สมัยก่อนไม่มีที่กรองน้ำหรือไร ทำไมต้องแปลกใจถึงเพียงนั้น

อย่างยุคสุโขทัยทุกคนรู้กันดีว่าใช้สรรพนามแบบพ่อขุนคือกู- แต่ตั้งแต่สมัยอยุธยามาก็เห็นว่าหนังและละครหลายๆเรื่องมักใช้สรรพนามข้า-เจ้า หรือข้า-เอ็ง หรือถ้าสรรพนามแบบสุภาพหน่อยก็ใช้คำว่าข้า-ท่าน ซึ่งแน่นอ

ถ้าธุดงค์ไกลๆ เดินเท้าเอาแค่อัฐบริขารไม่น่าจะพอเก้บ เพราะมีแค่บาตรกับเครื่องกรองน้ำ

ไม่ได้จับผิดหรือจะติงละครนะเจ้าคะ แต่รู้สึกแปลกๆจริงๆตั้งแต่ตอนอ่านนิยายแล้ว พระเอกเป็นคนพูดเสียด้วย ก็เลยสงสัย อยากถามเป็นความรู้เฉยๆเจ้าค่ะ แต่ข้าก็ฟินนะเจ้าคะ แอบอิจฉาด้วยเจ้าค่ะ

มันอาจจริงอยู่ที่ในสมัยโบราณ พวกแม่ทัพนายกองจะนำทัพด้วยตนเอง และประจันหน้ากับศัตรูแบบถึงเนื้อถึงตัวพอๆกับทหารแนวหน้า การรบด้วยเทคโนโลยีสมัยใหม่ในยุคปัจจุบัน จำเป็นไหมว่านายพลต้องไปปะทะด้วยตนเองในแนวห

พอดีเรากำลังจะหัดแต่งนิยายเจ้าค่ะ วางพล๊อตเรื่องไว้บ้างแล้ว จะเป็นเรื่องการระลึกชาติ การรอคอย บ่วงที่ผูกมัดคนในอดีตไว้ รบกวนช่วยถอดประโยคนี้ออกเป็นคำเมืองให้หน่อยนะคะ "ข้าเจ้ารออ้ายมาเมินนักแล้ว

ตามหัวข้อเลยครับ หัดแต่ง น้อมรับคำติชมครับ ผมไม่ใช่คนที่นี่ บ้านเกิดของผมอยู่ในกรุงเทพฯ เมืองใหญ่ที่วุ่นวายและเต็มไปด้วยแสงสี แต่ชีวิตก็พาผมกลับมายังที่แห่งนี้ หมู่บ้านเล็ก ๆ&nbs

ตามนั้น โบราณกาล ใครคิดแปลกต้องติดคุก ทรมาน โดนหาว่าเป็นนอกรีต เผาทั้งเป็น แล้วคนไทยมีหลักฐานบันทึก เชื่อตามหรือไม่ การค้าขายน่าจะมีการเผยแพร่ความเชื่อด้วย ไม่เคยได้ยินว่าคนคิดต่าง ต้องโดนเผา