คุณจะทำอย่างไร เมื่อคบกับแฟนมา 10 ปี แล้ว แต่ชีวิตยังอยู่กับที่ ไม่ก้าวหน้าเลย

หากกระทู้ ขอความเห็นนี้ผิดพลาดประการใด ฝากเพื่อนๆในกระทู้ แจ้งลบ หรือ แจ้งเตือน ด้วยนะคะ                          

เข้าเรื่องเลยนะคะ ปัจจุบัน ดิฉันอายุ 25 ปี แฟนดิฉันอายุมากกว่า ดิฉัน 2 ปี ซึ่งตอนนี้ก็ 27 ปี เราทั้งสองคบกันมาตั้งแต่ ดิฉัน 15 ปี แล้วพี่เค้า 17 ปี ช่วงแรกๆเราสองคนฝ่าฟันกันเรื่องความรักมาก เพราะแม่ของดิฉันไม่ค่อยพอใจที่เราจะคบกัน เนื่องจากแม่มองว่า ดิฉันมีการศึกษา แต่พี่เค้าเรียนซ้ำชั้นแล้วซ้ำชั้นอีก จนพี่เค้าจบแค่  ม.3 และไม่ได้เรียนต่อ แต่พี่เค้าก็ทำงานตามประสาคนหาเช้ากินค่ำ พี่เค้ามีทักษะด้านการทำอาหาร ผลักดันตัวเองจากเด็กเสริ์ฟเป็นกุ๊กจนได้ ในปัจจุบัน ส่วนตัวดิฉันเองสำเร็จการศึกษาระดับ ป.ตรี คณะรัฐศาสตร์ ปัจจุบันก็สำเร็จการศึกษามา 3 ปี แล้ว ก็ทำงานเอกชนแถวบ้าน ซึ่งเงินเดือนก็ให้แค่ 9,000 บาท แม่ของดิฉันได้เลื่อนตำแหน่ง เลยย้ายไปอยู่ต่างจังหวัดทางภาคตะวันออก ดิฉันอยู่ที่บ้านกับพี่ชายแท้ๆซึ่งเป็นคนไม่เอาไหน ไม่เอาการเอางาน ขี้เกียจ ตัวเป็นขน และก็อยู่กับแฟนด้วย ปัญหาชีวิตเราเริ่มจาก แฟนและพี่ชายสนิทสนมกัน จึงทำให้ทั้ง 2 คน ดื่มเหล้าอย่างหนัก เนื่องจากนิสัยคอสุราเหมือนกัน จึงชอบนิสัยใจคอกัน นับวันขึ้นทั้งแฟนและพี่ชายต่างพาเพื่อนพ้องมาดื่มที่บ้าน แทบทุกวัน ดิฉันกลับจากทำงานมาต้องมาเก็บกวาดบ้าน บางครั้งหากดื่มหนักหน่อย ก็ต้องทนเสียงคนกินเหล้าคุยและเปิดเพลงเสียงดังยามวิกาล  มีหลายครั้งที่ดิฉันทนไม่ไหวอาละวาด คนที่มาแต่พี่ชายดิฉันกลับว่า ดิฉันไม่เข้าสังคม ส่วนแฟนดิฉันก็ว่า ดิฉัน งี่เง่า จนตอนนี้ต่อให้ด่าอย่างไร ก็ไม่มีใครเกรงใจหรือเห็นใจดิฉัน มากินต่อเนื่อง จนบางวันดิฉันแทบไม่ได้นอน แล้วไปทำงานเช้าต่อ >>> ปัญหาดังกล่าว ดิฉันได้ปรึกษาแม่ และเครือญาติ ต่างคนต่างให้คำแนะนำว่า ให้ดิฉันย้ายไปอยู่กับแม่ที่ทางภาคตะวันออก แม่ดิฉันก็คิดวิธีแก้ปัญหานี้โดยให้ไปอยู่กับท่าน >> เพราะท่านมองว่า หลังดิฉันสำเร็จการศึกษามา 3 ปี ชีวิตไม่มีอะไรที่ทำเป็นชิ้นเป็นอันเลย รถ บ้าน เงินเก็บก็ไม่มีแบบเด็กคนอื่นเขา รอสอบราชการก็ไม่ผ่านสักที แม่มองว่าสิ่งแวดล้อมที่บ้านเป็นเหตุให้ดิฉันอ่านหนังสือไม่ได้ เพราะสภาพแวดล้อมไม่เงียบ >>ตอนนี้แม่บอกอย่างเด็ดขาดว่าอีก 1 เดือน นี้ จะมารับดิฉันไปอาศัยอยู่กับท่าน  >> ทุกอย่างเหมือนจะดี แต่ติดที่ว่า ใจดิฉันไม่อยากจากแฟนไปเลย  เพราะเขาเองก็มีข้อดีตรงที่ว่าเขาหาเลี้ยงและช่วยเหลือดิฉันช่วงที่ดิฉันตกงาน ช่วงปลายปี 3-4 เดือน และแฟนเป็นคนที่รับอารมย์เราทุกอย่าง เราเป็นคนใจร้อน ขี้หงุดหงิด และเนื่องจากอยู่ด้วยกันนานจึงผูกพันธ์ ตอนนี้คือกังวลไม่อยากอยู่ห่างแฟน แต่ก็มองอีกมุมถ้าไปก็อาจจะดีขึ้นในด้านสุขภาพจิต แต่ดิฉันก็อดคิดถึงแฟนที่ลำบาคด้วยกันมาถึง 10 ปี (ช่วยเหลือกันตอนมี ตอนทุกข์)  ไม่อยากอยู่ห่างแฟน >>รบกวนเพื่อนในกระทู้ที่ได้มาเห็นกระทู้นี้ช่วยแสดงความเห็นให้ที หากเป็นท่านจะทำอย่างไร