ดิฉันชื่อ N อายุ 23 ปี เรื่องที่ฉันกำลังจะเล่ามันเริ่มขึ้นหลังจากที่ดิฉันได้ย้ายมาเรียนต่อ ปวช. ที่รร.แห่งหนึ่งในกทม.ค่ะ
ตอนนั้นเท่าที่จำได้ดิฉันอายุ 16 ปีน่าจะได้ ฉันไม่เคยมีความรักแบบชู้สาวเลยสักครั้ง ไม่เคยรู้ว่ามันเป็นอย่างไร แต่หลังจากที่เข้ามาเรียนที่กทม. ก็ทำให้ฉันได้เจอผช. คนนึ่งตอนเรียนปวช.2 ซึ่งเค้าเป็นรุ่นพี่ที่ฝึกงานในเวลานั้นดิฉันยังคงเด็กและไม่รู้ว่าเค้าต้องการอะไรจากฉัน เค้าพูดว่า...รัก ทั้งๆที่เค้าก็น่าจะพอรู้ว่าเด็กอย่างเราก็ฝันถึงเจ้าชายสักคนในเทพนิยาย เราก็ยอมให้ทุกอย่างที่เค้าอย่างได้ และฉันก็ได้โตขึ้นเมื่อผช.คนนั้นหายไปหลังจากที่เค้าได้ในสิ่งที่เค้าต้องการแล้ว ครั้งต่อมาก็มีผช.คนที่ 2 เข้ามาในชีวิตฉันตอนปวส.1 เค้าเรียนห้องเดียวกันกับฉันแต่อายุมากกว่าฉัน ช่วงแรกฉันปลื้มเค้ามาก จนวันนึ่งเค้าก็พยายามขืนใจฉันและได้เรื่องนี้แบ็กเมลฉันตลอด 4 ปี โดยที่เค้าทั้งลวนลามและขืนใจฉันในสถานที่ราชการ ทั้งในห้องเรียน ห้องมัลติมิเดีย ห้องสโมของวิทยาลัย แต่ในระหว่าง 4 ปีที่ฉันโดยทำร้ายนั้น มี 1 คนที่รับรู้คนๆนั้นคือแม่ของฉันเองค่ะ ในวันจบปวส.2 ดิฉันได้ขอไปเรียนต่อที่สถาบันอื่น เพราะไม่ต้องการโดนทำร้ายอีก แต่คำพูดที่ดิฉันได้กลับมาจากแม่คือ...ก็ดูแลตัวเองดีๆสิ หลังจากวันนั้นที่ได้ฟัง ดิฉันก็เลยต้องจำใจเรียนที่เดิมจนจบปริญญา และในระหว่างเรียนนั้น ดิฉันได้มีการขอเข้าพบจิตแพทย์เนื่องจากสิ่งที่เจอนั้นมันทำให้ฉันยอมรับไม่ได้ และคิดว่าตัวเองไม่มีค่าอะไรสำหรับใครเลย แต่เมื่อได้รับการรักษาดิฉันก็ดีขึ้น แต่พอเรียนจบได้งานทำ ดิฉันก็โดยอาตัวเองใส่ร้ายว่าทำให้ครอบครัวของเค้าทะเราะกันแตกคอกัน และได้ไล่ฉันออกจากงาน โทรมาด่าฉันด้วยว่าจาที่รุนแรงอย่างมาก ไม่นานเพื่อนของฉันที่คบกันมา 10 ปี ก็ได้ทำร้ายฉันอีกครั้งด้วยการแย่งแฟนของฉันไปเป็นของตัวเอง และเมื่อ 3 เดือนก่อน ฉันก็โดนบอกเลิกเพราะแฟนคนนั้นได้ไปทำผญ.อีกคนท้องและกำลังจะแต่งงานกับผญ.คนนั้น และในวันนี้ดิฉันตั้งท้องของผช.คนนั้น โดยที่ไม่สามารถเรียกร้องอะไรได้เลย เพราะเค้าบล็อกเราไปหมดแล้วทุกอย่าง ตอนนี้ฉันไม่เหลือทั้งเพื่อน ทั้งแฟน ทั้งครอบครัว และยังมีอาการซึมเศร้า จนทำให้ฉันแท้ง ฉันควรทำยังไงดี ฉันไม่รู้จะรับมือกับเรื่องพวกนี้ด้วยตัวคนเดียวยังไงแล้วค่ะ......
ชีวิตที่ถูกทำร้ายซ้ำๆจนไม่รู้ว่าควรทำยังไง!!!!
ตอนนั้นเท่าที่จำได้ดิฉันอายุ 16 ปีน่าจะได้ ฉันไม่เคยมีความรักแบบชู้สาวเลยสักครั้ง ไม่เคยรู้ว่ามันเป็นอย่างไร แต่หลังจากที่เข้ามาเรียนที่กทม. ก็ทำให้ฉันได้เจอผช. คนนึ่งตอนเรียนปวช.2 ซึ่งเค้าเป็นรุ่นพี่ที่ฝึกงานในเวลานั้นดิฉันยังคงเด็กและไม่รู้ว่าเค้าต้องการอะไรจากฉัน เค้าพูดว่า...รัก ทั้งๆที่เค้าก็น่าจะพอรู้ว่าเด็กอย่างเราก็ฝันถึงเจ้าชายสักคนในเทพนิยาย เราก็ยอมให้ทุกอย่างที่เค้าอย่างได้ และฉันก็ได้โตขึ้นเมื่อผช.คนนั้นหายไปหลังจากที่เค้าได้ในสิ่งที่เค้าต้องการแล้ว ครั้งต่อมาก็มีผช.คนที่ 2 เข้ามาในชีวิตฉันตอนปวส.1 เค้าเรียนห้องเดียวกันกับฉันแต่อายุมากกว่าฉัน ช่วงแรกฉันปลื้มเค้ามาก จนวันนึ่งเค้าก็พยายามขืนใจฉันและได้เรื่องนี้แบ็กเมลฉันตลอด 4 ปี โดยที่เค้าทั้งลวนลามและขืนใจฉันในสถานที่ราชการ ทั้งในห้องเรียน ห้องมัลติมิเดีย ห้องสโมของวิทยาลัย แต่ในระหว่าง 4 ปีที่ฉันโดยทำร้ายนั้น มี 1 คนที่รับรู้คนๆนั้นคือแม่ของฉันเองค่ะ ในวันจบปวส.2 ดิฉันได้ขอไปเรียนต่อที่สถาบันอื่น เพราะไม่ต้องการโดนทำร้ายอีก แต่คำพูดที่ดิฉันได้กลับมาจากแม่คือ...ก็ดูแลตัวเองดีๆสิ หลังจากวันนั้นที่ได้ฟัง ดิฉันก็เลยต้องจำใจเรียนที่เดิมจนจบปริญญา และในระหว่างเรียนนั้น ดิฉันได้มีการขอเข้าพบจิตแพทย์เนื่องจากสิ่งที่เจอนั้นมันทำให้ฉันยอมรับไม่ได้ และคิดว่าตัวเองไม่มีค่าอะไรสำหรับใครเลย แต่เมื่อได้รับการรักษาดิฉันก็ดีขึ้น แต่พอเรียนจบได้งานทำ ดิฉันก็โดยอาตัวเองใส่ร้ายว่าทำให้ครอบครัวของเค้าทะเราะกันแตกคอกัน และได้ไล่ฉันออกจากงาน โทรมาด่าฉันด้วยว่าจาที่รุนแรงอย่างมาก ไม่นานเพื่อนของฉันที่คบกันมา 10 ปี ก็ได้ทำร้ายฉันอีกครั้งด้วยการแย่งแฟนของฉันไปเป็นของตัวเอง และเมื่อ 3 เดือนก่อน ฉันก็โดนบอกเลิกเพราะแฟนคนนั้นได้ไปทำผญ.อีกคนท้องและกำลังจะแต่งงานกับผญ.คนนั้น และในวันนี้ดิฉันตั้งท้องของผช.คนนั้น โดยที่ไม่สามารถเรียกร้องอะไรได้เลย เพราะเค้าบล็อกเราไปหมดแล้วทุกอย่าง ตอนนี้ฉันไม่เหลือทั้งเพื่อน ทั้งแฟน ทั้งครอบครัว และยังมีอาการซึมเศร้า จนทำให้ฉันแท้ง ฉันควรทำยังไงดี ฉันไม่รู้จะรับมือกับเรื่องพวกนี้ด้วยตัวคนเดียวยังไงแล้วค่ะ......