แม่ค้า คนจ่ายตลาด เจ้าของตลาด เพื่อนบ้าน จะรู้สึกกับป้าทุบรถ อย่างไรกันบ้าง

ต่างฝ่ายต่างมองว่าอีกฝ่ายเป็นตัวปัญหา
โดยเฉพาะพวกที่ไม่รู้จักพอ ยื่นล้ำออกมาอีกนิด แปะตรงนี้อีกหน่อย งอกร้านขึ้นมาเรื่อยๆ ตรงไหนว่างข้าจอง ยืมบ้านเลขที่มาใช้หน่อย คิดแบบ แหม่..แค่ยืมบ้านเลขที่ ไม่ได้มายืมบ้านสักหน่อย ในบ้านมีแต่ผู้หญิง เด็ก คนแก่ จะกล้ามาทำอะไรพวกเราคนเยอะกว่าพวกมี ผู้ดีไม่กล้ามาแลกหรอก
พวกคิดเห็นแก่ตัวแบบนี้มันก็จะหาพวกให้คิดแบบเดียวกัน เลยกลายเป็นอีกฝ่ายถ้าอยู่ไม่ได้ให้ไปอยู่ที่อื่น รวยนี่

ดีเนาะ ไม่เคยคิดว่าตัวเองคือตัวปัญหาเลย จนถึงวันนี้ก็ยังแกล้งสมองทึบคิดไม่ได้อยู่นั่น พอเจอคนที่เค้าสู้ไม่ถอย ถึงเวลาตัวเองเสียประโยชน์ก็พาลแน่นอน

ส่วนคนจ่ายตลาดก็มีหลายประเภท พวกขาประจำคงเซ็ง แต่คงมีคนเข้าใจได้บ้าง พวกไม่ยอมเข้าใจก็มีเหมือนกัน

ไม่พ้นมีวิธีคิดแบบ มักง่าย คือมีตัวปัญหาบ้านเดียวทำให้คนอื่นเดือดร้อนเป็นพัน ทั้งที่จุดเริ่มต้นของปัญหาก็คือตัวเอง