ก่อนอื่นต้องขอออกตัวก่อนว่า ไม่เคยตั้งกระทู้หรือคิดจะเข้ามาตั้งกระทู้ในพันทิปเลย
ก่อนหน้านี้เราคิดว่าการมีความรักเป็นเรื่องง่าย ไม่รักกันก็แค่เลิกกัน แล้วก็แยกทาง
ต่างคนต่างมีหนทางของตัวเอง พอมาวันนี้ เรามีความคิดว่า มันมีความยากเกิดขึ้น
ระหว่างช่องว่าง ของความอิสระ และความเหงา... เราคิดว่าการที่เราเดินออกมาจาก
คนคนหนึ่งได้ถือว่าเก่งและเจ๋งกว่าเค้า แต่มาวันนี้เราไม่รู้เลยว่าความรู้สึกนั้นหายไปไหน
มีอะไรหลายอย่างที่ยังไม่ได้ทำด้วยกัน มีสถานที่หลายสถานที่ ที่ยังไม่ได้เดินทางไป
และในวันนี้เมื่อเราผ่านสถานที่ หรือไปในสถานที่ที่เราเคยไปด้วยกัน มันก็ทำให้เราหวน
กลับมาคิดถึงวันเก่าๆ ไม่ได้ มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก เหมือนกับว่า มันขาดหายอะไรบางอย่างไป
ก่อนหน้านี้ ผช. คนนี้เราเคยคุยกันสักพัก (ซึ่งไม่นานมาก) และด้วยความที่เราคิดว่าเค้าไม่น่าจะใช่
เราจึงเลิกคุยกัน ผ่านมา 3 ปี เราได้เจอกันอีกผ่าน Messenger ซึ่งเค้าทักเรามาและคุยกันมาสักพัก
จนตกลงที่จะคบกัน ก่อนหน้านี้เราชอบเค้าเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว จึงทำให้รู้สึกว่าเมื่อได้กลับมาคุยกันคบกันอีก
เรามีความสุขมาก แต่ด้วยเค้าเป็นคนพูดไม่คิด ปากเปาะ คำพูดของเค้าหลายครั้งทำร้ายจิตใจเรา ซึ่งเราเป็นคนคิดมากและขี้น้อยใจ
จึงทำให้เมื่อสองวันที่แล้ว เราไม่คุยกัน และตัวเราเองนี่แหละที่ตัดสินใจเดินออกมา และไม่ติดต่อไปอีก
แต่ด้วยความที่แผลมันยังสด เลยรู้สึกเศร้า จึงทำให้คิดว่า บางครั้งคนเราก็ต้องตัดสินใจอะไรที่มันขัดใจบ้าง เพื่อให้หนทางมันดำเนินต่อไปได้
อยากได้ความเห็นของคนที่เข้ามาอ่านว่า อาการแบบเนี้ย แก้ไขยังไงดี 555+++
มุมมองความรักของแต่ละคนเป็นอย่างไร ?
ก่อนหน้านี้เราคิดว่าการมีความรักเป็นเรื่องง่าย ไม่รักกันก็แค่เลิกกัน แล้วก็แยกทาง
ต่างคนต่างมีหนทางของตัวเอง พอมาวันนี้ เรามีความคิดว่า มันมีความยากเกิดขึ้น
ระหว่างช่องว่าง ของความอิสระ และความเหงา... เราคิดว่าการที่เราเดินออกมาจาก
คนคนหนึ่งได้ถือว่าเก่งและเจ๋งกว่าเค้า แต่มาวันนี้เราไม่รู้เลยว่าความรู้สึกนั้นหายไปไหน
มีอะไรหลายอย่างที่ยังไม่ได้ทำด้วยกัน มีสถานที่หลายสถานที่ ที่ยังไม่ได้เดินทางไป
และในวันนี้เมื่อเราผ่านสถานที่ หรือไปในสถานที่ที่เราเคยไปด้วยกัน มันก็ทำให้เราหวน
กลับมาคิดถึงวันเก่าๆ ไม่ได้ มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก เหมือนกับว่า มันขาดหายอะไรบางอย่างไป
ก่อนหน้านี้ ผช. คนนี้เราเคยคุยกันสักพัก (ซึ่งไม่นานมาก) และด้วยความที่เราคิดว่าเค้าไม่น่าจะใช่
เราจึงเลิกคุยกัน ผ่านมา 3 ปี เราได้เจอกันอีกผ่าน Messenger ซึ่งเค้าทักเรามาและคุยกันมาสักพัก
จนตกลงที่จะคบกัน ก่อนหน้านี้เราชอบเค้าเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว จึงทำให้รู้สึกว่าเมื่อได้กลับมาคุยกันคบกันอีก
เรามีความสุขมาก แต่ด้วยเค้าเป็นคนพูดไม่คิด ปากเปาะ คำพูดของเค้าหลายครั้งทำร้ายจิตใจเรา ซึ่งเราเป็นคนคิดมากและขี้น้อยใจ
จึงทำให้เมื่อสองวันที่แล้ว เราไม่คุยกัน และตัวเราเองนี่แหละที่ตัดสินใจเดินออกมา และไม่ติดต่อไปอีก
แต่ด้วยความที่แผลมันยังสด เลยรู้สึกเศร้า จึงทำให้คิดว่า บางครั้งคนเราก็ต้องตัดสินใจอะไรที่มันขัดใจบ้าง เพื่อให้หนทางมันดำเนินต่อไปได้
อยากได้ความเห็นของคนที่เข้ามาอ่านว่า อาการแบบเนี้ย แก้ไขยังไงดี 555+++