สวัสดีค่ะ เราอยากรู้ว่าเราควรทำยังไงดีหรือเราทำอะไรไม่ได้เลยคือเมื่อสองเดือนที้แล้วเรารู้สึกหน่วงมากๆแบบรู้สึกเศร้าร้องไห้ตลอดเวลาคิดแย่ๆกับตัวเองตลอดเนื่องจากเราเป็นลูกคนโตพ่อแม่รับราชการจึงต้องย้ายบ้านตลอดทุก4ปี เราเป็นพี่คนโตเราถูกส่งมาอยู่บ้านย่ากับอาที่กรุงเทพตั้งแต่ป.4ซึ่งบ้านคุณย่าเป็นบ้านที่เจ้าระเบียบมากๆเราไปดูคอนเสิร์ตไม่ได้เราไปเที่ยวกลับเย็นไม่ได้เราใส่ขาสั้นไม่ได้เราทำอะไรที่วัยรุ่นปกติทำไม่ได้บางทีเรารู้สึกผิดมากๆเหมือนเราเกิดมาผิดครอบครัว ช่วงม.ปลายเราเริ่มเกิดคำถามว่าทำไมเราถึงไปไหนไม่ได้แบบคนอื่นเค้าเสาร์อาทิตย์เราต้องอยู่ช่วยอาขายของจันถึงศุกเราก็ไปเรียนปกติ จนบางทีต้องแอบเที่ยวบ้างเพราะเคยบอกไปแล้วเราเคยโดนว่าเหมือนเราเป็นเด็กไม่ดีมากๆแค่เพราะเราขอไปเที่ยวกับเพื่อน จนพอเราขึ้นมหาลัยเราเริ่มยิ่งขึ้นแต่มันเกิดคำถามในใจตลอดว่าทำไมเราถึงต้องมาอยู่ในสภาพแบบนี้เราปรึกษาใครไม่ได้ ยิ่งกับพ่อและอาแล้วหัวโบราณมากๆเราอยู่มหาลัยปี2แล้วเรายังต้องใช้ชีวิตเหมือนตอนม.ปลาย จนมาถึงสองเดือนที่แล้วในหัวเราคิดแต่เรื่องพ่อกับอาว่าทำไมเราถึงต้องมาอยู่ที่นี่ทำไมเราถึงทำอะไรไม่ได้เลยทั้งๆที่เราก็โตพอในระดับนึงแล้วเรารู้สึกแย่เหมือนมีปมกับครอบครัวเราร้องไห้ตลอดเวลาบางทีรู้สึกชีวิตไร้ค่ามากๆ จนเมื่อกลับไปหาแม่ที่ต่างจังหวัดแม่พาเราไปหาหมอจิตแพทย์หมอบอกว่าเราเป็นภาวะซึมเศร้าให้ยาเรามาสองตัวแต่เนื่องจากเราต้องกลับกทมเราก็ต้องบอกหมอว่าเราไม่สามารถอยู่ตรวจที่นี่ได้เพราะหมอจะนัดตรวจทุกสองอาทิตย์ หมอจึงให้ยาล่วงหน้ามาสองเดือนจนตอนนี้ยาใกล้จะหมดแล้วค่ะแต่ทุกวันนี้เรารู้สึกดิ่งมากบางวันเราลืมกินยาเราจะรู้สึกเบื่อวันนั้นไปเลยแต่ช่วงนี้เรารู้สึกแย่จนไม่อยากอยู่ใช้ชีวิตแล้วจริงๆตอนพ่อกับแม่รู้ว่าเป็น อาก็ด้วยพูดกับเราว่า สิ่งที่เราเจอมันไม่เห็นจะหนักหนาทำไมถึงเป็นอะแม่พ่ออาเครียดกว่าตั้งเยอะไม่เห็นจะเป็น ทุกวันนี้แม่โทรหาเราทุกเย็นแต่พูดอยู่แค่ว่าอย่าคิดมากอย่าทำตัวให้น้องเป็นห่วงทำตัวให้มันปกติก็แค่ปล่อยมันไปยิ่งฟังเรายิ่งรู้สึกแย่กว่าเดิมเหมือนเราเป็นตัวปัญหาของครอบครัวไม่ได้รู้สึกว่าพ่อแม่หรืออาจะเข้าใจมากขึ้น คำพูดแต่ละคำเรารู้สึกแบบอย่าพูดเลยยังรู้สึกดีกว่าอีกเรารู้สึกเบื่อไปหมดเบื่อทุกอย่างเบื่อกับคำพูดแย่ๆเราเหนื่อยในการใช้ชีวิตมากๆ เราอยากถามว่าถ้าเราต้องอยู่กับครอบครัวเราควรทำยังไงดีหรือเราทำอะไรไม่ได้เลยเรารู้สึกแย่จนบางทีไม่อยากอยู่มากๆ
ภาวะซึมเศร้ากับครอบครัว