กวี - บทกวี

๏ ขยับเข็ม เรียงร้อย ปักผืนผ้า          ด้วยลีลา จินตนา พาประสาน ผ่านมุ่นปุ่ม ปมไหม ใยตระการ        ละลานหลาก สีสัน พรรณ

รินร่ายพจน์บทกลอนอักษรรักร้อยสลักปักลงส่งคำขานว่าใครหนึ่งคิดถึงรำพึงกานท์จากวันวานผ่านเผยเอื้อนเอ่ยมา ลืมหรือยังอักษรกลอนคนเศร้าที่เคยเคล้าครวญคำเพรียกพร่ำหาว่ารักเอยเฉลยพร่ำรำพันพาคำนึงอยู่ทุกครามิลา

ขาดคนข้าง เคียงหมอน ไว้นอนคู่เพียงรับรู้ ที่ใจ ได้สุขสานต์คือคู่เขียน อักษร สุนทรกานท์                       

ขอบคุณภาพสวย ๆ จากโลกออนไลน์ เสียงเคาะแป้นอักษรดังรัวรัว อักขระในหัวเต้นเร่าเร่า รื้อภาพมโนฝันวันเก่าเก่า ปัดเป่าฝุ่นอดีต อันคุ้นคุ้น แทนภาพทับซ้อนฝันคนผ่านทาง โลกแม้กว้างเร้นลับฝันกลับหมุน เชิญหยอด

ขอบคุณมิตรไมตรีที่ยื่นให้ อบอุ่นใจดั่งแสงแห่งสุริย์ฉาย ถ้อยอักษรพริ้มพร่างกลางมิวาย หลอมดวงหมายเป็นหนึ่งในกวี ร่วมสืบศิลป์ถิ่นไทยในคำกลอน ร่วมสั่งสอนร้อยรัดถ้อยความศรี แม้นผู้เขียนเพิ่งก้าวสู่เวที จะ

หัตถศิลป์ เด่นล้ำ ช่ำชองมาก ทำหลายหลาก ทั้งกระเป๋า เก้าอี้หวาย เสื่อตะกร้า งามจริง พริ้งพรรณราย สวยมากมาย "ข้าวสาร" เก่งงานทอ เธอมาจาก ราชวงศ์ ดุจหงส์ฟ้า แสนโสภา บรรเจิด เลิศแท้หนอ เพราะเธอ