ต้องขอกล่าวหน่อยครับว่า ย้อนไปในอดีต บ้านผมมี ยาย-ตา พ่อแม่ ครอบครัวผมพ่อแม่แยกทางกันตั้งแต่ผม อยู่ม.1 มีน้อง 2 คน ชายคนกลาง หญิง คนเล็ก
เหตุเพราะแม่ไปเล่นชุ้กับคนข้างบ้าน(แม่ 30 พ่อ 35) ทำให้พ่อทะเลาะกับแม่แบบรุนแรง พ่อไม่เคยแม้แต่จะทำร้ายร่างกายแม่เลย แต่วันนั้นคงสุดจริงๆ มือเท้ามาครบลงไปที่แม่ ผมก็เข้าไปห้าม หลังจากทะเลาะเสร็จแกเลยออกจากบ้านไปตั้งแต่ตอนนั้นครับ จำได้เลยครับว่า พ่อทั้งร้องไห้เสียใจแล้วก็พูดทั้งน้ำตาว่า กุไม่อยู่แล้ว กุไม่อยุ่ก็ได้ แล้วมือก็เก็บเสื้อผ้าไปด้วย จำคำนี้ได้เลยครับผมสงสารพ่อมากแต่ทำอะไรไม่ได้ พ่อผมเป็นคนดีมากๆ ครับ กินข้าวให้ทั้งบ้านกินก่อนค่อยกินทีหลังไม่เที่ยวไม่กินเหล้าไม่สูปบุหรี่ ทำงานเสร็จกลับอาบน้ำนอน
หลังจากวันนั้นติดต่อพ่อไม่ได้อีกเลยครับ พอพ่อออกจากบ้านไป ลายแม่เริ่มออก บ้านไม่ค่อยกลับไปนอนอยู่กับคนข้างบ้านที่ไปเล่นชู้ด้วย ไปอยุ่กินกัน และน้องด้วยความที่มันยังเด็กกัน มันยังไม่รุ้อะไรว่าแม่ทำอะไร ถึงพ่อไม่กลับบ้าน(แม่น่าจะกรอกหูน้องเอาดีเข้าตัว) ผมอยู่บ้านคนเดียว น้องกับแม่ย้ายไปอยู่กับคนข้างบ้านหมด ส่วนยายกับตาแกมีบ้านอีกหลังนึงอยู่ต่างจังหวัด หลังนี้ ผมอยู่คนเดียว แกจะไปมาหาสู่ตลอด มาทีนึงแกก็รุ้เรื่องว่าแม่ทำอะไรแต่พูดไม่ได้เพราะแกไม่อยากยุ่ง (เป็นโรคหัวใจ) แล้วก็แก่แล้ว ผ่านไปได้สักระยะนึง
แม่เริ่มเปลี่ยนไป ถามอะไรจะพานหงุดหงิดใส่อารมเสียใส่ตลอด ด่าทอ หยาบคายแรงๆ เคยพีคสุดจำได้ฝังใจว่ายายซื้อโทรสัพให้เอาใว้ติดต่อยาย ถ้าสมัยนี้ก็ราคาไม่ถึง 500 บาท ซึ่งเวลามีปัญหาหรือคิดถึงก็โทรไป วันนั้นแม่รู้ว่ายายซื้อโทรสัพให้แกจะมาเอาโทรสัพที่ยายซื้อให้จากผมไปใช้
ผมไม่ให้แกโมโห ไปหยิบมีดมาขู่ผมว่าจะให้หรือไม่ให้ ผมไม่ยอมให้แกจับผมกดลงกับพื้นแล้วเอามีดมางัดปากผม ผมยังจำได้จนถึงทุกวันนี้ผมทั้งแค้นทั้งเคืองว่านี่คือแม่เราหรอ ทำไมถึงได้โหดอำมหิต แบบนี้ ทั้งเจ็บร่างกาย เจ็บใจ เจ็บปาก ส่วนน้องตามภาษาลูกรักเพราะจะตามแม่ตลอดไม่ค้านเพราะไม่รู้
ว่าแม่เคยทำอะไร ผ่านไปสักระยะแม่ไม่ค่อยเข้าบ้าน ข้าวไม่ให้กิน ไฟบ้านปล่อยตัด จะได้กินก็ตอนยายมาหา แกจะซื้อของมาฝาก ไม่มีของในตู้เย็น
มีแต่น้ำ แต่น้องๆ ที่อยู่บ้านหลังนั้น ได้กินข้าว กินขนม จำได้ว่าหลังบ้านยายแกปลุกผักกาดใว้ หลายต้นแล้วมันขึ้นต้นเดียว แล้วมันขึ้นพอดี ผมไปเด็ดมาต้มกินกับพริกเกลือเพื่อประทังชีวิต เงินไม่เคยให้ใว้ ตั้งแค่ม.2 (ได้ยินมาว่ารัฐเรียนฟรี 15 ปี) เงินจะได้บ้างตอนยายมาหาที่บ้าน แม่ทำเหมือนผมไม่มีตัวตน เวลาแม่เจอหน้าผมจะทำหน้าหงุดหงิดเหมือนไม่ชอบขี้หน้า เหมือนไม่อยากเจอ เหมือนเขารู้ว่าผมรู้เรื่องทั้งหมดว่าตัวเขาทำอะไร ชาวบ้านข้างๆ นินทากันให้ควัก ตอนนั้นชีวิตมีแค่แผ่นซีดี ของพ่อ 1 เครื่อง ทีวี 1 เครื่อง แล้วก็แผ่นเพลงรวม silly fools blackhead เพลงเก่าๆ ที่พ่อทิ้งใว้ชอบฟัง ชีวิตมีแค่นั้นจริงๆ จนดั้นด้นมาถึง ม.3 เรียนจบเลยกระจ่างว่า เพราะยายถ้าแกไม่ช่วยใว้อดตายแน่ๆ ถ้าไม่มียายอดตายแน่ๆ แล้วเรื่องฝังใจต่างๆ ในบ้านครั้งนั้น เลยหนี
ออกจากบ้าน ไปตายเอาดาบหน้า เงินไม่มีสักบาท มีแค่เสื้อผ้า 2-3 ชุด หมอน 1 ใบ
ขอตัวทำงานแปปนึงนะครับเดี้ยวมาเล่าต่อ!!
พ่อแม่คือเทวดาจริงหรอ!!
เหตุเพราะแม่ไปเล่นชุ้กับคนข้างบ้าน(แม่ 30 พ่อ 35) ทำให้พ่อทะเลาะกับแม่แบบรุนแรง พ่อไม่เคยแม้แต่จะทำร้ายร่างกายแม่เลย แต่วันนั้นคงสุดจริงๆ มือเท้ามาครบลงไปที่แม่ ผมก็เข้าไปห้าม หลังจากทะเลาะเสร็จแกเลยออกจากบ้านไปตั้งแต่ตอนนั้นครับ จำได้เลยครับว่า พ่อทั้งร้องไห้เสียใจแล้วก็พูดทั้งน้ำตาว่า กุไม่อยู่แล้ว กุไม่อยุ่ก็ได้ แล้วมือก็เก็บเสื้อผ้าไปด้วย จำคำนี้ได้เลยครับผมสงสารพ่อมากแต่ทำอะไรไม่ได้ พ่อผมเป็นคนดีมากๆ ครับ กินข้าวให้ทั้งบ้านกินก่อนค่อยกินทีหลังไม่เที่ยวไม่กินเหล้าไม่สูปบุหรี่ ทำงานเสร็จกลับอาบน้ำนอน
หลังจากวันนั้นติดต่อพ่อไม่ได้อีกเลยครับ พอพ่อออกจากบ้านไป ลายแม่เริ่มออก บ้านไม่ค่อยกลับไปนอนอยู่กับคนข้างบ้านที่ไปเล่นชู้ด้วย ไปอยุ่กินกัน และน้องด้วยความที่มันยังเด็กกัน มันยังไม่รุ้อะไรว่าแม่ทำอะไร ถึงพ่อไม่กลับบ้าน(แม่น่าจะกรอกหูน้องเอาดีเข้าตัว) ผมอยู่บ้านคนเดียว น้องกับแม่ย้ายไปอยู่กับคนข้างบ้านหมด ส่วนยายกับตาแกมีบ้านอีกหลังนึงอยู่ต่างจังหวัด หลังนี้ ผมอยู่คนเดียว แกจะไปมาหาสู่ตลอด มาทีนึงแกก็รุ้เรื่องว่าแม่ทำอะไรแต่พูดไม่ได้เพราะแกไม่อยากยุ่ง (เป็นโรคหัวใจ) แล้วก็แก่แล้ว ผ่านไปได้สักระยะนึง
แม่เริ่มเปลี่ยนไป ถามอะไรจะพานหงุดหงิดใส่อารมเสียใส่ตลอด ด่าทอ หยาบคายแรงๆ เคยพีคสุดจำได้ฝังใจว่ายายซื้อโทรสัพให้เอาใว้ติดต่อยาย ถ้าสมัยนี้ก็ราคาไม่ถึง 500 บาท ซึ่งเวลามีปัญหาหรือคิดถึงก็โทรไป วันนั้นแม่รู้ว่ายายซื้อโทรสัพให้แกจะมาเอาโทรสัพที่ยายซื้อให้จากผมไปใช้
ผมไม่ให้แกโมโห ไปหยิบมีดมาขู่ผมว่าจะให้หรือไม่ให้ ผมไม่ยอมให้แกจับผมกดลงกับพื้นแล้วเอามีดมางัดปากผม ผมยังจำได้จนถึงทุกวันนี้ผมทั้งแค้นทั้งเคืองว่านี่คือแม่เราหรอ ทำไมถึงได้โหดอำมหิต แบบนี้ ทั้งเจ็บร่างกาย เจ็บใจ เจ็บปาก ส่วนน้องตามภาษาลูกรักเพราะจะตามแม่ตลอดไม่ค้านเพราะไม่รู้
ว่าแม่เคยทำอะไร ผ่านไปสักระยะแม่ไม่ค่อยเข้าบ้าน ข้าวไม่ให้กิน ไฟบ้านปล่อยตัด จะได้กินก็ตอนยายมาหา แกจะซื้อของมาฝาก ไม่มีของในตู้เย็น
มีแต่น้ำ แต่น้องๆ ที่อยู่บ้านหลังนั้น ได้กินข้าว กินขนม จำได้ว่าหลังบ้านยายแกปลุกผักกาดใว้ หลายต้นแล้วมันขึ้นต้นเดียว แล้วมันขึ้นพอดี ผมไปเด็ดมาต้มกินกับพริกเกลือเพื่อประทังชีวิต เงินไม่เคยให้ใว้ ตั้งแค่ม.2 (ได้ยินมาว่ารัฐเรียนฟรี 15 ปี) เงินจะได้บ้างตอนยายมาหาที่บ้าน แม่ทำเหมือนผมไม่มีตัวตน เวลาแม่เจอหน้าผมจะทำหน้าหงุดหงิดเหมือนไม่ชอบขี้หน้า เหมือนไม่อยากเจอ เหมือนเขารู้ว่าผมรู้เรื่องทั้งหมดว่าตัวเขาทำอะไร ชาวบ้านข้างๆ นินทากันให้ควัก ตอนนั้นชีวิตมีแค่แผ่นซีดี ของพ่อ 1 เครื่อง ทีวี 1 เครื่อง แล้วก็แผ่นเพลงรวม silly fools blackhead เพลงเก่าๆ ที่พ่อทิ้งใว้ชอบฟัง ชีวิตมีแค่นั้นจริงๆ จนดั้นด้นมาถึง ม.3 เรียนจบเลยกระจ่างว่า เพราะยายถ้าแกไม่ช่วยใว้อดตายแน่ๆ ถ้าไม่มียายอดตายแน่ๆ แล้วเรื่องฝังใจต่างๆ ในบ้านครั้งนั้น เลยหนี
ออกจากบ้าน ไปตายเอาดาบหน้า เงินไม่มีสักบาท มีแค่เสื้อผ้า 2-3 ชุด หมอน 1 ใบ
ขอตัวทำงานแปปนึงนะครับเดี้ยวมาเล่าต่อ!!