ขอย้อนความนะคะ นี้เป็นเรื่องสมัย 5 ปีก่อนจนถึงตอนนี้ ตอนนั้นเราอยู่ ม.1 ค่ะ เราได้เจอกับรุ่นพี่คนหนึ่ง (ขอใช้ชื่อเป็นพี่ อ) เค้าอยู่ ม.3 เค้าเป็นคนที่เรียนเก่งมาก ๆ แต่ตอนแรกที่เรารู้จักเค้าเราไม่รู้เลยว่าเค้าเรียนเก่ง
เรารู้จักเค้าได้เพราะครูที่โรงเรียน (ขอใช้ชื่อเป็นครู ส นะคะ ครูผู้หญิง) เค้าให้เราไปช่วยงานอะไรสักอย่างที่ห้องของครู เราก็เลยได้มารู้จักกับเค้าโดยบังเอิญ เจอกันที่ห้องครู ส นั้นแหละค่ะ แบบครูก็เรียกพี่เค้าให้มาช่วยงานเหมือนกันกับเรา (ห้องครู ส เป็นห้องพักครูแบบเป็นห้องส่วนตัว คือนักเรียนสามารถเข้ามาอยู่ได้ถ้าครูอนุญาต) แล้วหลังจากนั้นครู ส ก็บอกเราว่าช่วงพักเที่ยงจะมาที่ห้องครูก็ได้นะ จะมาทำการบ้าน มาทำงานอะไรก็ได้ เผื่อครูอยากให้ช่วยงานอะไรด้วย เราก็ตกลง
หลังจากวันนั้นเราก็มาที่ห้องครู ส ทุก ๆ ตอนเที่ยง แล้วเราก็ได้เจอกับพี่ อ แทบจะทุกวัน จนอยู่มาได้สักพักเราก็เริ่มทำความรู้จัก สนิทสนมกันมากขึ้นขนาดที่ว่าหยอกล้อกันแบบพี่แบบน้องได้เลย จนอยู่ได้สักพักเราก็รู้สึกชอบพี่เค้าค่ะ เวลาผ่านไปพี่เค้า ก็ใกล้จะจบ ม.3 แล้วเราเลยตัดสินใจบอกชอบพี่เค้าไปค่ะ (ทางเฟสบุ๊ค) แต่หลังจากนั้นพี่เค้าก็ไม่ตอบข้อความเราอีกเลย เราก็ท้อสิคะ ;w; จนผ่านไปหลายอาทิตย์เราทักไปถามพี่เค้าจะรอบนึง พี่เค้าตอบเรามาว่าเค้ายังไม่อยากมีแฟน เราก็โอเค เราเคารพในการตัดสินใจของพี่เค้า เราก็เลยบอกเค้าไปว่าไม่เป็นไร แต่เราจะรอ
จนพี่เค้าจบ ม.3 ไปพี่เค้าเลือกไปต่อที่ ร.ร อื่น แต่ถึงอย่างงั้นเราก็ยังทักไปคุยกับพี่เค้าทุกวัน มีบางวันที่เราไม่ว่างเราก็จะไม่ทักไป ทุกวัน ๆ เราไม่เคยบอกชอบพี่เค้าเลย แต่เราจะบอกชอบพี่เค้าทุก ๆ ปี ปีละ 1 ครั้ง
จนมาถึงช่วงระยะเวลาหนึ่งตอนเราอยู่ ม.4 แล้วพี่เค้าอยู่ ม.6 เป็นช่วงที่เราไปเข้าค่าย ๆ หนึ่ง แล้วบังเอิญได้เจอกับพี่เค้าค่ะ (ค่ายนี้คือเรารวมหลาย ๆ ร.ร หนึ่งในนั้นเป็น ร.ร ที่พี่เค้าไปเข้าเรียน ม.ปลาย) เราก็ได้เจอกับพี่เค้าค่ะ ตอนที่เจอเราดีใจมาก พอก็พูดคุยกันนิดหน่อย แล้วจู่ ๆ เราก็สังเกตุเห็นริสแบนด์ค่ะ เป็นริสแบนด์เกมส์ที่มือของพี่เค้า เราเลยเผลอพูดออกไปว่าขอได้มั้ย..... (ความรู้สึกประมาณว่าอยากมีของอะไรสักอย่างที่คอยช่วยเป็นกำลังใจเราได้) หลังจากพูดไป พี่เค้าตอบได้ ..!? คือตกใจมากค่ะ ไม่คิดว่าจะให้ ตอนนั้นเรายิ้มหวานเลย ดีใจมากจริง ๆ หลังจากนั้นริสแบนด์เส้นนั้นก็เปรียบเสมือนกำลังใจหนึ่งของเราเลยค่ะ เราใส่ไว้ตลอดตั้งแต่ได้มาจนถึงตอนนี้ ไม่เคยถอด จนมาถึงช่วงที่พี่เค้ากำลังจบ ม.6 พี่เค้าบอกกับเราว่าพี่เค้ามีของจะให้เรา แล้วบอกจะเอามาให้เราในวันอำลาของ ร.ร ที่พี่เค้าอยู่ เค้าจะมาหาเราที่ ร.ร (หรือ ร.ร เก่าพี่เค้าที่เราอยู่ตอนนี้เนี้ยแหละ) ความรู้สึกตอนนั้นของเราคือดีใจมากค่ะ เราก็รอมาจนถึงวันนั้น วันนั้นเราเตรียมดอกไม้ไว้ช่อหนึ่งสำหรับให้พี่เค้า (ซื้อดอกไม้มาห่อเอง) เรารอจน 6 โมงเย็นพี่เค้าก็ยังไม่มา (ปกติ ร.ร เราเลิก 4 โมงครึ่ง) ตอนนั้นในใจแอบเศร้าหน่อย ๆ แต่เราก็พยายามคิดในแง่ดีไว้ ประมาณว่าพี่เค้าอาจติดธุระกะทันหันก็ได้เลยไม่มา เราเลยตัดสินใจกลับบ้านค่ะ พอกลับมาถึงบ้านพี่เค้าทักแชทเรามาบอกว่าติดงานกะทันหันเลยไปไม่ได้ ขอโทษด้วยอะไรแบบนี้ เราก็ไม่เป็นไร ก็ไม่คิดมากอะไร
จนเวลาผ่านไปช่วงที่เรากำลังจะปิดเทอม์วันสุดท้ายของ ม.4 พี่เค้ามาที่ ร.ร ค่ะ แล้วคือตอนนั้นเราพุ่งไปหาพี่เค้าเลย รู้สึกตื้นตันมาก จากที่ไม่ได้เจอกันนานมากจริง ๆ พี่เค้าก็ยื่นของมาให้เรา แล้วสิ่งที่เราได้มาคือ สมุดบันทึกเล่มหนึ่งในเล่มหน้าแรกมีรูปที่พี่เค้าวาดรูปไว้ให้ เป็นรูปตัวเรา แต่วาดออกมาในรูปแบบการ์ตูนสวยมาก ไว้ให้พร้อมลายเซ็นต์ แล้วมีขวดแก้วที่มีลูกอมอยู่ข้างในและสมุดเล่มเล็กอีก 1 เล่ม หลังจากนั้นเรารักษาอย่างดีเลยค่ะ
จนมีอยู่ช่วงหนึ่งเป็นช่วงที่พี่เค้าเข้ามหาลัยแรก ๆ เราเริ่มไม่ค่อยทักพี่เค้าไปแล้วค่ะ เพราะพี่เค้ายุ่งมาก ไม่ค่อยว่างตอบด้วยเราเลยไม่ค่อยทักไปแล้ว แต่นาน ๆ ก็ทักไปบ้าง จนถึงช่วง ๆ หนึ่งเราเริ่มสังเกตุ Instagram พี่เค้า พี่เค้าถ่ายรูปกับผู้หญิงคนหนึ่งค่ะ แบบเที่ยวด้วยกัน ตอนแรกเราก็คิด คงเป็นเพื่อนมั้ง พอไปได้สักพักเราก็เริ่มตะงิด ๆ ใจละ เลยตัดสินใจทักไปถามพี่เค้าค่ะว่าคนนั้นแฟนพี่ใช่มั้ย คำตอบคือ ใช่ค่ะ ! พี่เค้าตอบว่า ใช่แล้วครับ รู้ได้ไงเนี่ย เราก็ตอบ ก็เห็นในไอจี ดีใจด้วยนะ แล้วพี่เค้าก็บอก ครับ ขอบคุณนะ ตอนนั้นเราหน้าชาไปแปปนึง แอบช็อคหน่อย ๆ แต่เราก็ต้องทำใจค่ะ อย่างประโยคแรก ๆ เราเคารพในการตัดสินใจของพี่เค้า หลังจากนั้นเราก็แทบไม่ได้ทักพี่เค้าไปเลยค่ะ นานทีจะทักไปที แบบนานจริง ๆ แต่เราก็ยังคอยตามอยู่ห่าง ๆ แต่ไม่ได้ระรานอะไรเค้าเลย
จนตอนนี้ เรากำลังจะขึ้น ม.6 พี่เค้ากำลังจะขึ้น ปี 2 เราตัดสินใจทิ้งความรู้สึกที่มีให้พี่เค้าไม่ได้ค่ะ ถึงจะรู้ว่าเค้ามีแฟนแล้ว ตลอดระยะเวลานั้นไม่ว่าใครจะเข้ามาในชีวิตเรา ๆ ก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่.. เพราะเรายังชอบพี่คนนั้นอยู่ไม่เปลี่ยน สำหรับเราคือถ้าอยากให้เราตัดใจจากพี่เค้าได้คือจะต้องมีใครสักคนที่สามารถมาทำลายกำแพงที่เรามีให้เฉพาะพี่เค้าได้ แต่ไม่จำเป็นว่าจะต้องเป็นคนที่เก่งหรือดีเลิศอะไร แต่ขอเป็นคนที่สามารถคอยดูแลเราได้ก็พอ
จนมาถึงในตอนนี้เราเริ่มไม่เข้าใจคำว่าความรักแล้วค่ะ คือเวลาเราเจอใครสักคนมันก็จะมีแอบหลงบ้างอะไรบ้าง แต่มันเป็นความรู้สึกชั่วขณะ สำหรับเรา ๆ มองว่ามันเป็นเพียงแค่อารมณ์ชั่ววูป เราควรทำยังไงดีคะ เราเริ่มไม่เข้าใจแล้วว่าคำว่ารักจริง ๆ มันเป็นยังไง สำหรับตอนนี้มันมีแต่คำว่าหลง มันไม่ใช่รักจริง ๆ เราควรทำยังไงดีคะ
.
ขอบคุณทุกคนที่อ่านมาจนถึงตอนนี้นะคะ ค่อนข้างเป็นบทความที่ยาวนิด ๆ 55
แอบชอบคน ๆ หนึ่งในตลอดช่วงระยะเวลา 5 ปี จนเค้ามีแฟน
เรารู้จักเค้าได้เพราะครูที่โรงเรียน (ขอใช้ชื่อเป็นครู ส นะคะ ครูผู้หญิง) เค้าให้เราไปช่วยงานอะไรสักอย่างที่ห้องของครู เราก็เลยได้มารู้จักกับเค้าโดยบังเอิญ เจอกันที่ห้องครู ส นั้นแหละค่ะ แบบครูก็เรียกพี่เค้าให้มาช่วยงานเหมือนกันกับเรา (ห้องครู ส เป็นห้องพักครูแบบเป็นห้องส่วนตัว คือนักเรียนสามารถเข้ามาอยู่ได้ถ้าครูอนุญาต) แล้วหลังจากนั้นครู ส ก็บอกเราว่าช่วงพักเที่ยงจะมาที่ห้องครูก็ได้นะ จะมาทำการบ้าน มาทำงานอะไรก็ได้ เผื่อครูอยากให้ช่วยงานอะไรด้วย เราก็ตกลง
หลังจากวันนั้นเราก็มาที่ห้องครู ส ทุก ๆ ตอนเที่ยง แล้วเราก็ได้เจอกับพี่ อ แทบจะทุกวัน จนอยู่มาได้สักพักเราก็เริ่มทำความรู้จัก สนิทสนมกันมากขึ้นขนาดที่ว่าหยอกล้อกันแบบพี่แบบน้องได้เลย จนอยู่ได้สักพักเราก็รู้สึกชอบพี่เค้าค่ะ เวลาผ่านไปพี่เค้า ก็ใกล้จะจบ ม.3 แล้วเราเลยตัดสินใจบอกชอบพี่เค้าไปค่ะ (ทางเฟสบุ๊ค) แต่หลังจากนั้นพี่เค้าก็ไม่ตอบข้อความเราอีกเลย เราก็ท้อสิคะ ;w; จนผ่านไปหลายอาทิตย์เราทักไปถามพี่เค้าจะรอบนึง พี่เค้าตอบเรามาว่าเค้ายังไม่อยากมีแฟน เราก็โอเค เราเคารพในการตัดสินใจของพี่เค้า เราก็เลยบอกเค้าไปว่าไม่เป็นไร แต่เราจะรอ
จนพี่เค้าจบ ม.3 ไปพี่เค้าเลือกไปต่อที่ ร.ร อื่น แต่ถึงอย่างงั้นเราก็ยังทักไปคุยกับพี่เค้าทุกวัน มีบางวันที่เราไม่ว่างเราก็จะไม่ทักไป ทุกวัน ๆ เราไม่เคยบอกชอบพี่เค้าเลย แต่เราจะบอกชอบพี่เค้าทุก ๆ ปี ปีละ 1 ครั้ง
จนมาถึงช่วงระยะเวลาหนึ่งตอนเราอยู่ ม.4 แล้วพี่เค้าอยู่ ม.6 เป็นช่วงที่เราไปเข้าค่าย ๆ หนึ่ง แล้วบังเอิญได้เจอกับพี่เค้าค่ะ (ค่ายนี้คือเรารวมหลาย ๆ ร.ร หนึ่งในนั้นเป็น ร.ร ที่พี่เค้าไปเข้าเรียน ม.ปลาย) เราก็ได้เจอกับพี่เค้าค่ะ ตอนที่เจอเราดีใจมาก พอก็พูดคุยกันนิดหน่อย แล้วจู่ ๆ เราก็สังเกตุเห็นริสแบนด์ค่ะ เป็นริสแบนด์เกมส์ที่มือของพี่เค้า เราเลยเผลอพูดออกไปว่าขอได้มั้ย..... (ความรู้สึกประมาณว่าอยากมีของอะไรสักอย่างที่คอยช่วยเป็นกำลังใจเราได้) หลังจากพูดไป พี่เค้าตอบได้ ..!? คือตกใจมากค่ะ ไม่คิดว่าจะให้ ตอนนั้นเรายิ้มหวานเลย ดีใจมากจริง ๆ หลังจากนั้นริสแบนด์เส้นนั้นก็เปรียบเสมือนกำลังใจหนึ่งของเราเลยค่ะ เราใส่ไว้ตลอดตั้งแต่ได้มาจนถึงตอนนี้ ไม่เคยถอด จนมาถึงช่วงที่พี่เค้ากำลังจบ ม.6 พี่เค้าบอกกับเราว่าพี่เค้ามีของจะให้เรา แล้วบอกจะเอามาให้เราในวันอำลาของ ร.ร ที่พี่เค้าอยู่ เค้าจะมาหาเราที่ ร.ร (หรือ ร.ร เก่าพี่เค้าที่เราอยู่ตอนนี้เนี้ยแหละ) ความรู้สึกตอนนั้นของเราคือดีใจมากค่ะ เราก็รอมาจนถึงวันนั้น วันนั้นเราเตรียมดอกไม้ไว้ช่อหนึ่งสำหรับให้พี่เค้า (ซื้อดอกไม้มาห่อเอง) เรารอจน 6 โมงเย็นพี่เค้าก็ยังไม่มา (ปกติ ร.ร เราเลิก 4 โมงครึ่ง) ตอนนั้นในใจแอบเศร้าหน่อย ๆ แต่เราก็พยายามคิดในแง่ดีไว้ ประมาณว่าพี่เค้าอาจติดธุระกะทันหันก็ได้เลยไม่มา เราเลยตัดสินใจกลับบ้านค่ะ พอกลับมาถึงบ้านพี่เค้าทักแชทเรามาบอกว่าติดงานกะทันหันเลยไปไม่ได้ ขอโทษด้วยอะไรแบบนี้ เราก็ไม่เป็นไร ก็ไม่คิดมากอะไร
จนเวลาผ่านไปช่วงที่เรากำลังจะปิดเทอม์วันสุดท้ายของ ม.4 พี่เค้ามาที่ ร.ร ค่ะ แล้วคือตอนนั้นเราพุ่งไปหาพี่เค้าเลย รู้สึกตื้นตันมาก จากที่ไม่ได้เจอกันนานมากจริง ๆ พี่เค้าก็ยื่นของมาให้เรา แล้วสิ่งที่เราได้มาคือ สมุดบันทึกเล่มหนึ่งในเล่มหน้าแรกมีรูปที่พี่เค้าวาดรูปไว้ให้ เป็นรูปตัวเรา แต่วาดออกมาในรูปแบบการ์ตูนสวยมาก ไว้ให้พร้อมลายเซ็นต์ แล้วมีขวดแก้วที่มีลูกอมอยู่ข้างในและสมุดเล่มเล็กอีก 1 เล่ม หลังจากนั้นเรารักษาอย่างดีเลยค่ะ
จนมีอยู่ช่วงหนึ่งเป็นช่วงที่พี่เค้าเข้ามหาลัยแรก ๆ เราเริ่มไม่ค่อยทักพี่เค้าไปแล้วค่ะ เพราะพี่เค้ายุ่งมาก ไม่ค่อยว่างตอบด้วยเราเลยไม่ค่อยทักไปแล้ว แต่นาน ๆ ก็ทักไปบ้าง จนถึงช่วง ๆ หนึ่งเราเริ่มสังเกตุ Instagram พี่เค้า พี่เค้าถ่ายรูปกับผู้หญิงคนหนึ่งค่ะ แบบเที่ยวด้วยกัน ตอนแรกเราก็คิด คงเป็นเพื่อนมั้ง พอไปได้สักพักเราก็เริ่มตะงิด ๆ ใจละ เลยตัดสินใจทักไปถามพี่เค้าค่ะว่าคนนั้นแฟนพี่ใช่มั้ย คำตอบคือ ใช่ค่ะ ! พี่เค้าตอบว่า ใช่แล้วครับ รู้ได้ไงเนี่ย เราก็ตอบ ก็เห็นในไอจี ดีใจด้วยนะ แล้วพี่เค้าก็บอก ครับ ขอบคุณนะ ตอนนั้นเราหน้าชาไปแปปนึง แอบช็อคหน่อย ๆ แต่เราก็ต้องทำใจค่ะ อย่างประโยคแรก ๆ เราเคารพในการตัดสินใจของพี่เค้า หลังจากนั้นเราก็แทบไม่ได้ทักพี่เค้าไปเลยค่ะ นานทีจะทักไปที แบบนานจริง ๆ แต่เราก็ยังคอยตามอยู่ห่าง ๆ แต่ไม่ได้ระรานอะไรเค้าเลย
จนตอนนี้ เรากำลังจะขึ้น ม.6 พี่เค้ากำลังจะขึ้น ปี 2 เราตัดสินใจทิ้งความรู้สึกที่มีให้พี่เค้าไม่ได้ค่ะ ถึงจะรู้ว่าเค้ามีแฟนแล้ว ตลอดระยะเวลานั้นไม่ว่าใครจะเข้ามาในชีวิตเรา ๆ ก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่.. เพราะเรายังชอบพี่คนนั้นอยู่ไม่เปลี่ยน สำหรับเราคือถ้าอยากให้เราตัดใจจากพี่เค้าได้คือจะต้องมีใครสักคนที่สามารถมาทำลายกำแพงที่เรามีให้เฉพาะพี่เค้าได้ แต่ไม่จำเป็นว่าจะต้องเป็นคนที่เก่งหรือดีเลิศอะไร แต่ขอเป็นคนที่สามารถคอยดูแลเราได้ก็พอ
จนมาถึงในตอนนี้เราเริ่มไม่เข้าใจคำว่าความรักแล้วค่ะ คือเวลาเราเจอใครสักคนมันก็จะมีแอบหลงบ้างอะไรบ้าง แต่มันเป็นความรู้สึกชั่วขณะ สำหรับเรา ๆ มองว่ามันเป็นเพียงแค่อารมณ์ชั่ววูป เราควรทำยังไงดีคะ เราเริ่มไม่เข้าใจแล้วว่าคำว่ารักจริง ๆ มันเป็นยังไง สำหรับตอนนี้มันมีแต่คำว่าหลง มันไม่ใช่รักจริง ๆ เราควรทำยังไงดีคะ
.
ขอบคุณทุกคนที่อ่านมาจนถึงตอนนี้นะคะ ค่อนข้างเป็นบทความที่ยาวนิด ๆ 55