คือ เราคบกับแฟนคนนี้มาได้สักพักค่ะ เขาเป็นพี่เราหนึ่งปี ซึ่งย้ายมาอยู่ในห้องเรียนเราปีที่แล้ว ที่เขาต้องมาเรียนเพราะว่าเขาพักการเรียนไปสอบเตรียมทหารมาค่ะ ขอเล่าตั้งแต่ช่วงแรกๆเลยนะคะ ตอนแรกๆเราก็เป็นเพื่อนร่วมห้องที่ดีต่อกันค่ะ แต่สักเดือนหนึ่ง พี่เขาก็ชอบทักมาถามงาน ถามเรื่องเรียนอะไรประมาณนี้ค่ะ แล้วก็บ่อยขึ้นๆบ่อยๆขึ้น จนเราเริ่มีรู้สึก อีกอย่างคืออยู่ห้องด้วยกันเห้นกันทุกวัน แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นพี่เขามีแฟนแล้วนะคะ เรารู้ว่าเราผิดค่ะที่ไปคุย พี่เขาก็มีปัญหากับแฟนเขาบ่อยครั้ง เลิกกันบ่อยมาก เรารู้ว่าสาเหตุเป็นเพราะเรา เราจึงเลิกคุยกับเขาได้สักระยะ แล้วเขาก้กลับมาหาเรา บอกไม่มีกำลังใจ เหนื่อยท้อ เพราะแฟนพี่เขาไปมีคนใหม่แล้ว พอคุยได้สักพักเราก็เลยตกลงคบกันกับพี่แก เพราะพี่แกบอกว่าจะดุแลเราให้ดี จะไม่เอานิสัยเก่ามาใช้กับเรา เราเชื่อใจเขาค่ะ เรารักเขาพอสมควร
ช่วงที่คบกันเป็นช่วงปิดเทอม ซึ่งก็มีกิจกรรมกีฬาสีของโรงเรียน เราและพี่เขาเป็นผู้นำเชียร์ค่ะ เลยได้อยุ่ด้วยกันทุกวัน พี่เขาดูแลเราดีมาก ที่เขาเคยบอกว่าอยากกินอะไรก็จะพาไปอยากไปที่ไหนก็จะพาไป ทำให้ได้ทุกอย่าง เขาดูแลเราดีมาก รับสภาพความเป้นอยู่มี่บ้านเราได้ เราก้เริ้มเล่าเรื่องราวชีวิตของให้เขาฟัง ให้เขาได้รับรู้หปทีละนิด เพราะความเอาใจใส่ของเขา เราเลยรักเขาไปหมดใจ ตอนนั้นเขาดีมาก ทำให้เราได้ทุกอย่าง เราก็รักเขาค่ะ ยอมเขาเหมือนกัน ช่วงนั้นเป้นช่วงที่ปัญหาเยอะมาก ทั้งเรื่องครอบครัว เรื่องเรียน เรื่องกิจกรรมที่โรงเรียน เรื่องอนาคต คือพี่เขาเป็นผู้ใหญ่ค่ะ เราชอบเขาตรงนี้ วางแผนการเรียน ดูแลให้เราทุกอย่าง ให้ทุกอย่างที่เราไม่เคยมี เติมทุกอย่างที่เราขาด ให้กำลังใจในการเรียน เราไม่เก่งภาษากับคำนวณค่ะ มีครั้งหนึรงต้องลุกตอบอาจารย์ แล้วเราทำไม่ได้ อารมณ์แบบจะร้องไห้ ท้อ พี่เขาก้พยายามบอกว่าเรียนให้แต่พอมีงานทำ อย่าเครียดมาก เขาจะดูแลเราเอง เวลากินข้าว้ขสจะชอบจ้องเราตอนกิน แล้วบอกว่ามีความสุขงั้นงี้ เรื่องดีๆมันเยอะมากค่ะ มากจนไม่คิดว่าคนๆหนึ่งจะใจร้ายกับเราได้ชนาดนี้
ช่วงต้นเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมา เขาบอกเลิกเราค่ะ เราก้คิดว่าเราอยู่ได้ แต่พอกลับจากโรงเรียน เราก้ร้องไห้เหมือนคนไม่มีสติ มันทรมานมากๆ การที่ต้องไปจากใครคนหนึ่งทั้งที่ยังรัก เรากอดแม่ร้องไไปหลายชั่วโมง เลยไปขอคืนดี เขากลับมาค่ะ กลับมาพร้อมกับอะไรที่ไม่เหมือนเดิแล้ว เขาเปลี่ยนไปมากค่ะ เขาบอกเราว่าอาจตะไม่ได้สนใจเราเหมือนเมื่อก่อนแต่ก็ไม่ใช่ว่าไท่รัก บลาๆ แล้วก็ย้ายที่นั่งจากนั่งเรียนใกล้กันไปอยู่หลังห้องกับเพื่อน เปลี่ยนรหัสโทรศัพท์ ลบรูปคู่รุปเราจากโทรศัพท์ออกหมด (เวลาทะเลาะกันแรงๆ) คือเราชอบเรียกร้องอะไรดีๆที่เราเคยได้ค่ะ คุยแชทเขาก็ไม่ค่อยตอบถ้าทักไปซ้ำๆ จะรอบว่า รำคาญ อะไรนักหนา ข้าวเช้าข้าวเที่ยงที่เคยกินด้วยกันก็ไม่ได้ไปแล้ว อะไรที่ทำบ่อยๆก็ไม่ได้ทำแล้ว เปลี่ยนไปทุกอย่าง ไม่เคยบอกรักบอกคิดถึงเวลาเราพุดเรื่องนี้ทีไร ก้จะบอกว่าเรียกร้องไรมากมาย อยากได้แบบไหนก้ไปหาเอาใหม่ แต่ทุกครั้งที่เขาบอกเลิก เราจะง้อตลอด คืออยุ่ห้องด้วยกัน เคยทำอะไรด้วยกัน พอเจอกันแล้วต้องไอีกสถานะหนึ่งมันยากมากเลยค่ะ พยายามคุยเรื่องนี้หลายรอบ จบแบบเลิกแล้วก้คืยดีกัน
จนเมื่อคืนคือเขาแย่จนเกินจะรับได้ ทุกวันนี้การบ้านไม่ทำ เราทำให้ทุกอย่าง ทั้งๆที่เมื่อก่อนไมาเคยให้เราทำ กลัวเราลำบาก โขกหัว ทำอะไรแรงๆจนเราได้แผล แล้สเขาก็บอกว่าขี้เกียจดี ขี้เกียจถนอมละ เมื่อคืนเราเลยลองคุยอีกครั้ง แต่ไม่รั้งแล้ว เราบอกเขาว่า ไม่สนใจกันขนาดนี้เลยหรอ เขาก็บอกไปไม่รอดหรอก เราก็บิกว่า ถ้าเราเลือกปล่อยจริงๆ อย่าเกลียด อย่าเมิน ทำัวปกติไดเไม ไม่งั้นเราคงใช้ชีวิตในห้องเรียนไม่มีความสุข เขาก็ามว่าเราอยุ่ได้หรอ เราก็ตอบไปว่าได้ ปิดเทอมไม่ได้เจอกันก้คงดีขึ้น เขาบอกเขาเบื่อชีวิต ไม่มีอารมณ์ร่วมกับความรัก อยากนิ่งๆ เฉยๆ แต่เราเบื่อ คือคุยกับคนอื่นดี แต่กับเราอารมณ์เสียใส่ตลอด เขาก้บอกว่า อยากเลิกนะแต่เลิกไม่ขาด อยู่ก้ไม่ดีขึ้น เราควรทำยังไงดีคะ เราหมกมุ่น ไม่สบายใจจนเสียการเรียน เสียสุขภาพจิต น้ำหนักลงฮวบ ไม่มีชีวิตชีวาเลย คบกันก็เหมือนคบแต่ไม่ได้รักเรา จะเลิกก็ไม่ขาด คิดถึงเรื่องดีๆในวันเก่า เขาบอกว่าเขาจะหยุด มีเหตุผลพอที่จะเบื่อหรือจะอะไร ทุกวันนี้เป้นคนละคนค่ะ ใช้อารมณ์เก่ง ทะเลาะกันทีไรเขาต้องชนะ ไม่เคยต้องการเราเลยค่ะนอกจากเรื่องงาน กับเวลาเหงาเรากำลังโดนเขาทำทุกอย่างที่เคยทำกับแฟนเก่า เราอยากได้ความคิดเเห็นค่ะว่าจะคบต่อเผื่ออะไรๆจะดีขึ้น หรือควรปล่อยเขาไป
แฟนบอกว่าเบื่อ ไม่มีอารมณ์ร่วมกับความรัก อยากนิ่งๆ ไม่อยากวุ่นวาย ควรวางตัวยังไงดีคะ
ช่วงที่คบกันเป็นช่วงปิดเทอม ซึ่งก็มีกิจกรรมกีฬาสีของโรงเรียน เราและพี่เขาเป็นผู้นำเชียร์ค่ะ เลยได้อยุ่ด้วยกันทุกวัน พี่เขาดูแลเราดีมาก ที่เขาเคยบอกว่าอยากกินอะไรก็จะพาไปอยากไปที่ไหนก็จะพาไป ทำให้ได้ทุกอย่าง เขาดูแลเราดีมาก รับสภาพความเป้นอยู่มี่บ้านเราได้ เราก้เริ้มเล่าเรื่องราวชีวิตของให้เขาฟัง ให้เขาได้รับรู้หปทีละนิด เพราะความเอาใจใส่ของเขา เราเลยรักเขาไปหมดใจ ตอนนั้นเขาดีมาก ทำให้เราได้ทุกอย่าง เราก็รักเขาค่ะ ยอมเขาเหมือนกัน ช่วงนั้นเป้นช่วงที่ปัญหาเยอะมาก ทั้งเรื่องครอบครัว เรื่องเรียน เรื่องกิจกรรมที่โรงเรียน เรื่องอนาคต คือพี่เขาเป็นผู้ใหญ่ค่ะ เราชอบเขาตรงนี้ วางแผนการเรียน ดูแลให้เราทุกอย่าง ให้ทุกอย่างที่เราไม่เคยมี เติมทุกอย่างที่เราขาด ให้กำลังใจในการเรียน เราไม่เก่งภาษากับคำนวณค่ะ มีครั้งหนึรงต้องลุกตอบอาจารย์ แล้วเราทำไม่ได้ อารมณ์แบบจะร้องไห้ ท้อ พี่เขาก้พยายามบอกว่าเรียนให้แต่พอมีงานทำ อย่าเครียดมาก เขาจะดูแลเราเอง เวลากินข้าว้ขสจะชอบจ้องเราตอนกิน แล้วบอกว่ามีความสุขงั้นงี้ เรื่องดีๆมันเยอะมากค่ะ มากจนไม่คิดว่าคนๆหนึ่งจะใจร้ายกับเราได้ชนาดนี้
ช่วงต้นเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมา เขาบอกเลิกเราค่ะ เราก้คิดว่าเราอยู่ได้ แต่พอกลับจากโรงเรียน เราก้ร้องไห้เหมือนคนไม่มีสติ มันทรมานมากๆ การที่ต้องไปจากใครคนหนึ่งทั้งที่ยังรัก เรากอดแม่ร้องไไปหลายชั่วโมง เลยไปขอคืนดี เขากลับมาค่ะ กลับมาพร้อมกับอะไรที่ไม่เหมือนเดิแล้ว เขาเปลี่ยนไปมากค่ะ เขาบอกเราว่าอาจตะไม่ได้สนใจเราเหมือนเมื่อก่อนแต่ก็ไม่ใช่ว่าไท่รัก บลาๆ แล้วก็ย้ายที่นั่งจากนั่งเรียนใกล้กันไปอยู่หลังห้องกับเพื่อน เปลี่ยนรหัสโทรศัพท์ ลบรูปคู่รุปเราจากโทรศัพท์ออกหมด (เวลาทะเลาะกันแรงๆ) คือเราชอบเรียกร้องอะไรดีๆที่เราเคยได้ค่ะ คุยแชทเขาก็ไม่ค่อยตอบถ้าทักไปซ้ำๆ จะรอบว่า รำคาญ อะไรนักหนา ข้าวเช้าข้าวเที่ยงที่เคยกินด้วยกันก็ไม่ได้ไปแล้ว อะไรที่ทำบ่อยๆก็ไม่ได้ทำแล้ว เปลี่ยนไปทุกอย่าง ไม่เคยบอกรักบอกคิดถึงเวลาเราพุดเรื่องนี้ทีไร ก้จะบอกว่าเรียกร้องไรมากมาย อยากได้แบบไหนก้ไปหาเอาใหม่ แต่ทุกครั้งที่เขาบอกเลิก เราจะง้อตลอด คืออยุ่ห้องด้วยกัน เคยทำอะไรด้วยกัน พอเจอกันแล้วต้องไอีกสถานะหนึ่งมันยากมากเลยค่ะ พยายามคุยเรื่องนี้หลายรอบ จบแบบเลิกแล้วก้คืยดีกัน
จนเมื่อคืนคือเขาแย่จนเกินจะรับได้ ทุกวันนี้การบ้านไม่ทำ เราทำให้ทุกอย่าง ทั้งๆที่เมื่อก่อนไมาเคยให้เราทำ กลัวเราลำบาก โขกหัว ทำอะไรแรงๆจนเราได้แผล แล้สเขาก็บอกว่าขี้เกียจดี ขี้เกียจถนอมละ เมื่อคืนเราเลยลองคุยอีกครั้ง แต่ไม่รั้งแล้ว เราบอกเขาว่า ไม่สนใจกันขนาดนี้เลยหรอ เขาก็บอกไปไม่รอดหรอก เราก็บิกว่า ถ้าเราเลือกปล่อยจริงๆ อย่าเกลียด อย่าเมิน ทำัวปกติไดเไม ไม่งั้นเราคงใช้ชีวิตในห้องเรียนไม่มีความสุข เขาก็ามว่าเราอยุ่ได้หรอ เราก็ตอบไปว่าได้ ปิดเทอมไม่ได้เจอกันก้คงดีขึ้น เขาบอกเขาเบื่อชีวิต ไม่มีอารมณ์ร่วมกับความรัก อยากนิ่งๆ เฉยๆ แต่เราเบื่อ คือคุยกับคนอื่นดี แต่กับเราอารมณ์เสียใส่ตลอด เขาก้บอกว่า อยากเลิกนะแต่เลิกไม่ขาด อยู่ก้ไม่ดีขึ้น เราควรทำยังไงดีคะ เราหมกมุ่น ไม่สบายใจจนเสียการเรียน เสียสุขภาพจิต น้ำหนักลงฮวบ ไม่มีชีวิตชีวาเลย คบกันก็เหมือนคบแต่ไม่ได้รักเรา จะเลิกก็ไม่ขาด คิดถึงเรื่องดีๆในวันเก่า เขาบอกว่าเขาจะหยุด มีเหตุผลพอที่จะเบื่อหรือจะอะไร ทุกวันนี้เป้นคนละคนค่ะ ใช้อารมณ์เก่ง ทะเลาะกันทีไรเขาต้องชนะ ไม่เคยต้องการเราเลยค่ะนอกจากเรื่องงาน กับเวลาเหงาเรากำลังโดนเขาทำทุกอย่างที่เคยทำกับแฟนเก่า เราอยากได้ความคิดเเห็นค่ะว่าจะคบต่อเผื่ออะไรๆจะดีขึ้น หรือควรปล่อยเขาไป