สวัสดีค่ะ...มีเรื่องอยากระบายให้ฟังและขอความเห็นหน่อยนะคะ..
เรามีเพื่อนคนหนึ่งรู้จักสมัยทำงานค่ะ คบกันมาได้ 3-4 ปี เราชอบที่เขาเป็นคนสนุกสนาน เฮฮา ดูเปิดเผย
พอคบกันไปได้ปีกว่า...เราตัดสินใจไปเทคคอร์สเรียนงานไม้ เพราะอยากทำผลิตภัณของตัวเอง...เขาก็ไปหาที่เรียน
ทำกระเป๋าเพื่อทำผลิตภัณของตัวเองบ้าง ตอนนั้นเราก็ไม่คิดอะไรเพราะคิดว่าเขาคงสนใจอยู่แล้ว
จนวันนึงเราบอกว่าอยากปลูกบ้านทำสวน ตอนแรกเขาก็บอกว่าไม่สนใจเรื่องเกษตร จนพอเราเริ่มปลูกบ้าน
ตัวเขาเองซึ่งมีที่อยู่แล้ว ก็มาเริ่มโครงการปลูกบ้านพร้อมเรา
แต่ตอนหลังเรามีปัญหาทางการเงินเพราะเราหาเงินเองและต้องช่วยครอบครัวด้วย เลยตัดสินใจเบรกไปก่อน
ส่วนเขามีครอบครัวช่วยเรื่องเงิน ก็เลยกลายเป็นว่าเขาได้ทำบ้านเสร็จก่อนเรา ตอนนั้นก็แอบน้อยเนื้อตำ่ใจอยู่นิด ๆ
แต่ก็พยายามไม่คิดถึงเขาในแง่ร้าย เพราะเป็นเพื่อนกันมานาน
ต่อมาเราจัดงานแต่งงานกับแฟนที่คบกันมา 4 ปี ตอนนั้นเพื่อนเราเพิ่งคบกับแฟนได้ไม่กี่เดือน แต่หลังวันแต่งงานของเรา
เขาก็ไปจดทะเบียนสมรสกับแฟนและประกาศลงเฟสบุค..แต่ด้วยเหตุผลที่เขาบอก ก็ทำให้เราคิดว่าเขาคงจำเป็นจริง ๆ แต่ก็แอบรู้สึกอึดอัดเพราะ
เหมือนเขาพยายาทำอะไรให้ไม่น้อยหน้าเราตลอดเวลา
ตลอดเวลาที่ผ่านมา เราคุยกันแชร์ไอเดียกันตลอด เขารู้มาตลอดว่า
เราอยากมีบ้านสวนอยู่ต่างจังหวัด และอยากทำสตูดิโอออกแบบผลิตภัณฑ์จากงานไม้ แต่ตอนนั้นพอเล่าให้เขาฟัง เขาก็บอกว่าไม่สนใจงานเกษตร..และทำเหมือนว่าไอเดียของเราดูไร้สาระ..แต่ด้วยความที่เขาทำบ้านที่ต่างจังหวัดเสร็จแล้ว เขาก็เลยมาประกาศว่าจะไปทำสวนอยู่กับสามี
ทุกไอเดีย ทุกความฝันที่เราเคยเล่าให้เขาฟัง เขาเอาไปทำหมด แม้แต่คำพูดบางอย่างของเรา ก็เอาไปโพสลงเฟสบุ๊ค เหมือนเป็นความคิดของเขาเอง
จนฟางเส้นสุดท้ายที่ทำให้เราเจ็บปวดมาก คือ ในวันที่เราไปเยี่ยมบ้านเขา แล้วเขาบอกว่า เขาจะทำสตูดิโอและผลิตภัณฑ์จากงานไม้ขาย ซึ่งตัวเขาเองก็ไม่เคยศึกษาหาความรู้หรือสนใจงานแบบนี้มาก่อน (ทุกวันนี้เขาก็ยังไม่ได้ทำ) เรารู้สึกว่า เขาแค่พูดเพื่อให้เรารู้สึกแพ้เขาเท่านั้น วันนั้นเราเหมือนมีสัญญานเตือนว่า..เราไม่สามารถไว้ใจเพื่อนคนนี้เหมือนเดิมได้อีกแล้ว
หลังจากที่เก็บเงินได้ เราก็กลับมาทำบ้านที่ต่างจังหวัดแบบที่เราตั้งใจไว้อีกครั้ง เพื่อน ๆ ในแวดวงก็มาถามว่า ทำไมจู่ ๆ เราสองคนถึงมาสนใจเรื่อง
ทำบ้านทำสวนที่ต่างจังหวัดเหมือนกัน...เราเองก็ตอบไม่ถูก..กลายเป็นเราถูกมองว่าเป็นฝ่ายทำตามเขา..
วันนึงเราเลยอยากจะพิสูจน์ว่าสิ่งที่เราคิดกับเพื่อนคนนี้เป็นจริงไหม เขารู้ว่าสามีเราอยากมีลูกมาก แต่ตัวเราเองยังไม่พร้อม เลยบ่ายเบี่ยงมาตลอด แต่เราแกล้งบอกเพื่อนในกลุ่มว่า เรากำลังบำรุงเตรียมจะมีลูกปลายปี เราคิดว่า ถ้าเพื่อนคนนี้รู้...เขาต้องรีบมีลูกแน่ ๆ ..พอเพื่อนในกลุ่มไปบอกเขาว่าเรากำลังเตรียมจะมีลูก เขารีบมาถามเราว่า เราเตรียมจะมีลูกหรือ?..เราบอกแค่ว่ากำลังเตรียมตัวอยู่..
..แล้วก็เป็นอย่างที่เราคิด...เพื่อนคนนี้ตั้งท้องปลายปี..เราเลยเชื่อมั่นมากขึ้นว่าที่เราคิดเกี่ยวกับเพื่อนคนนี้คงไม่ผิด...แต่ไม่รุ้จะบอกยังไงให้คนอื่นเข้าใจความรู้สึกของเรายังไง ถึงสาเหตุที่เราตีตัวออกห่างจากเขา ทั้ง ๆ ที่เราเคยสนิทกันมาก..เราได้แต่เก็บไว้ในใจไม่รู้จะพูดกับเพื่อนคนนั้นยังไง...จะบอกว่าเพื่อนทำผิดก็ไม่ใช่...เพราะมันก็เป็นสิทธิของเขา...แต่มันทำให้เราเจ็บลึก ๆ และไม่ไว้ใจที่จะเล่าอะไรให้เขาฟังอีกและไม่รู้ว่าเขาเคยรัก จริงใจ และแคร์ความรู้สึกเราในฐานะเพื่อนสนิทบ้างไหม...
..ตอนนี้ก็ไม่รู้จะรักษาความสัมพันกับเพื่อนคนนี้ยังไงดี...เราพยายามห่าง ๆ เขาไปในขณะที่เขาก็พยายามติดต่อมาเรื่อย ๆ...เขาเองก็คงไม่รู้ว่าที่เรามึนตึงใส่เขาไปเพราะอะไรกันแน่..เราไม่รู้ว่าเราเป็นฝ่ายผิดที่คิดมากไปเองรึป่าวหรือเพือนคนนี้ไม่จริงใจกับเราจริงๆ ...อยากจะขอความคิดเห็นจากทุกๆคนด้วยนะคะ
เพื่อนที่ทำตามเราหรือเอาไอเดียเราไปทำตัดหน้า...แสดงว่าเขาไม่จริงใจกับเรารึป่าวคะ?
เรามีเพื่อนคนหนึ่งรู้จักสมัยทำงานค่ะ คบกันมาได้ 3-4 ปี เราชอบที่เขาเป็นคนสนุกสนาน เฮฮา ดูเปิดเผย
พอคบกันไปได้ปีกว่า...เราตัดสินใจไปเทคคอร์สเรียนงานไม้ เพราะอยากทำผลิตภัณของตัวเอง...เขาก็ไปหาที่เรียน
ทำกระเป๋าเพื่อทำผลิตภัณของตัวเองบ้าง ตอนนั้นเราก็ไม่คิดอะไรเพราะคิดว่าเขาคงสนใจอยู่แล้ว
จนวันนึงเราบอกว่าอยากปลูกบ้านทำสวน ตอนแรกเขาก็บอกว่าไม่สนใจเรื่องเกษตร จนพอเราเริ่มปลูกบ้าน
ตัวเขาเองซึ่งมีที่อยู่แล้ว ก็มาเริ่มโครงการปลูกบ้านพร้อมเรา
แต่ตอนหลังเรามีปัญหาทางการเงินเพราะเราหาเงินเองและต้องช่วยครอบครัวด้วย เลยตัดสินใจเบรกไปก่อน
ส่วนเขามีครอบครัวช่วยเรื่องเงิน ก็เลยกลายเป็นว่าเขาได้ทำบ้านเสร็จก่อนเรา ตอนนั้นก็แอบน้อยเนื้อตำ่ใจอยู่นิด ๆ
แต่ก็พยายามไม่คิดถึงเขาในแง่ร้าย เพราะเป็นเพื่อนกันมานาน
ต่อมาเราจัดงานแต่งงานกับแฟนที่คบกันมา 4 ปี ตอนนั้นเพื่อนเราเพิ่งคบกับแฟนได้ไม่กี่เดือน แต่หลังวันแต่งงานของเรา
เขาก็ไปจดทะเบียนสมรสกับแฟนและประกาศลงเฟสบุค..แต่ด้วยเหตุผลที่เขาบอก ก็ทำให้เราคิดว่าเขาคงจำเป็นจริง ๆ แต่ก็แอบรู้สึกอึดอัดเพราะ
เหมือนเขาพยายาทำอะไรให้ไม่น้อยหน้าเราตลอดเวลา
ตลอดเวลาที่ผ่านมา เราคุยกันแชร์ไอเดียกันตลอด เขารู้มาตลอดว่า
เราอยากมีบ้านสวนอยู่ต่างจังหวัด และอยากทำสตูดิโอออกแบบผลิตภัณฑ์จากงานไม้ แต่ตอนนั้นพอเล่าให้เขาฟัง เขาก็บอกว่าไม่สนใจงานเกษตร..และทำเหมือนว่าไอเดียของเราดูไร้สาระ..แต่ด้วยความที่เขาทำบ้านที่ต่างจังหวัดเสร็จแล้ว เขาก็เลยมาประกาศว่าจะไปทำสวนอยู่กับสามี
ทุกไอเดีย ทุกความฝันที่เราเคยเล่าให้เขาฟัง เขาเอาไปทำหมด แม้แต่คำพูดบางอย่างของเรา ก็เอาไปโพสลงเฟสบุ๊ค เหมือนเป็นความคิดของเขาเอง
จนฟางเส้นสุดท้ายที่ทำให้เราเจ็บปวดมาก คือ ในวันที่เราไปเยี่ยมบ้านเขา แล้วเขาบอกว่า เขาจะทำสตูดิโอและผลิตภัณฑ์จากงานไม้ขาย ซึ่งตัวเขาเองก็ไม่เคยศึกษาหาความรู้หรือสนใจงานแบบนี้มาก่อน (ทุกวันนี้เขาก็ยังไม่ได้ทำ) เรารู้สึกว่า เขาแค่พูดเพื่อให้เรารู้สึกแพ้เขาเท่านั้น วันนั้นเราเหมือนมีสัญญานเตือนว่า..เราไม่สามารถไว้ใจเพื่อนคนนี้เหมือนเดิมได้อีกแล้ว
หลังจากที่เก็บเงินได้ เราก็กลับมาทำบ้านที่ต่างจังหวัดแบบที่เราตั้งใจไว้อีกครั้ง เพื่อน ๆ ในแวดวงก็มาถามว่า ทำไมจู่ ๆ เราสองคนถึงมาสนใจเรื่อง
ทำบ้านทำสวนที่ต่างจังหวัดเหมือนกัน...เราเองก็ตอบไม่ถูก..กลายเป็นเราถูกมองว่าเป็นฝ่ายทำตามเขา..
วันนึงเราเลยอยากจะพิสูจน์ว่าสิ่งที่เราคิดกับเพื่อนคนนี้เป็นจริงไหม เขารู้ว่าสามีเราอยากมีลูกมาก แต่ตัวเราเองยังไม่พร้อม เลยบ่ายเบี่ยงมาตลอด แต่เราแกล้งบอกเพื่อนในกลุ่มว่า เรากำลังบำรุงเตรียมจะมีลูกปลายปี เราคิดว่า ถ้าเพื่อนคนนี้รู้...เขาต้องรีบมีลูกแน่ ๆ ..พอเพื่อนในกลุ่มไปบอกเขาว่าเรากำลังเตรียมจะมีลูก เขารีบมาถามเราว่า เราเตรียมจะมีลูกหรือ?..เราบอกแค่ว่ากำลังเตรียมตัวอยู่..
..แล้วก็เป็นอย่างที่เราคิด...เพื่อนคนนี้ตั้งท้องปลายปี..เราเลยเชื่อมั่นมากขึ้นว่าที่เราคิดเกี่ยวกับเพื่อนคนนี้คงไม่ผิด...แต่ไม่รุ้จะบอกยังไงให้คนอื่นเข้าใจความรู้สึกของเรายังไง ถึงสาเหตุที่เราตีตัวออกห่างจากเขา ทั้ง ๆ ที่เราเคยสนิทกันมาก..เราได้แต่เก็บไว้ในใจไม่รู้จะพูดกับเพื่อนคนนั้นยังไง...จะบอกว่าเพื่อนทำผิดก็ไม่ใช่...เพราะมันก็เป็นสิทธิของเขา...แต่มันทำให้เราเจ็บลึก ๆ และไม่ไว้ใจที่จะเล่าอะไรให้เขาฟังอีกและไม่รู้ว่าเขาเคยรัก จริงใจ และแคร์ความรู้สึกเราในฐานะเพื่อนสนิทบ้างไหม...
..ตอนนี้ก็ไม่รู้จะรักษาความสัมพันกับเพื่อนคนนี้ยังไงดี...เราพยายามห่าง ๆ เขาไปในขณะที่เขาก็พยายามติดต่อมาเรื่อย ๆ...เขาเองก็คงไม่รู้ว่าที่เรามึนตึงใส่เขาไปเพราะอะไรกันแน่..เราไม่รู้ว่าเราเป็นฝ่ายผิดที่คิดมากไปเองรึป่าวหรือเพือนคนนี้ไม่จริงใจกับเราจริงๆ ...อยากจะขอความคิดเห็นจากทุกๆคนด้วยนะคะ