สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นขอบอกก่อนค่ะว่าจขกท. ถึงจะโตแล้วแต่ในหลายๆ การกระทำก็ยังคงดูโง่ และไม่สมเหตุสมผล
แต่ด้วยเรื่องนี้ นี้เป็นเรื่องที่ติดอยู่ในใจเจ้าของกระทู้มาเป็นเวลานาน เลยอยากขอความเห็น เลยอยากขอความเห็นของคนอื่นค่ะว่าในมุมมองของคนอื่นเป็นยังไงมั่ง
เริ่มจากตอนแรกที่ได้รู้จักก็คิดว่า เพื่อนเอ (นามสมมติ) เป็นคนที่เรียนเก่งมากๆ ช่วงแรกๆ ดูถ่อมตัว
ชมเรา ชมคนอื่น แต่ก็ยังดูมีความมั่นใจแสดงออกเก่ง แต่พอเริ่มนานวันเข้า ยิ่งสนิท
เหมือนเค้าจะไม่รู้เลยว่าความสนิทที่เพิ่มมากขึ้นเนี่ยมันทำให้นิสัยพูดไม่คิดของเค้ามันแสดงออกมามากขึ้น
ซึ่งส่วนใหญ่ปากดีๆ ของเพื่อนเอ ก็จะชอบหันมาแขวะเรา ไม่สวยบ้าง โง่บ้าง ตัวยาวขาสั้นบ้าง
เอ๋อ ปัญญาอ่อน และที่เราเริ่มรับไม่ได้ก็คือ ด่าว่าเราไร้ค่าค่ะ
แต่ประเด็นคือเราไม่ค่อยมีเพื่อนไง เราอยากได้เค้าเป็นเพื่อนมาก เพราะกลัวต้องอยู่คนเดียว
กลัวไม่มีงานกลุ่ม เห็นแก่ตัวเองค่ะสุดท้ายกลายเป็นว่าเลือกคบคนผิดถนัด
ข้อดีของเพือนเอคือชอบสอนการบ้านค่ะ เป็นข้อดีเพียงหนึ่งเดียว ที่ทำให้เรารู้สึกว่า
เออ ทุกคนมันก็มีดีบ้างป่ะวะ เราก็ไม่ได้ดีหมดทุกอย่าง เพราะถ้าเราดีจริงคงมีเพื่อนคบมากกว่านี้ค่ะ
(เราเป็นคนพูดตรงมากๆ ค่ะ ถ้าตรงไปขอโทษนะคะ)
ขณะเดียวกัน ก็ยังคงมีเพื่อนอีกคนในกลุ่มที่เป็นเพื่อนของเอ ซึ่งเราก็สนิทกับเค้าด้วย
ช่วยเหลือทุกอย่าง. แม้กระทั่งเดินตากแดดเป็นโล (นับรวมๆ หลายๆวันที่ช่วยหาหอพักให้)
และยังให้มานอนบ้านในตอนที่ไม่สามารถเข้าหอพักตัวเองได้เพราะเหตุฉุกเฉิน
ซึ่งบอกก่อนว่าบ้านเรายากมากๆ กับการให้คนอื่นมาบ้าน ยิ่งมานอนเรานี่พูดแล้วพูดอีก
กว่าแม่จะยอมค่ะ
คือช่วงเวลาปีกว่าๆที่คบกันมา ภายนอกอาจจะดูสนิทกันดี แต่เหมือนความอดทนเรามัน
น้อยลงเรื่อยๆ จนขึ้นปีใหม่ เรารู้สึกว่าตัวเราเองเริ่มเปลี่ยนไปละ พอขึ้นม6 ทุกอย่างมันเครียด
ต้องอ่านสอบ ต้องทำงานรร จะอ่านทันมั้ย ไหนจะเรื่อ่งที่บ้าน เยอะแยะมากมาย
จนกระทั่ง เพื่อนเอหลุดแซว** เน้นว่าแซวนะคะ ว่าเราไม่สวย สวยสู้เค้าไม่ได้
คือมันฟังมาเป็นปีนี่ก็รู้สึกเหมือนเป็นปมอ่ะ คิดมาตลอดว่าหน้าเราผลวกขนาดนั้นเลยหรอคะ
ไม่ใช่ว่าเพื่อนยิ่งสนิทต้องยิ่งแคร์ความรู้สึกหรอ เราก็เลยปรี๊ดมากค่ะ
หลายวันก่อนหน้านี้ส่วนใหญ่เค้าก็จะพูดจาทำนองนี้ทุกๆวัน แซวเราแบบไม่ดีๆ
ซึ่งเราบอกเค้าว่าเราไม่ชอบเลย ตั้งแต่เพิ่งคบกันใหม่ๆ แต่ไม่ฟังเลยค่ะ
ยิ่งมาวันนั้นเราก็เลย เผลอพูดไปค่ะ ว่าที่บ้านสอนมาให้พูดอย่างงี้หรอ
ภูมิใจแทนแม่แกนะ มีลูกพูดจาแบบนี้
สติสตังหลุดหมดเเล้วจ้าาา สมงสมอง สามัญสำนึกลืมคิดไปเลยว่าต้องแคร์ความรู้สึก
เพื่อนเหมือนกันนะ แต่แบบ ไม่ไหวจริงจังค่ะ พ่อเรายังไม่พูดแบบนี้เลย
ตบปากแตก เรายังไม่โมโหเท่านี้เลยค่ะ
พีคสุดคือ ระหว่างเดินกลับบ้านด้วยกัน เพื่อนเอยังพูดอีกค่ะ ว่า เราทำตัวให้น่าด่าเอง
แล้วหันไปหาเเนวร่วมจากเพิ่อนในกลุ่มอีกคนด้วย เราก็อึ้งสิคะ
เห้ย ไม่สวยนี่เราผิดหรอวะ ถ้าเราเลือกเกิดได้ก็คงไม่เกิดเป็นแบบเอเหมือนกันค่ะ
เรียนมาถึงม6 แล้วนะ ทำไมคิดแบบนี้ ไม่อยากเหยียดเพื่อน แต่ไม่ไหว
เราก็ตอบไป ‘ของมันนี้ ถ้าคนมันมีสามัญสำนึกมันก็ไม่พูดหรอก’
กลายเป็น หลังจากวันนั้นมันไม่คุยกับเราเลยค่ะ 55555
แต่สุดท้าย เราก็โง่อีกแล้ว เราทนไม่ไหวเอง ต้องไปง้อไปขอโทษ
แต่ขณะขอโทษมันยังมีความโกรธอยู่
แต่เราใช้คำพูดดีมากๆ นะ ไม่หยาบเลย ถึงจะทะเลาะกัน
ใช้เค้าแกแบบที่ปกติแทบไม่ใช้ด้วย
แต่ตอนง้อแรกๆ มันเดินหนีค่ะ ไม่ฟังเราพูดเลย เราก็เสียใจมาก หนีไปร้องไห้ในห้องน้ำ
จนสุดท้าย หนีปัญหา ใช้ไลน์ง้อค่ะ พิมพ์ทุกอย่างลงไป
และนี่เป็นจุดเปลี่ยนที่สุด ที่ทำให้เราตัดสินใจได้ค่ะว่าจะไม่คบเพื่อนคนนี้อีก
เพราะว่า ตอนที่เราพิทพ์ไลน์ ตอนนั้นเราไม่ได้อยู่ที่ห้อง กลายเป็นว่า
มันเอาไลน์ทุกข้อความที่เราพิมพ์ให้ไปอ่านหน้าห้องเรียนค่ะ!!!
เราพิมพ์ทั้งน้ำตา พิมพ์ด้วยความรู้สึกทุกอย่าง จริงใจที่สุด แต่มันกลับ
ให้เพื่อนที่ไม่ชอบหน้าเราพิมพ์ไลน์ตอบกลับมาแทนมันด้วยซ้ำ
คือมันไม่ได้พิมพ์เองด้วยซ้ำ. แล้วคนเกือบครึ่งก็หัวเราะเรา ทำเหมือน
ข้อความที่เราพิมพ์ส่งไปให้เพื่อนเอเป็นมุกตลก ขำๆ
แต่หลังจากเหตุการณ์ประจานเราวันนั้น
เรายังไม่รู้ความจริงค่ะ ยังคงตามง้อต่อ ง้อมันตั้งแต่รถไฟฟ้าถึงห้างเลย
เดินตาม พูดไปเรื่อยๆ น้ำตาก็ไหลอีกแล้ว ขอร้องทุกอย่าง
ว่าแบบ กลับมาคุยเหมือนเดิมได้ไหม สนิทเหมือนเดิม หายโกรธนะ
ต่อไปนี้จะด่าจะว่าอะไรก็ได้จะไม่เรื่องมากอีกแล้ว
แต่สุดท้าย มันก็ไม่กลับมาค่ะ รวมถึงยังพอเพื่อนในกลุ่มอีกคนให้เกลียดเราด้วย
ซึ่งพอเรามารู้เรื่องนี้ทีหลังเราไม่ขำเลยค่ะ
เจ็บและจุกมากๆ ทำไมต้องประจานกันขนาดนั้น
ทำเหมือนไม่เคยเห็นเราเป็นเพื่อนเลยค่ะ
หรือมีเราคนเดียวที่คิดแบบนี้
นี่ขนาดเราคิดว่าตัวเองควรเผื่อใจไว้เพื่อนสิบปีคบกันหักหลังยังมี
แต่นี่เราคบกันมาแค่ปีกว่ายังเจ็บขนาดนี้เลยค่ะ
แล้วเพื่อนอีกคนในกลุ่มซึ่งจนปจบ เราก็ไม่รู้ค่ะ ว่าทำไมเค้าพูดว่าสนิทกับเรามากกว่าเอแท้ๆ
เวลาเดินกลับบ้าน แล้วเผลอสวนกัน เรายังยิ้มให้ แต่เค้ากลับเมินแล้วไม่พูดด้วยเลย
ขอความคิดเห็นอื่นๆ หน่อยนะคะ
ปล ถ้าแท็กผิดห้องขอโทษจริงๆนะคะ
แชร์ปสก+ขอค.เห็นเพื่อนที่คิดว่าสนิทและไว้ใจ จริงๆอาจร้ายลึกกว่าที่คิดเวลาทะเลาะ
แต่ด้วยเรื่องนี้ นี้เป็นเรื่องที่ติดอยู่ในใจเจ้าของกระทู้มาเป็นเวลานาน เลยอยากขอความเห็น เลยอยากขอความเห็นของคนอื่นค่ะว่าในมุมมองของคนอื่นเป็นยังไงมั่ง
เริ่มจากตอนแรกที่ได้รู้จักก็คิดว่า เพื่อนเอ (นามสมมติ) เป็นคนที่เรียนเก่งมากๆ ช่วงแรกๆ ดูถ่อมตัว
ชมเรา ชมคนอื่น แต่ก็ยังดูมีความมั่นใจแสดงออกเก่ง แต่พอเริ่มนานวันเข้า ยิ่งสนิท
เหมือนเค้าจะไม่รู้เลยว่าความสนิทที่เพิ่มมากขึ้นเนี่ยมันทำให้นิสัยพูดไม่คิดของเค้ามันแสดงออกมามากขึ้น
ซึ่งส่วนใหญ่ปากดีๆ ของเพื่อนเอ ก็จะชอบหันมาแขวะเรา ไม่สวยบ้าง โง่บ้าง ตัวยาวขาสั้นบ้าง
เอ๋อ ปัญญาอ่อน และที่เราเริ่มรับไม่ได้ก็คือ ด่าว่าเราไร้ค่าค่ะ
แต่ประเด็นคือเราไม่ค่อยมีเพื่อนไง เราอยากได้เค้าเป็นเพื่อนมาก เพราะกลัวต้องอยู่คนเดียว
กลัวไม่มีงานกลุ่ม เห็นแก่ตัวเองค่ะสุดท้ายกลายเป็นว่าเลือกคบคนผิดถนัด
ข้อดีของเพือนเอคือชอบสอนการบ้านค่ะ เป็นข้อดีเพียงหนึ่งเดียว ที่ทำให้เรารู้สึกว่า
เออ ทุกคนมันก็มีดีบ้างป่ะวะ เราก็ไม่ได้ดีหมดทุกอย่าง เพราะถ้าเราดีจริงคงมีเพื่อนคบมากกว่านี้ค่ะ
(เราเป็นคนพูดตรงมากๆ ค่ะ ถ้าตรงไปขอโทษนะคะ)
ขณะเดียวกัน ก็ยังคงมีเพื่อนอีกคนในกลุ่มที่เป็นเพื่อนของเอ ซึ่งเราก็สนิทกับเค้าด้วย
ช่วยเหลือทุกอย่าง. แม้กระทั่งเดินตากแดดเป็นโล (นับรวมๆ หลายๆวันที่ช่วยหาหอพักให้)
และยังให้มานอนบ้านในตอนที่ไม่สามารถเข้าหอพักตัวเองได้เพราะเหตุฉุกเฉิน
ซึ่งบอกก่อนว่าบ้านเรายากมากๆ กับการให้คนอื่นมาบ้าน ยิ่งมานอนเรานี่พูดแล้วพูดอีก
กว่าแม่จะยอมค่ะ
คือช่วงเวลาปีกว่าๆที่คบกันมา ภายนอกอาจจะดูสนิทกันดี แต่เหมือนความอดทนเรามัน
น้อยลงเรื่อยๆ จนขึ้นปีใหม่ เรารู้สึกว่าตัวเราเองเริ่มเปลี่ยนไปละ พอขึ้นม6 ทุกอย่างมันเครียด
ต้องอ่านสอบ ต้องทำงานรร จะอ่านทันมั้ย ไหนจะเรื่อ่งที่บ้าน เยอะแยะมากมาย
จนกระทั่ง เพื่อนเอหลุดแซว** เน้นว่าแซวนะคะ ว่าเราไม่สวย สวยสู้เค้าไม่ได้
คือมันฟังมาเป็นปีนี่ก็รู้สึกเหมือนเป็นปมอ่ะ คิดมาตลอดว่าหน้าเราผลวกขนาดนั้นเลยหรอคะ
ไม่ใช่ว่าเพื่อนยิ่งสนิทต้องยิ่งแคร์ความรู้สึกหรอ เราก็เลยปรี๊ดมากค่ะ
หลายวันก่อนหน้านี้ส่วนใหญ่เค้าก็จะพูดจาทำนองนี้ทุกๆวัน แซวเราแบบไม่ดีๆ
ซึ่งเราบอกเค้าว่าเราไม่ชอบเลย ตั้งแต่เพิ่งคบกันใหม่ๆ แต่ไม่ฟังเลยค่ะ
ยิ่งมาวันนั้นเราก็เลย เผลอพูดไปค่ะ ว่าที่บ้านสอนมาให้พูดอย่างงี้หรอ
ภูมิใจแทนแม่แกนะ มีลูกพูดจาแบบนี้
สติสตังหลุดหมดเเล้วจ้าาา สมงสมอง สามัญสำนึกลืมคิดไปเลยว่าต้องแคร์ความรู้สึก
เพื่อนเหมือนกันนะ แต่แบบ ไม่ไหวจริงจังค่ะ พ่อเรายังไม่พูดแบบนี้เลย
ตบปากแตก เรายังไม่โมโหเท่านี้เลยค่ะ
พีคสุดคือ ระหว่างเดินกลับบ้านด้วยกัน เพื่อนเอยังพูดอีกค่ะ ว่า เราทำตัวให้น่าด่าเอง
แล้วหันไปหาเเนวร่วมจากเพิ่อนในกลุ่มอีกคนด้วย เราก็อึ้งสิคะ
เห้ย ไม่สวยนี่เราผิดหรอวะ ถ้าเราเลือกเกิดได้ก็คงไม่เกิดเป็นแบบเอเหมือนกันค่ะ
เรียนมาถึงม6 แล้วนะ ทำไมคิดแบบนี้ ไม่อยากเหยียดเพื่อน แต่ไม่ไหว
เราก็ตอบไป ‘ของมันนี้ ถ้าคนมันมีสามัญสำนึกมันก็ไม่พูดหรอก’
กลายเป็น หลังจากวันนั้นมันไม่คุยกับเราเลยค่ะ 55555
แต่สุดท้าย เราก็โง่อีกแล้ว เราทนไม่ไหวเอง ต้องไปง้อไปขอโทษ
แต่ขณะขอโทษมันยังมีความโกรธอยู่
แต่เราใช้คำพูดดีมากๆ นะ ไม่หยาบเลย ถึงจะทะเลาะกัน
ใช้เค้าแกแบบที่ปกติแทบไม่ใช้ด้วย
แต่ตอนง้อแรกๆ มันเดินหนีค่ะ ไม่ฟังเราพูดเลย เราก็เสียใจมาก หนีไปร้องไห้ในห้องน้ำ
จนสุดท้าย หนีปัญหา ใช้ไลน์ง้อค่ะ พิมพ์ทุกอย่างลงไป
และนี่เป็นจุดเปลี่ยนที่สุด ที่ทำให้เราตัดสินใจได้ค่ะว่าจะไม่คบเพื่อนคนนี้อีก
เพราะว่า ตอนที่เราพิทพ์ไลน์ ตอนนั้นเราไม่ได้อยู่ที่ห้อง กลายเป็นว่า
มันเอาไลน์ทุกข้อความที่เราพิมพ์ให้ไปอ่านหน้าห้องเรียนค่ะ!!!
เราพิมพ์ทั้งน้ำตา พิมพ์ด้วยความรู้สึกทุกอย่าง จริงใจที่สุด แต่มันกลับ
ให้เพื่อนที่ไม่ชอบหน้าเราพิมพ์ไลน์ตอบกลับมาแทนมันด้วยซ้ำ
คือมันไม่ได้พิมพ์เองด้วยซ้ำ. แล้วคนเกือบครึ่งก็หัวเราะเรา ทำเหมือน
ข้อความที่เราพิมพ์ส่งไปให้เพื่อนเอเป็นมุกตลก ขำๆ
แต่หลังจากเหตุการณ์ประจานเราวันนั้น
เรายังไม่รู้ความจริงค่ะ ยังคงตามง้อต่อ ง้อมันตั้งแต่รถไฟฟ้าถึงห้างเลย
เดินตาม พูดไปเรื่อยๆ น้ำตาก็ไหลอีกแล้ว ขอร้องทุกอย่าง
ว่าแบบ กลับมาคุยเหมือนเดิมได้ไหม สนิทเหมือนเดิม หายโกรธนะ
ต่อไปนี้จะด่าจะว่าอะไรก็ได้จะไม่เรื่องมากอีกแล้ว
แต่สุดท้าย มันก็ไม่กลับมาค่ะ รวมถึงยังพอเพื่อนในกลุ่มอีกคนให้เกลียดเราด้วย
ซึ่งพอเรามารู้เรื่องนี้ทีหลังเราไม่ขำเลยค่ะ
เจ็บและจุกมากๆ ทำไมต้องประจานกันขนาดนั้น
ทำเหมือนไม่เคยเห็นเราเป็นเพื่อนเลยค่ะ
หรือมีเราคนเดียวที่คิดแบบนี้
นี่ขนาดเราคิดว่าตัวเองควรเผื่อใจไว้เพื่อนสิบปีคบกันหักหลังยังมี
แต่นี่เราคบกันมาแค่ปีกว่ายังเจ็บขนาดนี้เลยค่ะ
แล้วเพื่อนอีกคนในกลุ่มซึ่งจนปจบ เราก็ไม่รู้ค่ะ ว่าทำไมเค้าพูดว่าสนิทกับเรามากกว่าเอแท้ๆ
เวลาเดินกลับบ้าน แล้วเผลอสวนกัน เรายังยิ้มให้ แต่เค้ากลับเมินแล้วไม่พูดด้วยเลย
ขอความคิดเห็นอื่นๆ หน่อยนะคะ
ปล ถ้าแท็กผิดห้องขอโทษจริงๆนะคะ