กวี - บทกวี

รินร่ายพจน์บทกลอนอักษรรักร้อยสลักปักลงส่งคำขานว่าใครหนึ่งคิดถึงรำพึงกานท์จากวันวานผ่านเผยเอื้อนเอ่ยมา ลืมหรือยังอักษรกลอนคนเศร้าที่เคยเคล้าครวญคำเพรียกพร่ำหาว่ารักเอยเฉลยพร่ำรำพันพาคำนึงอยู่ทุกครามิลา

บุษบาสะพรั่งสคราญ ณ สินธิ์ ​​​ตระการมโนฤทัยวรินทร์ พิลาสล้ำ ปรารถนาจะเอื้อมจะล่วงถลำ กระแส นทีระรอกระซ้ำ ระเรื่อยริน ปานสวรรค์ประทานวิมานปริญ ผกามณีฤดีกวิน ประภัสสร ธารกระจ่างประดุจกระจกสะท้อน เส

ขาดคนข้าง เคียงหมอน ไว้นอนคู่เพียงรับรู้ ที่ใจ ได้สุขสานต์คือคู่เขียน อักษร สุนทรกานท์                       

. . 0 แววตาค่อยค่อยกวาด, อีกวาดหวัง ค่อยค่อยหยั่งลงทรวงพร้อมห่วงหา แล้วร่องรอยรูปสอางค์ก็ค้างคา เช้าจนตราบสนธยาไม่ล้าเลือน 0 อักษรรำร่ายบทหวังจดจ่อ แล้วตามต่อสืบสาวเรื่องราวเสมือน มือที่มองไม่เห็นบีบเ

https://www.youtube.com/watch?v=LjsSh0z9iN4https://www.youtube.com/watch?v=LjsSh0z9iN4&t=801sจากกระทู้https://pantip.com/topic/43522712/comment3ขานพาทย์ขับพิณกระทู้คำถามติดตามแต่งกลอน.ความคิดเห็นท

(กลบท มาลัยแก้ว) จะเรียงร้อย ​ถ้อยกานท์ "เพียง"ขานขับ"เคียง"คล้องรับ ​ปรับแปลง "​เติม"แต่งฝัน"เสริม"สารสร้อย ​สำเนียง "พร้อม"เพียงกัน"น้อม"น