พวกตาทิตย์ พวกรู้วาระจิต พวกรู้มาก ดีต่อตัวเรา

มีครั้งนึง ผมปฏิบัติธรรม คิดว่า มันดี เราคิดว่า เราหมดสิ้นแล้ว
ผมดันบังเอิญไปเจอพวก ประเภทนี้ เหนือธรรมชาติ

รู้ความคิดของเราแค่นึกออกมา

ว่าไป ผมก็ไม่ชอบหน้ามันเท่าไหร่  รู้มาก  รู้ดีกว่าตัวผมเองอีก
แต่ว่าไปสิ่งที่เค้าพูด เค้าดูของเรา มันก็จริง ของเขา
แต่ผมก็ไม่ชอบหน้ามันอยู่ดี 555
แต่มันจริงของเขา

  บางช่วงบางตอนเราว่ามันดี แต่อาจไม่ใช่ก็ได้
เหมือนเรายืนอยู่จุดนึงที่ผิด แต่รู้ว่าผิด เป็นสิ่งดี
จุด หาจุดที่มันดี
ทุกคนมีหลง มีผิดบ้างแหละ

แต่เรามีโอกาศเลือกคือ ที่จะลุกขึ้นสู้ต่อตัวเราเอง

พวกตาทิพย์พวกรู้มาก เขาก็ดีในแบบของเขา
ถึงผมจะไม่ชอบหน้ามัน
แต่ก็จริงของมัน

แท้คือจริงธรรมมะไม่มีอะไรมาก ในส่วนนึง
คือ ความเข้าใจ ตัวเราเอง