โสดแล้วพาลมีใครเป็นไหมคะ

รำคาญ ไม่อยากมีแฟน เข็ดกับความรัก ไม่มีใครเอา เลือกมาก เพราะอะไรกันครับ

ไม่พูดเล่นแล้ว เราอยากมีแฟนจริงๆนะ ไม่ล้อเล่น จริงจังมาก เราชอบผู้ชาย แต่เรียนหญิงล้วน อยู่หอใน ออกไปข้างนอกไม่ได้ (ไม่ใช่ปัญหา) กลับเดือนละครั้ง ปัญหาคือ เราจะเอาเวลาไหนไปรู้จักผู้ชาย แบบ ไม่เป็นแฟนก

พอถึงเวลาเลิกงาน แน่นอนคะ ขับรถเข้าห้างตรงข้ามที่ทำงาน มาหาของอร่อยกิน ด้วยความอยากเป็นส่วนตัว ยอมจ่ายค่าอาหารแพงๆ ได้นั่งมุมวิว อาหารอร่อย แต่แล้ว มีคู่รัก เขานั่งทานอาหารกัน แบบสวีทมาก อยู่มุมข้างๆ

กำลังนั่งคิดว่าถ้ามีผู้ใหญ่มาถามว่า "ทำไมป่านนี้ถึงไม่มีแฟน" ถ้าตอบว่า "โลกอนุญาตให้คนจนอย่างผมมีความรักด้วยเหรอ?" คงจะตลกดี

ทุกคนมีวิธีรับมือกับการสูญเสียคนที่รักด้วยการเลิกลาไป ยังไงหรอคะ แค่เจอหน้ากันหนูก็จะร้องไห้แล้ว มันรู้สึกเสียใจมากเลย

มีแต่คนถามว่าทำไมไม่มีแฟน ทำไมไม่แต่งงาน ไม่มีแฟนจริงๆหรอ บลาๆๆ  เบื่อคำถามนี้มาก คืออายุมากแล้วไง ก็ไม่ได้อยากโสด ไม่ได้อยากอยู่คนเดียวหรอก แต่มันไม่มีอะ ไม่มีไง คือต้องได้ตอบทุกครั้งว่า ไม่รู้เ

คิดถึงเธอมากนะคิดถึงตลอดเวลา เลยแหละ..รู้ไหม..แต่ก็คงทำได้แค่…คิดถึงเท่านั้น..รู้ว่าเธอไม่ได้รัก..ไม่สนใจ..ไม่ได้แคร์อะไรเลยอยู่แล้ว..อย่างน้อยก็ได้บอกเธอและเธอก็ได้รู้ว่าเราชอบเธอ..คนบางคนเกิด

เจอแต่คนใจร้าย รักแต่ตัวเอง เศร้า…

คือผมอายุ15 ผมชอบผู้ชายน่ะ หน้าผมค่อนข้างดีเลยแหละ (ไม่ได้ชมตัวเอง มีหลายๆคนบอก) แต่ผมไม่เคยมีแฟนจริงๆจังๆเลย มีแต่เข้ามาคุยแล้วก็หายไปเลย แต่ต่างกับเพื่อนผม ที่แฟนบ่อยเหลือเกิน ตอนแรกๆผมก็ไม่คิดอะไรห