นไงบ้างสบายดีไหม ถามเหมือนในฝัน ที่เราไม่กล้าทักไปส่วนหนึ่งก็กลัวกวนเขา เขาอาจจะมีชีวิตที่ดีก็ได้เมื่อไม่มีเราอะ แต่ผิดคาด พีดูดีใจมากที่เราทักไปตอบยาวมาก เดี๋ยวมาต่อ