พิศจันทร์เสี้ยวกลางฟ้าราตรีย่าง
จันทร์สว่างพ่างเพี้ยงพิศวง
ซาบกระซิบหนึ่งคำที่เอ่ยลง
ถ้อยประจงนงคราญให้ฝันดี

กระซิบแนบแอบอิงเจ้าผินพักตร์
คำสลักฝากใจไว้กับพี่
ฝันที่ฝากฝังไว้ให้ฝันดี
ฟูมฟักฝากไมตรีไว้แทนตัว

เมื่อย่ำค่ำย่ำแล้วราตรีกาล
สัตวารผันแปรไปถ้วนทั่ว
หากแต่ใจกลับสว่างไม่หมองมัว
คืนสลัวจันทร์กระจ่างพร่างในใจ

ฝากเถิดหนาฝากใจไว้กับพี่
อย่าได้หนีเลือนลับดับไปไหน
เสียงกระซิบกระซิบซาบไว้แทนใจ
อย่าได้ฝันถึงใครคนอื่นเลย