สวัสดีค่ะ วันนี้เราขอยืมบัญชีเพื่อนเรามาตั้งกระทู้ หากผิดพลาดตรงไหนเราต้องขอโทษไว้ในที่นี้ด้วยนะคะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรา เราตั้งใจจะ
มาแบ่งปันประสบการณ์เพื่อนในชีวิตมหาวิทยาลัยกับเพื่อนๆชาวพันทิปทุกคนและอยากรู้ความคิดเห็นหรือประสบการณ์ของเพื่อนๆว่าใครเคยเจอ
ประสบการณ์แบบเราบ้างมั้ย หรือถ้าเจอแบบนี้เพื่อนๆมีแนวทางการแก้ไขปัญหากันยังไง งั้นเราเข้าเรื่องเลยเนอะ คือเราเรียนอยู่มหาวิทยาลัย
แห่งหนึ่งทางภาคกลาง คือเรามาเรียนแบบตัวคนเดียว ไม่มีเพื่อนที่โรงเรียนมาเรียนด้วยเลยสักคนเดียว แล้วเราก็มารู้จักกับเพื่อนคนนึงที่เขามา
ตัวคนเดียวเหมือนกัน(สมมติว่าชื่อAนะคะ) เรากับเขาเลยสนิทกันในตอนแรกๆที่เข้ามหาลัย เพราะเขาเข้ามาคุยและบอกว่ามาตัวคนเดียว อยาก
มีเพื่อนไปเรียนด้วย เราพยายามเข้าหาเรามากๆ แต่พอเขาไปเจอเพื่อนใหม่ในสาขาอีกสองคน(สมมติชื่อBกับC) เขากลับเทเรา เพราะเขาทั้ง
สามคนดูเขากันดี คุยถูกคอ แล้วเราอาจจะคุยไม่สนุกเท่าเขาคุยกัน เราเลยเหมือนโดนเท เวลาที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน แทบไม่คุยกับเราเลย ไป
ไหนมาไหนก็ชวนกันไปแค่สามคนโดยไม่บอกเรา เหมือนในสายตาเขาเราน่าเบื่อมั้งคะ เขาเลยเลือกที่จะเทเรา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องไปข้างนอกหรือ
กินข้าวก็ไม่ชวน ไปเรียนก็นัดเวลากันแค่นั้น มีครั้งนึงที่เราไปรอเก้อ1ชม เพราะเขานัดกันแต่ไม่บอกเรา เรื่องงานเขาก็จะแชร์คำตอบกันแค่สาม
คน โดยเราเองต้องทำคนเดียวทั้งๆที่เราเองเวลามีงานเราจะคอยแชร์ให้พวกเขาเสมอ เวลาอยู่กันสามคนไม่ว่าตอนเรียนหรือไปไหนจะคุยเล่น
กันแค่สามคน เหมือนเราไม่มีตัวตนอยู่ตรงนั้นเลย เหมือนจริงๆที่คบกับเราอยู่ เพราะแค่เราเป็นเพื่อนคนแรกของAเลยทำให้เขาสลัดเราออกไม่
ได้ เพราะตอนนี้เหมือนเราเป็นกลุ่มกัน4คน ที่คนในสาขามองว่าเราสนิทกัน เพราะอีก3คนเฟรนลี่ และกลุ่มเราดูคุยสนุกมีความสุข แต่เพื่อนไม่
เคยรู้เลยว่าเราต้องเจอกับอะไร เราเลยดูเป็นคนเงียบที่สุดในกลุ่มทั้งๆที่จริงเราเป็นคนร่าเริง คุยง่ายกับทุกคน แต่เหมือนกับพวกเขาคุยไม่ถูกคอ
กับเรามั้งคะ เราพยายามปรับตัวเขาหาพวกเขาทุกด้าน แต่เหมือนเขาไม่สนใจอยู่ดี เราพยายามมองข้ามนิสัยหลายๆอย่างที่เขาไม่ค่อยโอเค
เพราะพวกนั้นจะค่อนข้างช้าถึงช้ามาก เราต้องคอยไปรอพวกเขาก่อนไปเรียนเลทต่ำสุด15นาที แต่บางครั้งเป้น ชม ที่เราต้องรอ เพราะนัดเวลา
กันไว้แล้วเลทตลอด เขาชอบคุยกันเวลาเรียน จนไม่เรียนเลยในบางวิชา เขาเสียงดังจนเพื่อนในสาขาบางคนไม่ชอบ เขาทำตัวเหมือนโลกนี้
หมุนรอบตัวเองโดยไม่แคร์คนอื่นเลย เราพยามแสดงออกนะว่าเรานอยที่เขาคุยกันแค่นั้น บางทีเงียบ ไม่คุย เขาก็ปล่อยให้เราเป็นแบบนั้น จน
เราต้องหายนอยเอง เพราะเวลาเรานอย เขาก้ไม่แคร์เราคุยเล่นกันปกติ เหมือนว่าเราไม่คุยกับพวกเขาก็ไม่มีผลอะไรต่อเขาอยู่เลย เพราะทุก
เวลาเหมือนเขาอยู่กันสามคนตลอด จนเราเองก็เหนื่อย เบื่อ ไม่มีความสุขเลยเวลาที่อยู่ด้วยกัน เราทำได้แต่แยกตัวออกมาอยู่คนเดียวมากขึ้น
และพยายามอดทนและไม่ใส่ใจ เพราะเรายังต้องทำงานกลุ่มด้วยกัน เราไม่อยากให้งานเสีย จะให้เราแยกกลุ่มไปอยู่กับคนอื่น เราก็ไม่รู้ว่าเขา
จะเข้าใจเหตุผลของเรามั้ย ว่าเราเจออะไรบ้าง เราไม่อยากถูกมองว่าเป็นคนที่มีปัญหา จนอยู่กับเพื่อนไม่ได้ ต้องไปอยู่กับกลุ่มอื่น และทุก
คนในสาขาก็ค่อนข้างที่จะคุยกับสามคนนั้นเยอะ เพราะสาขาเราคนน้อยและพวกเขาเป็นคนเฟรนลี่ แต่เราเป็นคนเข้าได้กับทุกคน แต่จะบ้าบอ
หรือคุยเยอะกับคนที่ตัวเองสนิทเท่านั้น เราเลยไม่รู้ว่าคนอื่นเขาจะมองเรายังไง เราไม่อยากเป้นคนที่มีปัญหา แต่เราก็เหนื่อยทุกครั้งที่ต้องอยู่
กลุ่มเดิมเจอสถานการณ์เดิมๆทุกวัน จนเราไม่อยากไปเรียน ตอนเราอยู่มัธยม เรามีเพื่อนที่เข้าใจเรามาก ทุกคนในกลุ่มจะแคร์กันมาก ไม่เคย
ปล่อยให้ใครต้องรู้สึกแย่แบบนี้ เรารักกันมาก สนิทกันมาก แต่พอเรามาเจอเพื่อนแบบนี้ในมหาลัย เราเลยรู้สึกแย่ค่ะ เราเป้นคนที่เป็นเพื่อนใครก็
ให้ใจเต็มร้อย แต่พอเรามาเจอเพื่อนแบบนี้ทำให้มุมมองเราเปลี่ยนไป การใช้ใจแลกใจ มันไม่สามารถใช้ได้กับทุกคน เราเป้นคนแคร์คนอื่นมาก
เราเป้นคนรักเพื่อนมาก แต่พอเรามาเจอแบบนี้ ทำให้เราเขว้งมากเลยค่ะ เราคิดนะคะ ว่าสังคมมหาลัยมันไม่เหมือนมัธยม เพื่อนก็เช่นกัน เรา
เคยแต่ได้ยินมาว่า มหาลัยอย่าคิดจะหาเพื่อนแท้ เพราะมันหายาก เราเริ่มเชื่อกับคำนี้แล้วจริงๆค่ะ กับประสบการณ์ที่เจอด้วยตัวเอง นี่เป็น
ประสบการณ์ที่เราอยากมาแชร์ มาระบายความรู้สึกที่เราไม่คิดว่าจะต้องมาเจออะไรแบบนี้ เราพิมพ์ยาวมาก เพราะเราอัดอั้นจริงๆค่ะ เราอยากให้
ทุกคนเข้าใจว่าเราเจออะไรบ้าง เราอยากรู้ว่าใครเคยเจอแบบนี้บ้าง แล้วมีวิธีแก้ไขปัญหายังไง ช่วยแนะนำเราหน่อยได้ไหมคะ ตอนนี้เราทำได้
แค่ปลงค่ะ ปลงจนไม่รู้จะปลงยังไงแล้ว เรื่องความรู้สึกมันเป้นอะไรที่บอบบางมากค่ะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน มาเม้น มาให้คำแนะนำมากๆ
เลยนะคะ หรือไม่ก้มาแชร์ประสบการณ์มาพูดคุยกันได้นะคะ เราอยากแลกเปลี่ยนความคิดเห็นและประสบการณ์กับทุกคนค่ะ ขอบคุณค่ะ กระทู้นี้
เป็นกระทู้แรก ผิดพลาดตรงไหนต้องขอโทษไว้ในที่นี้ด้วยนะคะ
ประสบการณ์เพื่อนมหาลัยกับเพื่อนมัธยมที่ต่างกัน
มาแบ่งปันประสบการณ์เพื่อนในชีวิตมหาวิทยาลัยกับเพื่อนๆชาวพันทิปทุกคนและอยากรู้ความคิดเห็นหรือประสบการณ์ของเพื่อนๆว่าใครเคยเจอ
ประสบการณ์แบบเราบ้างมั้ย หรือถ้าเจอแบบนี้เพื่อนๆมีแนวทางการแก้ไขปัญหากันยังไง งั้นเราเข้าเรื่องเลยเนอะ คือเราเรียนอยู่มหาวิทยาลัย
แห่งหนึ่งทางภาคกลาง คือเรามาเรียนแบบตัวคนเดียว ไม่มีเพื่อนที่โรงเรียนมาเรียนด้วยเลยสักคนเดียว แล้วเราก็มารู้จักกับเพื่อนคนนึงที่เขามา
ตัวคนเดียวเหมือนกัน(สมมติว่าชื่อAนะคะ) เรากับเขาเลยสนิทกันในตอนแรกๆที่เข้ามหาลัย เพราะเขาเข้ามาคุยและบอกว่ามาตัวคนเดียว อยาก
มีเพื่อนไปเรียนด้วย เราพยายามเข้าหาเรามากๆ แต่พอเขาไปเจอเพื่อนใหม่ในสาขาอีกสองคน(สมมติชื่อBกับC) เขากลับเทเรา เพราะเขาทั้ง
สามคนดูเขากันดี คุยถูกคอ แล้วเราอาจจะคุยไม่สนุกเท่าเขาคุยกัน เราเลยเหมือนโดนเท เวลาที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน แทบไม่คุยกับเราเลย ไป
ไหนมาไหนก็ชวนกันไปแค่สามคนโดยไม่บอกเรา เหมือนในสายตาเขาเราน่าเบื่อมั้งคะ เขาเลยเลือกที่จะเทเรา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องไปข้างนอกหรือ
กินข้าวก็ไม่ชวน ไปเรียนก็นัดเวลากันแค่นั้น มีครั้งนึงที่เราไปรอเก้อ1ชม เพราะเขานัดกันแต่ไม่บอกเรา เรื่องงานเขาก็จะแชร์คำตอบกันแค่สาม
คน โดยเราเองต้องทำคนเดียวทั้งๆที่เราเองเวลามีงานเราจะคอยแชร์ให้พวกเขาเสมอ เวลาอยู่กันสามคนไม่ว่าตอนเรียนหรือไปไหนจะคุยเล่น
กันแค่สามคน เหมือนเราไม่มีตัวตนอยู่ตรงนั้นเลย เหมือนจริงๆที่คบกับเราอยู่ เพราะแค่เราเป็นเพื่อนคนแรกของAเลยทำให้เขาสลัดเราออกไม่
ได้ เพราะตอนนี้เหมือนเราเป็นกลุ่มกัน4คน ที่คนในสาขามองว่าเราสนิทกัน เพราะอีก3คนเฟรนลี่ และกลุ่มเราดูคุยสนุกมีความสุข แต่เพื่อนไม่
เคยรู้เลยว่าเราต้องเจอกับอะไร เราเลยดูเป็นคนเงียบที่สุดในกลุ่มทั้งๆที่จริงเราเป็นคนร่าเริง คุยง่ายกับทุกคน แต่เหมือนกับพวกเขาคุยไม่ถูกคอ
กับเรามั้งคะ เราพยายามปรับตัวเขาหาพวกเขาทุกด้าน แต่เหมือนเขาไม่สนใจอยู่ดี เราพยายามมองข้ามนิสัยหลายๆอย่างที่เขาไม่ค่อยโอเค
เพราะพวกนั้นจะค่อนข้างช้าถึงช้ามาก เราต้องคอยไปรอพวกเขาก่อนไปเรียนเลทต่ำสุด15นาที แต่บางครั้งเป้น ชม ที่เราต้องรอ เพราะนัดเวลา
กันไว้แล้วเลทตลอด เขาชอบคุยกันเวลาเรียน จนไม่เรียนเลยในบางวิชา เขาเสียงดังจนเพื่อนในสาขาบางคนไม่ชอบ เขาทำตัวเหมือนโลกนี้
หมุนรอบตัวเองโดยไม่แคร์คนอื่นเลย เราพยามแสดงออกนะว่าเรานอยที่เขาคุยกันแค่นั้น บางทีเงียบ ไม่คุย เขาก็ปล่อยให้เราเป็นแบบนั้น จน
เราต้องหายนอยเอง เพราะเวลาเรานอย เขาก้ไม่แคร์เราคุยเล่นกันปกติ เหมือนว่าเราไม่คุยกับพวกเขาก็ไม่มีผลอะไรต่อเขาอยู่เลย เพราะทุก
เวลาเหมือนเขาอยู่กันสามคนตลอด จนเราเองก็เหนื่อย เบื่อ ไม่มีความสุขเลยเวลาที่อยู่ด้วยกัน เราทำได้แต่แยกตัวออกมาอยู่คนเดียวมากขึ้น
และพยายามอดทนและไม่ใส่ใจ เพราะเรายังต้องทำงานกลุ่มด้วยกัน เราไม่อยากให้งานเสีย จะให้เราแยกกลุ่มไปอยู่กับคนอื่น เราก็ไม่รู้ว่าเขา
จะเข้าใจเหตุผลของเรามั้ย ว่าเราเจออะไรบ้าง เราไม่อยากถูกมองว่าเป็นคนที่มีปัญหา จนอยู่กับเพื่อนไม่ได้ ต้องไปอยู่กับกลุ่มอื่น และทุก
คนในสาขาก็ค่อนข้างที่จะคุยกับสามคนนั้นเยอะ เพราะสาขาเราคนน้อยและพวกเขาเป็นคนเฟรนลี่ แต่เราเป็นคนเข้าได้กับทุกคน แต่จะบ้าบอ
หรือคุยเยอะกับคนที่ตัวเองสนิทเท่านั้น เราเลยไม่รู้ว่าคนอื่นเขาจะมองเรายังไง เราไม่อยากเป้นคนที่มีปัญหา แต่เราก็เหนื่อยทุกครั้งที่ต้องอยู่
กลุ่มเดิมเจอสถานการณ์เดิมๆทุกวัน จนเราไม่อยากไปเรียน ตอนเราอยู่มัธยม เรามีเพื่อนที่เข้าใจเรามาก ทุกคนในกลุ่มจะแคร์กันมาก ไม่เคย
ปล่อยให้ใครต้องรู้สึกแย่แบบนี้ เรารักกันมาก สนิทกันมาก แต่พอเรามาเจอเพื่อนแบบนี้ในมหาลัย เราเลยรู้สึกแย่ค่ะ เราเป้นคนที่เป็นเพื่อนใครก็
ให้ใจเต็มร้อย แต่พอเรามาเจอเพื่อนแบบนี้ทำให้มุมมองเราเปลี่ยนไป การใช้ใจแลกใจ มันไม่สามารถใช้ได้กับทุกคน เราเป้นคนแคร์คนอื่นมาก
เราเป้นคนรักเพื่อนมาก แต่พอเรามาเจอแบบนี้ ทำให้เราเขว้งมากเลยค่ะ เราคิดนะคะ ว่าสังคมมหาลัยมันไม่เหมือนมัธยม เพื่อนก็เช่นกัน เรา
เคยแต่ได้ยินมาว่า มหาลัยอย่าคิดจะหาเพื่อนแท้ เพราะมันหายาก เราเริ่มเชื่อกับคำนี้แล้วจริงๆค่ะ กับประสบการณ์ที่เจอด้วยตัวเอง นี่เป็น
ประสบการณ์ที่เราอยากมาแชร์ มาระบายความรู้สึกที่เราไม่คิดว่าจะต้องมาเจออะไรแบบนี้ เราพิมพ์ยาวมาก เพราะเราอัดอั้นจริงๆค่ะ เราอยากให้
ทุกคนเข้าใจว่าเราเจออะไรบ้าง เราอยากรู้ว่าใครเคยเจอแบบนี้บ้าง แล้วมีวิธีแก้ไขปัญหายังไง ช่วยแนะนำเราหน่อยได้ไหมคะ ตอนนี้เราทำได้
แค่ปลงค่ะ ปลงจนไม่รู้จะปลงยังไงแล้ว เรื่องความรู้สึกมันเป้นอะไรที่บอบบางมากค่ะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน มาเม้น มาให้คำแนะนำมากๆ
เลยนะคะ หรือไม่ก้มาแชร์ประสบการณ์มาพูดคุยกันได้นะคะ เราอยากแลกเปลี่ยนความคิดเห็นและประสบการณ์กับทุกคนค่ะ ขอบคุณค่ะ กระทู้นี้
เป็นกระทู้แรก ผิดพลาดตรงไหนต้องขอโทษไว้ในที่นี้ด้วยนะคะ