นี่กระทู้ที่สอง ตอนนี้ ผมได้เลือกที่จะเลิกกับแฟนเพราะ แฟนผมมีนิสัยที่ชอบบอกเลิก ไม่ได้ดั่งใจหรือโกรธก็เลือกที่จะบอกเลิกตลอด ผมทนวนลูกแบบนี้มา ปีกว่าเกือบสองปี ทนๆไปคิดว่า” เราจะทำให้เขาเห็นว่าเราเป็นคนที่รักเขาสักวันเขาคงปรับตัว เพื่อเราบ้าง” แต่สำหรับบางคนดันกลายเปฌนทำมห้เขาได้ใจไปสะแทน ยิ่งเราทนเขายิ่งรู้สึกว่าทำได้แบ้วเขาก็ไม่ยอมเปลี่ยน ครแบบนี้รักใครไม่เป็นรักเป็นแค่ตัวเอง สุดท้ายก็เลือกที่จะเจ็บแล้วถอยออกมา แต่เอาจริงๆตอนนี้ ผมอยากกลับไปหามาก คิดถึงมาก รู้อยูาแก่ใจว่าแฟนตัวเอง เห็นแก่ตัวชอบพูดทำร้ายจิตใจ พูดไม่คิด ไม่ชอบขอโทษ ข้อติมากมายที่มากพอให้คนธรรมดารู้ว่าไม่ควรไปต่อ แต่ด้วยรักและผูกพันมันก็ยังทำให้อยากกลับไปเหมิอนเดิมเหมือนยอมให้เขาทำร้าย ระหว่างเกือบสองปีเราโดนเขาบอกเลิก 100 ครั้ง+ เราเหนื่อยและท้อมาก ที่ต้องมาทนเจอกับอะไรแบบนี้ผมและแฟนอายุห่างกันประมาณ1 ปี ผมกำลังขึ้น ม.6 ดุเป็นเด็กน้อยเลย55 ส่วนแฟนกำลังขึ้นปี1 พอเริ่มจะห่างกันก็เลยมูฟออกมา ก่อนที่จะต้องทนไปมากกว่านี้ ตอนนี้เลิกกันไปแล้วแต่พี่เขาสอบ gatpat ผมก็ส่งข้อความ ให้กำลังใจไปตลอด อย่างน้อยก็ได้รู้ว่ารักเป็นยังไงถึงไม่ได้เป็นอะไรกันแต่เราก็ยังมีความรู้สึกดีๆ ความหวังดีให้เธอ จนตอนนี้ยังลืมไม่ได้ได้แต่รอให้เวลาช่วยเราให้หลุดพ้นสักวันนึง... ทุกคนเคยมีประสบการณ์ แบบนี้ไหมครับ
เคยโดนทำร้ายจิตใจแต่ก็ยอมให้เขาทำค้ายเพราะรักไหมครับ..