เรื่องที่จะระบายนี่ก็ไม่ใช่เรื่องอะไร ก็เรื่องเดิมๆ ปัญหาโลกแตก ความรัก ชีวิตรัก รักบลาๆๆ
ผมอยู่เป็นโสดมาหลายปี หลายปีมากๆ ครั้งล่าสุดที่มีแฟนคือสมัยเด็กแบบเด็กน้อยเลย จนตอนนี้ผมทำงานเป็นพนักงานทั่วไป
เข้าเรื่องเลยคือ ผมเหงา เหงาในที่นี้ไม่ใช่เหงาแบบแค่บ่นว่าเหงา แต่เหงาแบบเหงาโคตรๆ Realเหงาเลยอ่ะ
ด้วยตัวผมเอง ไม่มีพ่อแม่ ไม่มีพี่น้อง เพื่อนก็ไม่ค่อยมี เพราะรอบตัวมีแต่สายเที่ยว สายดื่ม ผมไม่ชอบอะไรแบบนี้ เลยไม่ได้เข้าสังคมเท่าไหร
ถ้าถามว่าผมต้องการอะไร ก็แน่นอนอยู่แล้วที่ใครๆก็อยากมี ผมอยากมีแฟน ไม่ใช่แบบใคร่ ไม่ใช่แบบหลง แต่แค่แบบคบกัน คุยกัน หรือจังจังอะไรก็ว่าไป
แต่จุดพีคมันอยู่ตรงนี้
ผมเป็นคนหน้าตาไม่ดีเลย ไม่ได้พิการ หรือมีรอยแผลอะไรนะ แต่มันประมาณว่า ดำ หัวล้าน อ้วนแต่สูง
เวลาผมไปชอบใครหรือบอกรักใคร ก็ตามสเต็ปคับ Failทุกราย
ถ้าถามว่าผมดีชั่วแค่ไหน ผมก็คนทั่วๆไปคือ ไม่ดื่ม ไม่สัก ไม่เล่นยา คือผมเป็นคนไม่ทำอะไรไม่ดี แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นคนดีจัดๆเลย ก็ธรรมดาๆ
แล้วพอเหงา+ผิดหวัง Loopซ้ำๆ ไปเรื่อยๆ ก็เก็บกด บางครั้ง เห็นคนรักกันก็จะทนไม่ได้ละ ล่าสุดก็ร้านข้าวเปิดใหม่ คู่รักช่วยกันเปิด ผมจะไปลองปุ๊ป ผมไม่ไปเลย คือจะโทษเขาก็ไม่ได้ ก็ได้แต่โทษตัวเองว่าทำไมเกิดมาหน้าตาแบบนี้
ผมไปทำงาน ผมก็บ่นให้คนที่ทำงานฟัง มันก็พูดกันแบบที่พวกคุณๆคิดกันนั้นแหละ "ใจเย็นๆยังไม่ถึงเวลา , ถ้าดีจิงเดี๋ยวก็มีคนเข้ามาหาเอง , หน้าตาไม่เกี่ยวหรอกอยู่ที่นิสัย" คือผมก็เจอมาเยอะพอตัว คนพูดอ่ะไม่เข้าใจหรอกว่ามันท้อแค่ไหน และที่เจ็บสุดคือมีผู้หญิงมาให้กำลังใจว่า"เดี๋ยวก็มีคนมาชอบเองแหละ ใจเย็นๆ" คือผมคิดในใจ "ชอบกุไหมล่ะ ก็ไม่ ขนาดยังไม่ชอบกุแล้วจะไปให้คนอื่นชอบ" แล้วเวลาผมไปชอบใครแล้วFailก็จะเจอคำเดิมๆ
"เพื่อนกันแหละดีแล้ว มีแฟนแล้ว ที่บ้านไม่ให้มีแฟน คบกันแค่เพื่อนเถอะ เดี๋ยวก็เจอคนที่ดีกว่าเราเองแหละ" บอกว่าเป็นเพราะแล้วมองหน้ากันไม่ติดก็อย่าพูดเลย บอกมาตรงๆเลยดีกว่า ผมไม่ได้โง่ ผมรู้ตัวเอง
บางครั้งผมไปเห็นคนเที่ยวด้วยกัน มีความรักกัน ทำอะไรร่วมกัน ความรู้สึกในใจแม้งโคตรเยอะอ่ะ แต่ผมไม่เตยพูด ผมเก็บไว้ เพราะไม่ใช่ความผิดเขา ความผิดผมเองที่เกิดมาหน้าตาแบบนี้
สุดท้ายนี้ ใครจะว่าผมบ้า ผมขาดความอบอุ่น พ่อแม่ไม่รัก หรือจะเม้นอะไรบั่นทอนผมอีกก็เชิญเลยคับ ผมโพสอะไรที่ไหนก็เจอมาหมดแล้วคับ แต่ผมคิดว่า ใครไม่เป็นผม ไม่มีทางเข้าใจหรอก ผมรู้ตัวผมก็เก็บเอาไว้ในใจดีกว่า
ตั้งระบายเฉยๆ
ผมอยู่เป็นโสดมาหลายปี หลายปีมากๆ ครั้งล่าสุดที่มีแฟนคือสมัยเด็กแบบเด็กน้อยเลย จนตอนนี้ผมทำงานเป็นพนักงานทั่วไป
เข้าเรื่องเลยคือ ผมเหงา เหงาในที่นี้ไม่ใช่เหงาแบบแค่บ่นว่าเหงา แต่เหงาแบบเหงาโคตรๆ Realเหงาเลยอ่ะ
ด้วยตัวผมเอง ไม่มีพ่อแม่ ไม่มีพี่น้อง เพื่อนก็ไม่ค่อยมี เพราะรอบตัวมีแต่สายเที่ยว สายดื่ม ผมไม่ชอบอะไรแบบนี้ เลยไม่ได้เข้าสังคมเท่าไหร
ถ้าถามว่าผมต้องการอะไร ก็แน่นอนอยู่แล้วที่ใครๆก็อยากมี ผมอยากมีแฟน ไม่ใช่แบบใคร่ ไม่ใช่แบบหลง แต่แค่แบบคบกัน คุยกัน หรือจังจังอะไรก็ว่าไป
แต่จุดพีคมันอยู่ตรงนี้
ผมเป็นคนหน้าตาไม่ดีเลย ไม่ได้พิการ หรือมีรอยแผลอะไรนะ แต่มันประมาณว่า ดำ หัวล้าน อ้วนแต่สูง
เวลาผมไปชอบใครหรือบอกรักใคร ก็ตามสเต็ปคับ Failทุกราย
ถ้าถามว่าผมดีชั่วแค่ไหน ผมก็คนทั่วๆไปคือ ไม่ดื่ม ไม่สัก ไม่เล่นยา คือผมเป็นคนไม่ทำอะไรไม่ดี แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นคนดีจัดๆเลย ก็ธรรมดาๆ
แล้วพอเหงา+ผิดหวัง Loopซ้ำๆ ไปเรื่อยๆ ก็เก็บกด บางครั้ง เห็นคนรักกันก็จะทนไม่ได้ละ ล่าสุดก็ร้านข้าวเปิดใหม่ คู่รักช่วยกันเปิด ผมจะไปลองปุ๊ป ผมไม่ไปเลย คือจะโทษเขาก็ไม่ได้ ก็ได้แต่โทษตัวเองว่าทำไมเกิดมาหน้าตาแบบนี้
ผมไปทำงาน ผมก็บ่นให้คนที่ทำงานฟัง มันก็พูดกันแบบที่พวกคุณๆคิดกันนั้นแหละ "ใจเย็นๆยังไม่ถึงเวลา , ถ้าดีจิงเดี๋ยวก็มีคนเข้ามาหาเอง , หน้าตาไม่เกี่ยวหรอกอยู่ที่นิสัย" คือผมก็เจอมาเยอะพอตัว คนพูดอ่ะไม่เข้าใจหรอกว่ามันท้อแค่ไหน และที่เจ็บสุดคือมีผู้หญิงมาให้กำลังใจว่า"เดี๋ยวก็มีคนมาชอบเองแหละ ใจเย็นๆ" คือผมคิดในใจ "ชอบกุไหมล่ะ ก็ไม่ ขนาดยังไม่ชอบกุแล้วจะไปให้คนอื่นชอบ" แล้วเวลาผมไปชอบใครแล้วFailก็จะเจอคำเดิมๆ
"เพื่อนกันแหละดีแล้ว มีแฟนแล้ว ที่บ้านไม่ให้มีแฟน คบกันแค่เพื่อนเถอะ เดี๋ยวก็เจอคนที่ดีกว่าเราเองแหละ" บอกว่าเป็นเพราะแล้วมองหน้ากันไม่ติดก็อย่าพูดเลย บอกมาตรงๆเลยดีกว่า ผมไม่ได้โง่ ผมรู้ตัวเอง
บางครั้งผมไปเห็นคนเที่ยวด้วยกัน มีความรักกัน ทำอะไรร่วมกัน ความรู้สึกในใจแม้งโคตรเยอะอ่ะ แต่ผมไม่เตยพูด ผมเก็บไว้ เพราะไม่ใช่ความผิดเขา ความผิดผมเองที่เกิดมาหน้าตาแบบนี้
สุดท้ายนี้ ใครจะว่าผมบ้า ผมขาดความอบอุ่น พ่อแม่ไม่รัก หรือจะเม้นอะไรบั่นทอนผมอีกก็เชิญเลยคับ ผมโพสอะไรที่ไหนก็เจอมาหมดแล้วคับ แต่ผมคิดว่า ใครไม่เป็นผม ไม่มีทางเข้าใจหรอก ผมรู้ตัวผมก็เก็บเอาไว้ในใจดีกว่า