มันยุติธรรมเหรอ ?

เราขอเล่าก่อนว่าก่อนหน้านี้คือเรามีเพื่อนที่สนิทกันมาก แต่เรามาจับได้ทีหลังว่าเพื่อนเราแอบนินทาเราลับหลัง ด่าเราสารพัด ว่าเราเสียๆ หายๆ และยิ่งไปกว่านั้น คือ ว่ามาถึงครอบครัวเรา ว่าพ่อแม่เรา พอเราจับได้ เพื่อนคนนี้ก็มาขอโทษเรา แต่เรายกโทษให้ไม่ได้จริงๆ เพราะเพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนที่เรารักมากที่สุด เราไม่เคยเอาเพื่อนคนนี้มาพูดลับหลังแม้แต่ครั้งเดียว แล้วทำไมเขาถึงยังมาทำกับเราแบบนี้ ทำไมต้องมาว่าเราขนาดนี้ และที่สำคัญประเด็นหลักๆที่เราให้อภัยเขาไม่ได้เลย ก็คือเรื่องที่เขาว่าพ่อแม่เรา ทั้งๆที่พ่อแม่เราดีกับเขามาก รัก เอ็นดูเขาเหมือนลูกคนหนึ่ง มากินมานอนบ้านเราประจำ เขายังมาว่าพ่อแม่เราได้ยังไงอะ จากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย เราก็ใช้ชีวิตปกติ แต่ถามว่ามีความสุขมั้ย ที่ตัดเพื่อนคนนี้ออกไป มันก็ไม่ได้มีความสุขอะไรหรอก แต่จะให้ทำไงได้ ทุกครั้งที่เราเห็นหน้าเขา ประโยรที่เขาด่าเรามันจะขึ้นมาในหัวทันที เรากะว่าจะให้เวลาเยียวยาทุกสิ่ง เพราะเราก็รักเพื่อนมาก เรื่องดีๆของเขาก็มีเยอะ แต่พอยิ่งแยกออกมาก็เหมือนยิ่งต่อไม่ติด เขากลับเกลียดเรา โกรธเรา ถามจริงๆ เราผิดอะไรหรอ? เขาก็เริ่มบอกทุกคนรอบข้างเรา เพื่อนเรา ทั้งสนิท และไม่สนิท บอกว่าเราว่าเขาอย่างโน้นอย่างนี้ พูดทุกอย่างให้เราดูเลว ทำให้ทุกคนไม่คุย ไม่ยุ่งกับเรา ทำให้เรารุ้สึกเหมือนตัวคนเดียว แล้วด้วยความที่เราเป็นคนปากร้าย พูดจาขวานผ่าซากไปสักหน่อย เลยทำให้ทุกคนเชื่อสนิทใจว่าเราเป็นคนผิด เป็นคนเลว มันยุติธรรมกับเราแล้วจริงๆเหรอ ที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ เราผิดอะไร ตรงไหนหรอ เราไม่มีความสุขเลย แม้ภายนอกจะเห็นเรายิ้ม เราหัวเราะ แต่ข้างในลึกๆเราเจ็บช้ำมากนะ ที่มาพิมในนี้ไม่ใช่อะไรหรอก เพราะเราไม่รู้จะระบายกับใครเลย มันอึดอัด มันเก็บมานานมากแล้วจริงๆ มันรุ้สึกโดดเดี่ยวแบบหันไปทางไหนก็ไม่เจอใครแล้วจริงๆ