**** ทุรัศกันดารรัก ****

เมล็ดหล่นบนดินถวิลงอก แม้ตกซอกรอยแตกแยกรอยหิน รากชำแรกแทรกซอนเลี้ยงชีวิน ค่อยโผล่พ้นธรณินทร์ถิ่นกันดาร ทั้งหมูหมากาไก่คนเหยียบย่ำ ต้นใบช้ำแคระแกร็นขาดอาหาร เกิดผิดที่ผิดทางทรมาน ฝืนทนทานต่อสู้อยู่ทุก

ถูกเขาวางลืมไว้ใช่ไหมเล่า มิช้าเฉาเหี่ยวแห้งสีแปลงหมอง กลีบทิ้งก้านรานราลงมากอง ลมพัดต้องตกเกลื่อนเคล้าเปื้อนดิน คิดทบทวนหวนถึงคำนึงว่า รักร้างลาเลือนจางว้างถวิล เขาลืมวันหวานล้ำ.. น้ำตาริน ช้ำชีวินเ

อุระแสนรวดร้าว...............คอยรอ คำพร่ำเว้าวอนขอ.............สื่อให้ เมตตาโปรดเถิดหนอ.........อย่าหน่าย ครวญผ่านลำนำไว้............จากห้วงคนึงหา จันทราลาลับคล้อย...........เลือนลาง ยิ่งมืดมิดจิตหม

https://www.youtube.com/watch?v=5V93pY7jFjA "You Raise Me Up" When I am down and, oh, my soul, so weary; When troubles come and my heart burdened be; Then I am still and wait here in the

ระรื่น เขียวชื่นตา รอเวลา เหลืองทาบทอ คมเคียวเก็บเกี่ยวกอ ข้าวรวงงามเลี้ยงผู้คน อาชีพจากปู่ย่า หลังสู้ฟ้าฝ่าแดดฝน มรดกบรรพชน มิปริบ่นทนหยัดยืน เหน็ดเหนื่อย เมื่อยกายา แรงโรยล้า ก้มหน้าฝืน ตรากตรำ จำ

#  อิสตรี คำฉันท์  ##  สัททุลวิกกีฬิตฉันท์  ๑๙ ๐  ปูชาเบื้องพิฆเนศอวยไชยปรมี บำบวงพระฤทธี          &