- คือ ผมพึ่งเลิกกับแฟมมาครับ😭 คบกันได้ 1 ปี 2 เดือนแล้ว เราสองคนรักกันมาก ผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะมากเลยครับ โดนฝ่ายแฟนผมขัดขวาง อยู่ห่างกัน ผมอยู่ออสเตรเลีย เขาอยู่ไทย แต่ผมก็ไม่หาเขาตลอด จนทุกวันนี้อยู่ด้วยกันอย่างเปิดเผอย! ผมดีใจมากที่ได้เขามา แต่ระหว่างที่เราคบกันมาตลอดนั้นก้อทะเลาะกันบ้าง เพราะต่างคนต่างไม่เข้าใจกัน แต่เราก้อปรับตัวกันได้ พ่อแม่ฝ่ายนั้นยอมรับผม ฝ่ายผมยอมรับเขา จนในที่สุดพวกผมตัดสินใจสร้างอนาคตด้วยกัน ผมกลับมาออสเตรเลียเพื่อมาทำงานและเรียน ผมทำงาน ทุกวันเลยครับ หลังเลิกเรียน 3:00 p.m ผมไปทำงาน 4:00, 4:30 pm ถึง 10:00,11:00 pm. ผมทำทุกวัน 6-7 ชั่วโมง ผมทำเพื่อเขาครับ เพื่อเรา ที่จะสร้างอนาคตด้วยกัน! ถึงผมจะทำงานเยอะ แต่ผมก็หาเวลามาคุยกับเขาตลอด ผมเลิกงานมา ผมก้อคุยกับเขาจนถึงตีหนึ่งแล้วค่อยนอนพร้อมกัน! ผมทำงานหนัก ผมก็ได้พาเขาไปเที่ยวนู้นเที่ยวนี่ จนมีความสุขด้วยกัน ผมส่งงานให้เขาทุกอาทิตย์ๆ เพื่อเป็นหลักฐานการเงินว่า ผมสามารถดูแลเขาได้ อยู่ด้วยกันจนเหมือนว่าแต่งงานกันแล้ว แต่พอมาปีนี้ 2018 กลับมาเจอปัญหาหลายอย่าง ระหว่างที่ผมกำลังกลับมาออสเตรเลีย ผมดันตกเครื่อง ได้ซื้อตั๋วใหม่! ผมเลยได้ใช้เงิน ที่ผมส่งให้เขาทุกเดือนๆเนี่ย มาซื้อตั๋ว! เงินตรงนั้นเลยเหลือไม่เท่าไหร่ พอเงินจะไม่มี ผมก็ต้องเริ่มใหม่หมดทุกอย่าง! มันท้อนะครับ! พวกเราวางแผนมานาน แต่ก็มาพังเพราะเรื่องเดียว! ผมเลยคิดว่า ไม่เป็นไรนะ เอาใหม่กัน! แต่ผมก็กังวลอยู่เพราะแฟนผมเขาจะจบม.6 แล้ว! แล้วแผนผมคือ พาเขามาอยู่กับผมก่อน รอผมเรียนจบก่อนค่อยเรียนมหาลัยพร้อมกัน!(ผมเด็กกว่าเขาปีหนึ่ง) นั้นคือเราตกลงกันไว้ แต่พอเวลาผ่านไป น้าของแฟนผมมาเร่งให้แฟนผมไปสมัครมหาลัยที่ไทย! ซึ่งผมไม่อยากให้เชาเรียนที่ไทยเลย! ผมห่วง ผมกลัวที่ผมจะต้องเสียคนรักไปเพราะไปเจอคนที่ดีกว่า! (ผมอาจจะงี่เง่าตรงนี้ก็ได้ แต่สำหรับคนที่เคยอยู่ข้ามโลกกับแฟนแล้วอะ จะเข้าใจผม) พอผมไม่ให้เขาไป เขาก็หงุดหงิดใส่ แต่เราก็ตกลงกันได้แล้วจนคืนดี! คือผมคิดมากไม่หยุดเลยครับ เรื่องงานผมก็เหนื่อย, ร.รปีสุดท้ายแล้ว, เรื่องเงินอีก, เรื่องเขาอีก, เพราะผมจะมาคิดแค่ของผมไม่ได้ ผมต้องคิดช่วยเขาด้วย ชีวิตของเขาคือฝากไว้กับผมแล้ว วันๆผมก็เหนื่อยนะครับ แต่พอเห็นหน้าเขา ผมก็หายแล้ว พอมาอาทิตย์นี้ แฟนผมมารู้ว่าน้าเขาเป็นมะเร็ง แล้วเขามีปัญหาทางบ้านเขาเพราะบ้านที่เขาอยู่คือบ้านพ่อของเขาซึ่งเป็นพ่อเลี้ยง เขาอึดอัดเพราะโดน ย่าบ่นให้ทุกอย่าง! ซึ่งผมเข้าใจเขานะ เพราะเวลาผมไปหาเขาผมก็ไปหาอยู่บ้านย่าเขา แต่พอมาวันนี้ ผมพึ่งพักเที่ยง เขาก็อยู่บ้านเพราะไม่ได้ไปร.ร ผมเลยคอลหาเขา ก้อคุยกันได้สักพัก แล้วผมก้อเริ่มรู้สึกว่าเขาแปลกๆไป ผมเลยถาม มีอะไรป่าว? เป็นอะไรไหม? เขาก้อบอกป่าวๆ แล้วก้อทำหน้าตาไม่พอใจด้วย ผมเลยบอกว่างั้นเค้าไปเรียนก่อนนะครับ เตงรอเค้าก่อนเด้อ! ทีนี้เขาเลยบอกว่า โอเค รีบกลับบ้านนะ เค้าเหงา! ผมเลยว่า จะเหงาได้ไงขนาดเค้าคุยด้วยแล้วเตงยังไม่อยากคุย ยังไม่อะไรกับเค้าเลย! เขาเลยหันหางตามามองผมแล้วบอกว่า เป็นอะไรเราก็มีเหตุผลของเราหรอก เธอไม่รู้ก็อย่าพูดอะไร! ผมเลยงงว่าผมทำอะไรผิด! ผมเลยถามว่าเค้าทำอะไรให้ตัวเองไม่พอใจป่าว? บอกเค้าก้อได้นะครับ? เขาเลยพูดว่า แค่นี้แหละ จะพิมย์ไปบอก ผมถามกลับว่า จะวางทำไมละครับ บอกเราเลยก้อได้! เขาก้อยิ่งโมโหใส่ จนผมหน้าเสียหมดเลย เพราะแค่นี้! หลังจากนั้นเขา ก็ส่งข้อความมาบอกว่า เขาได้ยินย่าพูดไม่ดีให้เขาก้อเลยอึดอัด แล้วคิดมากเรื่องน้าด้วย! ผมเลยบอกว่าก็เข้าใจอยู่ครับ แต่เธอก็ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ใส่เรานิ เราก็ทำอะไรปกติคุยกับเธอดีๆเหมือนเดิมนี่ เราเข้าใจว่าเธอมีปัญหาแต่ถ้ามีปัญหาบอกเราดีๆก็ได้ เพราะยังไงเราก็ต้องปลอดภัยเธออยู่แล้ว แต่เธอมาเล่นพูดแบบนี้ทำตัวแบบนี้โมโหใส่แบบนี้เราเสียความรู้สึกเป็นเหมือนกันนะ คนที่เป็นแฟนกันนะ มีปัญหาอะไรไม่ว่าจะเรื่องใหญ่เรื่องน้อยแค่ไหนก็คุยกันมาปรึกษากันได้ตลอดไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้สิ่งที่เธอทำไปมันไม่ถูกต้อง!
เขาก็เลยบอกว่าก็รู้อยู่ว่าไม่ถูกต้อง แต่ก็คนมันรู้สึกแย่จะให้ทำยังไง รู้สึกอึดอัดทำอะไรไม่ถูก แล้วเขาก็ขอโทษขอโทษขอโทษ แต่เหมือนจะไม่เต็มใจ
ผมได้ถามเขาว่าถ้าผมทำแบบนี้กับเขาเขาจะรู้สึกยังไง? เขาบอกเขาก็ไม่ชอบนะเขาก็เรียกขอโทษอีก ซึ่งผมก็พอใจนะที่เขาขอโทษแต่ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเขาจะทำแบบนี้ทำไม หลังจากนั้นก็ทะเลาะกันใหญ่มากขึ้นกว่าเดิม เขาก็ว่าผมหลายๆอย่าง แต่มีอยู่คำนึงที่ผมเจ็บใจมากที่สุด เขาบอกว่า ผมคิดถึงแต่ตัวผมเองผมไม่เคยคิดถึงตัวเขาเลยไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะอยู่กินเป็นอะไรยังไงไม่เคยคิดถึงความรู้สึกเค้าเลย แต่ทั้งๆที่ผมทำอะไรให้เขามากซะขนาดนี้ทำไมเขาถึงกล้าพูดได้ขนาดนี้ ผมก็เลยโมโหเหมือนกัน ผมก็เลยบอกว่าถ้ากูไม่เคยเห็นใจถ้ากูไม่เคยมองเห็น อยู่ในสายตา กูจะรักกูจะทำอะไรเพื่อได้ขนาดนี้ไหม ถ้าไม่พอใจนะถ้าไม่ชอบนะส่งทุกอย่างคนทุกอย่างสมบัติของกูที่ยกให้กลับมาให้กูคืนเลยถ้างั้นน่ะ เพราะทุกอย่างที่กูทำไปมันไม่เคยมีค่ากับ ผมก็เลยหลุดปากบอกเลิกเขาไปเพราะผมโมโหมากผมรับไม่ได้กับสิ่งที่เขาทำผมด่าเขาเขาก็ด่าผมกลับ!
สรุปแล้วผมกับเขาก็ผิดด้วยกันทั้งคู่ผมผิดที่บอกเลิกเขาไปเพราะผมยังรักเขาอยู่ผมผิดที่ทำร้ายความรู้สึกของเขาแต่การบอกเลิกเขาไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นยังไงเพราะอนาคตของผมวางแผนไว้กับเขาหมดแล้วผมไม่รู้ว่าจะกลับมาคืนกันได้ไหม?
# ผมควรทำยังไงดีครับเพราะผมยังรักเขาอยู่ แต่ผมก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มคุยยังไงและเขาก็คงจะเกลียดผมไปแล้ว
ผมควรทำยังไงกับชีวิตผมดี?😔
เขาก็เลยบอกว่าก็รู้อยู่ว่าไม่ถูกต้อง แต่ก็คนมันรู้สึกแย่จะให้ทำยังไง รู้สึกอึดอัดทำอะไรไม่ถูก แล้วเขาก็ขอโทษขอโทษขอโทษ แต่เหมือนจะไม่เต็มใจ
ผมได้ถามเขาว่าถ้าผมทำแบบนี้กับเขาเขาจะรู้สึกยังไง? เขาบอกเขาก็ไม่ชอบนะเขาก็เรียกขอโทษอีก ซึ่งผมก็พอใจนะที่เขาขอโทษแต่ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเขาจะทำแบบนี้ทำไม หลังจากนั้นก็ทะเลาะกันใหญ่มากขึ้นกว่าเดิม เขาก็ว่าผมหลายๆอย่าง แต่มีอยู่คำนึงที่ผมเจ็บใจมากที่สุด เขาบอกว่า ผมคิดถึงแต่ตัวผมเองผมไม่เคยคิดถึงตัวเขาเลยไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะอยู่กินเป็นอะไรยังไงไม่เคยคิดถึงความรู้สึกเค้าเลย แต่ทั้งๆที่ผมทำอะไรให้เขามากซะขนาดนี้ทำไมเขาถึงกล้าพูดได้ขนาดนี้ ผมก็เลยโมโหเหมือนกัน ผมก็เลยบอกว่าถ้ากูไม่เคยเห็นใจถ้ากูไม่เคยมองเห็น อยู่ในสายตา กูจะรักกูจะทำอะไรเพื่อได้ขนาดนี้ไหม ถ้าไม่พอใจนะถ้าไม่ชอบนะส่งทุกอย่างคนทุกอย่างสมบัติของกูที่ยกให้กลับมาให้กูคืนเลยถ้างั้นน่ะ เพราะทุกอย่างที่กูทำไปมันไม่เคยมีค่ากับ ผมก็เลยหลุดปากบอกเลิกเขาไปเพราะผมโมโหมากผมรับไม่ได้กับสิ่งที่เขาทำผมด่าเขาเขาก็ด่าผมกลับ!
สรุปแล้วผมกับเขาก็ผิดด้วยกันทั้งคู่ผมผิดที่บอกเลิกเขาไปเพราะผมยังรักเขาอยู่ผมผิดที่ทำร้ายความรู้สึกของเขาแต่การบอกเลิกเขาไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นยังไงเพราะอนาคตของผมวางแผนไว้กับเขาหมดแล้วผมไม่รู้ว่าจะกลับมาคืนกันได้ไหม?
# ผมควรทำยังไงดีครับเพราะผมยังรักเขาอยู่ แต่ผมก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มคุยยังไงและเขาก็คงจะเกลียดผมไปแล้ว