คือในชีวิตผมเจอมาหลายคนมาก ที่มักพูดว่า จะเอาใบปริญญามาฝากพ่อแม่... ?? คือผมเองอาจจะโง่เรียนไม่เก่ง จบแค่ ปวส. และก็ไม่ได้คิดเรียนต่อ ก็เลยหางานทำ โดยส่วนตัว เพื่อนที่เคยเรียนมาในสมัย ม.ปลายด้วยกัน หลายๆ คนไปมหาลัย พอผมไปทาง ปวส. เพื่อนก็เริ่มห่างหายตีตัวออกไป ทีแรกเหมือนว่าจะคิดไปเอง แต่เอาเข้าจริงๆ มันใช่แฮะ เหมือนสังคมของเค๊ากะเรามันต่างกัน แต่ด้วยที่เพราะผมเองสร้างผลงานเยอะ เยอะอ่ะพูดกันจริงๆ ตรงๆ เพื่อนเลยเริ่มมองผมใหม่ ตอนนี้มีเพื่อนทั้งจบตรีก็เยอะ จบโทก็มี จบ ดร.ก็มี ที่ยังกวนตีนเล่นบ้าบอกันอยู่ โดยมักจะถามผมเสมอว่า ทำไมไม่เรียนต่อให้จบ ป.ตรี ให้พ่อแม่ชื่นใจหน่อย ?
ผมเคยถามแม่ตรงๆ นะว่า อยากให้หนูจบปริญญาป่ะ? แม่ก็บอกว่า จบได้มันก็ดี จะได้หางานหาการดีๆ ทำ... เพราะคำว่า "หางานหาการดีๆทำ" เนี้ยแหละ ทำให้ผมไม่อยากเรียน เป็นคำถามในหัวมาเสมอ..จบ ป.ตรี ต้องได้งานดีๆ ทำด้วยเหรอวะ ?
ทุกวันนี้ผมก็มีงานที่ดีทำ และมีครั้งหนึ่ง เจ้านายผมเขาก็พูดในที่ประชุมผู้บริหาร (ผมเองก็ไต่มาระดับนี้ได้) เขาบอกว่า สมัยก่อน ใครเรียนจบสูงๆ นี่ก็มีแต่คนนับหน้าถือตา ทำอะไรก็ดีไปหมด ง่ายไปหมด.. แต่สมัยนี้ จบมาแต่กระดาษ ความสามารถก็เท่าเดิม ไม่ได้ต่างอะไรจากคนสมัยก่อน เพราะเหตุนี้ผมไม่เคยสนใจว่าใครจะมาสมัครงานจะวุฒิอะไร.. ผมแค่อยากรู้ว่าคุณมีสามารถเป็นแขนเป็นขาให้องค์กรได้มากแค่ไหนเท่านั้น ... เออ ผมชอบความคิด MD มาก
แต่ทุกวันนี้ ก็ยังสับสนจริงๆ ว่าปริญญา มันคือความสำเร็จจริงๆ เหรอ ? ล่าสุด..หลานสาวผมมีปัญหาชีวิต ติดผู้ชาย จนทางบ้านแทบจะเอาเรื่องเอาราวฝ่ายผู้ชาย... แล้วหลานสาวผม ก็ตะโกนเสียงแข็งมาว่า "หนูขอโทษที่หนูทำให้พ่อแม่เสียใจ.. แต่สัญญา ว่าหนูจะเอาใบปริญญามาให้พ่อแม่ให้ได้"
... ตกลง ความสำเร็จของชีวิต วัดกันแค่ใบปริญญากันจริงๆ เท่านั้นเหรอ ??
... เพราะผมก็เคยสอนคนอื่นเสมอ ตอนที่ผมเคยทำงานเป็นครูว่า "ความสำเร็จของการศึกษา ไม่ใช่ว่าเรียนจบได้ปริญญา.. แต่ต้องเป็นการนำความรู้ที่ศึกษามา มาทำงานสร้างอาชีพสร้างรายได้ให้ครอบครัวและตัวเอง นี่แหละ ความสำเร็จของการศึกษา" แต่รู้สึกว่า ค่านิยมของใบปริญญา มันจะทำให้เสียงของผมมันเบาเกินไปจนไม่มีใครได้ยิน...
ใบปริญญา..คือความสำเร็จของชีวิตจริงๆ เหรอ ??? ชักเริ่มสับสนแล้ว
ทำไมต้องคิดว่า ความสำเร็จ คือใบปริญญา ???
ผมเคยถามแม่ตรงๆ นะว่า อยากให้หนูจบปริญญาป่ะ? แม่ก็บอกว่า จบได้มันก็ดี จะได้หางานหาการดีๆ ทำ... เพราะคำว่า "หางานหาการดีๆทำ" เนี้ยแหละ ทำให้ผมไม่อยากเรียน เป็นคำถามในหัวมาเสมอ..จบ ป.ตรี ต้องได้งานดีๆ ทำด้วยเหรอวะ ?
ทุกวันนี้ผมก็มีงานที่ดีทำ และมีครั้งหนึ่ง เจ้านายผมเขาก็พูดในที่ประชุมผู้บริหาร (ผมเองก็ไต่มาระดับนี้ได้) เขาบอกว่า สมัยก่อน ใครเรียนจบสูงๆ นี่ก็มีแต่คนนับหน้าถือตา ทำอะไรก็ดีไปหมด ง่ายไปหมด.. แต่สมัยนี้ จบมาแต่กระดาษ ความสามารถก็เท่าเดิม ไม่ได้ต่างอะไรจากคนสมัยก่อน เพราะเหตุนี้ผมไม่เคยสนใจว่าใครจะมาสมัครงานจะวุฒิอะไร.. ผมแค่อยากรู้ว่าคุณมีสามารถเป็นแขนเป็นขาให้องค์กรได้มากแค่ไหนเท่านั้น ... เออ ผมชอบความคิด MD มาก
แต่ทุกวันนี้ ก็ยังสับสนจริงๆ ว่าปริญญา มันคือความสำเร็จจริงๆ เหรอ ? ล่าสุด..หลานสาวผมมีปัญหาชีวิต ติดผู้ชาย จนทางบ้านแทบจะเอาเรื่องเอาราวฝ่ายผู้ชาย... แล้วหลานสาวผม ก็ตะโกนเสียงแข็งมาว่า "หนูขอโทษที่หนูทำให้พ่อแม่เสียใจ.. แต่สัญญา ว่าหนูจะเอาใบปริญญามาให้พ่อแม่ให้ได้"
... ตกลง ความสำเร็จของชีวิต วัดกันแค่ใบปริญญากันจริงๆ เท่านั้นเหรอ ??
... เพราะผมก็เคยสอนคนอื่นเสมอ ตอนที่ผมเคยทำงานเป็นครูว่า "ความสำเร็จของการศึกษา ไม่ใช่ว่าเรียนจบได้ปริญญา.. แต่ต้องเป็นการนำความรู้ที่ศึกษามา มาทำงานสร้างอาชีพสร้างรายได้ให้ครอบครัวและตัวเอง นี่แหละ ความสำเร็จของการศึกษา" แต่รู้สึกว่า ค่านิยมของใบปริญญา มันจะทำให้เสียงของผมมันเบาเกินไปจนไม่มีใครได้ยิน...
ใบปริญญา..คือความสำเร็จของชีวิตจริงๆ เหรอ ??? ชักเริ่มสับสนแล้ว