ในวัยเด็กคุณครูเคยสอนว่าเรียนจบก่อนแล้วค่อยมีแฟน เพราะคบกันไปเรียนจบก็ต้องเลิกกัน เราก็ไม่เชื่อแพแวด(กระแดะ)อยากมีแฟนกลัวไม่เท่
สรุปเป็นไงล่ะคะ เราคบกับแฟนมาตั้งแต่เรียนเทคนิค ปวช.2 หรือ ม.5 เรากับแฟนอายุห่างกัน3ปี ตอนนั้นแฟนเรียนมหาลัยปี1 คณะหนึ่งที่เรียน5ปีเกี่ยวกับกีฬา คบกันจนเค้าเรียนจบ แฮปปี้เราหอบดอกไม้ช่อโต ช่อโตกว่าณเดชให้ญาญ่าสะอีกเด้อมาให้วันรับปริญญา ตอนนั้นเราเรียนมหาลัยอยู่ ปี 3 เรียนคณะเดียวกันแต่เราเรียนสายนางรำ ไปไหนมาไหนก็มีแต่คนอิจฉาหนุ่มพละกับสาวนาฏ คบกันมา 8 ปี แต่พอเราเรียนจบคู่เรากลับเลิกกัน ซึ่งคู่เพื่อนๆเราที่คบกันแปปๆเรียนจบเค้าก็แต่งงานกันหมด ทำให้เรานึกถึงคำครูสอนขึ้นมาทันที เชิญพิจารณาเหตุผลที่เลิกกันครั้งนี้อาจเป็นเพราะเราสะสมมานาน
1.นิสัยเราต่างกันฟ้ากับดิน เค้าไม่ชอบพูด -เราพูดมาก เค้าไม่ชอบแสดงออก -เราแสดงเก่งมาก(เรียนการแสดงมาไง) เค้าไม่ชอบเทียว-เราเที่ยวเก่งมาก เค้าเพื่อนน้อย-เราเพื่อนเยอะโคตร เค้าชอบกับกบจับปลา-เราชอบทำบุญ เค้าชอบขับรถมอไซ-เราชอบนั่งรถเม เค้าชอบที่สงบ-เราชอบที่สนุก
2.แฟนเราเค้าเป็นคนบ้างานมาก รักงานยิ่งชีพ นัดอะไรไม่เคยเป็นนัดจนเป็นความเคยชินไปเลย เช่น นัดลอยกระทง2ทุ่ม มาลอยกับเราอีกทีตอนเทียงคืน นัดดูหนัง4ทุ่มมาตีห้าก็ยังเคยนอนรอจนหลับ เพราะติดงานและปฏิเสธหัวหน้าไม่เป็น เรานอนโรงพบาลเค้าบอกจะมาเฝ้ามานอนเป็นเพื่อนสรุปคืนนั้นตี3มาถึงเรานอนร้องทั้งคืนนอนโรงพยาบาลคนเดียว บางทีบอก1ทุ่มจะโทหา รอถึงเช้าก็เงียบ โทไปก็ไม่ค่อยจะมีเวลารับพอรับก็ติดงานตลอดเราเลยต้องเป็นฝ่ายรอเค้าโทมาอย่างเดียว เค้าทำงานทุกวันวันหยุดก็ยังทำ บางทีก็กินนอนที่ทำงานเลย
3.เรื่องระยะทาง พอเราเรียนจบเราได้มีโอกาสมาทำงานตามสายที่จบมา ต้องพลัดถิ่งมาทำงานไกลบ้านไกลแฟนซึ่งห่างกันเกือบ400กิโลเมตรเรื่องระยะทางใครว่าไม่เป็นอุปสรรค เช่นถ้าเรางอลเหงา จะมาง้อเราเหมือนเมือก่อนไม่ได้ จะพาเราไปดูหนัง ฟังเพลง ดูบอลเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้เพราะทำงานทุกวันไม่มีเวลาเดินทางกันหรอกเนาะ
4.เรื่องเงิน เรากับแฟนเป็นลูกกำพร้าทั้งสองแฟนเราจะน่าสงสารเพราะอยู่กับตายาย เราอยู่กับแม่ บ้านเราบ้านคนจีนมีอาชีพค้าขาย บ้านเค้าทำสวนทำนา ต้องบอกก่อนว่าเค้าเป็นคนกตัญญูมากจะไม่ยอมขอเงินคุณตายายง่ายๆจนกว่าจะจนหนทาง ที่เค้าเรียนจบมาได้เพราะญาติพี่น้อง พี่ น้า อา ตอนเรียนเราคบกันเค้าต้ังแต่เค้าเดินไปมหาลัยจนตอนนี้มีบิ๊กไบคันใหญ่ขับ เค้าไม่มีรถไปเรียนเราก็สู้ให้เอารถเราไปให้เค้าใช้ส่วนตัวเองไปเรียนก็อาศัยเพื่อนไป เค้าไม่มีเงินไปเรียนเราก็ให้บ้าง เราเรียนด้วยทำงานด้วยพอมีเงินให้ไว้กินข้าวเพราะสงสารแฟนตัวเอง ค่าเทอมก็เคยจ่ายให้ด้วยเพราะกลัวเค้าเรียนไม่จบ และเค้าก็จะบอกเราตลอดถ้าเรียนจบเค้าจะเป็นคนเลี้ยงเราเอง จะให้เงินเดือนทุกเดือนเลย ตอนนี้แฟนเรียนจบมาสองปีและเชื่อไหมเราไม่เคยได้จากเค้าสักบาท มีแต่เราเป็นฝ่ายให้เค้า อีกอย่างเค้าชอบไปยืมตังเพื่อน ส่วนเราก็ต้องเป็นฝ่ายใช้หนี้ให้ตลอดเลยเพราะไม่ชอบให้แฟนตัวเองติดหนีใคร สมน้ำหน้าตัวเอง รักคือการให้ เราถามเขาตลอดเก็บเงินได้เท่าไหร่แล้วมาหมั่นเราไว้ก็ยังดีเพราะผู้ให้ที่บ้านเราเห็นว่าคบกันนานก็ชอบเร่งกลัวเราจะท้องก่อนแต่งละสิ เค้าก็จะบอกเดือนนี้ได้แล้ว200ๆๆๆๆตลอด ยิ่งพูดเรื่องนี้เค้ายิ่งไม่อยากคุยกับเรา และอีกมากมายขี้เกียดพิมพ์
เราคงจะเบื่อหนายกับหลายๆอย่างหลายๆเรื่อง แฟนเราเป็นคนดี มีน้ำใจคนหนึ่ง ทุกคนรักเค้า แต่เค้าแค่ไม่ใส่ใจเรามากพอเท่านั้นเอง ทำให้เราหยุดความสัมพันธ์นี้และต่างคนต่างเงียบหายไปกับกลีบเมฆ เดือนหน้าเราจะรับปริญญาแล้วคงจะเหงาหงอยแน่เลย มาโสดก็ตอนเรียนจบมีงานทำ (มีคนอ่านจนจบคะไหมนิ)
คบกันนาน ใช่ว่าจะไม่เลิกกัน
สรุปเป็นไงล่ะคะ เราคบกับแฟนมาตั้งแต่เรียนเทคนิค ปวช.2 หรือ ม.5 เรากับแฟนอายุห่างกัน3ปี ตอนนั้นแฟนเรียนมหาลัยปี1 คณะหนึ่งที่เรียน5ปีเกี่ยวกับกีฬา คบกันจนเค้าเรียนจบ แฮปปี้เราหอบดอกไม้ช่อโต ช่อโตกว่าณเดชให้ญาญ่าสะอีกเด้อมาให้วันรับปริญญา ตอนนั้นเราเรียนมหาลัยอยู่ ปี 3 เรียนคณะเดียวกันแต่เราเรียนสายนางรำ ไปไหนมาไหนก็มีแต่คนอิจฉาหนุ่มพละกับสาวนาฏ คบกันมา 8 ปี แต่พอเราเรียนจบคู่เรากลับเลิกกัน ซึ่งคู่เพื่อนๆเราที่คบกันแปปๆเรียนจบเค้าก็แต่งงานกันหมด ทำให้เรานึกถึงคำครูสอนขึ้นมาทันที เชิญพิจารณาเหตุผลที่เลิกกันครั้งนี้อาจเป็นเพราะเราสะสมมานาน
1.นิสัยเราต่างกันฟ้ากับดิน เค้าไม่ชอบพูด -เราพูดมาก เค้าไม่ชอบแสดงออก -เราแสดงเก่งมาก(เรียนการแสดงมาไง) เค้าไม่ชอบเทียว-เราเที่ยวเก่งมาก เค้าเพื่อนน้อย-เราเพื่อนเยอะโคตร เค้าชอบกับกบจับปลา-เราชอบทำบุญ เค้าชอบขับรถมอไซ-เราชอบนั่งรถเม เค้าชอบที่สงบ-เราชอบที่สนุก
2.แฟนเราเค้าเป็นคนบ้างานมาก รักงานยิ่งชีพ นัดอะไรไม่เคยเป็นนัดจนเป็นความเคยชินไปเลย เช่น นัดลอยกระทง2ทุ่ม มาลอยกับเราอีกทีตอนเทียงคืน นัดดูหนัง4ทุ่มมาตีห้าก็ยังเคยนอนรอจนหลับ เพราะติดงานและปฏิเสธหัวหน้าไม่เป็น เรานอนโรงพบาลเค้าบอกจะมาเฝ้ามานอนเป็นเพื่อนสรุปคืนนั้นตี3มาถึงเรานอนร้องทั้งคืนนอนโรงพยาบาลคนเดียว บางทีบอก1ทุ่มจะโทหา รอถึงเช้าก็เงียบ โทไปก็ไม่ค่อยจะมีเวลารับพอรับก็ติดงานตลอดเราเลยต้องเป็นฝ่ายรอเค้าโทมาอย่างเดียว เค้าทำงานทุกวันวันหยุดก็ยังทำ บางทีก็กินนอนที่ทำงานเลย
3.เรื่องระยะทาง พอเราเรียนจบเราได้มีโอกาสมาทำงานตามสายที่จบมา ต้องพลัดถิ่งมาทำงานไกลบ้านไกลแฟนซึ่งห่างกันเกือบ400กิโลเมตรเรื่องระยะทางใครว่าไม่เป็นอุปสรรค เช่นถ้าเรางอลเหงา จะมาง้อเราเหมือนเมือก่อนไม่ได้ จะพาเราไปดูหนัง ฟังเพลง ดูบอลเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้เพราะทำงานทุกวันไม่มีเวลาเดินทางกันหรอกเนาะ
4.เรื่องเงิน เรากับแฟนเป็นลูกกำพร้าทั้งสองแฟนเราจะน่าสงสารเพราะอยู่กับตายาย เราอยู่กับแม่ บ้านเราบ้านคนจีนมีอาชีพค้าขาย บ้านเค้าทำสวนทำนา ต้องบอกก่อนว่าเค้าเป็นคนกตัญญูมากจะไม่ยอมขอเงินคุณตายายง่ายๆจนกว่าจะจนหนทาง ที่เค้าเรียนจบมาได้เพราะญาติพี่น้อง พี่ น้า อา ตอนเรียนเราคบกันเค้าต้ังแต่เค้าเดินไปมหาลัยจนตอนนี้มีบิ๊กไบคันใหญ่ขับ เค้าไม่มีรถไปเรียนเราก็สู้ให้เอารถเราไปให้เค้าใช้ส่วนตัวเองไปเรียนก็อาศัยเพื่อนไป เค้าไม่มีเงินไปเรียนเราก็ให้บ้าง เราเรียนด้วยทำงานด้วยพอมีเงินให้ไว้กินข้าวเพราะสงสารแฟนตัวเอง ค่าเทอมก็เคยจ่ายให้ด้วยเพราะกลัวเค้าเรียนไม่จบ และเค้าก็จะบอกเราตลอดถ้าเรียนจบเค้าจะเป็นคนเลี้ยงเราเอง จะให้เงินเดือนทุกเดือนเลย ตอนนี้แฟนเรียนจบมาสองปีและเชื่อไหมเราไม่เคยได้จากเค้าสักบาท มีแต่เราเป็นฝ่ายให้เค้า อีกอย่างเค้าชอบไปยืมตังเพื่อน ส่วนเราก็ต้องเป็นฝ่ายใช้หนี้ให้ตลอดเลยเพราะไม่ชอบให้แฟนตัวเองติดหนีใคร สมน้ำหน้าตัวเอง รักคือการให้ เราถามเขาตลอดเก็บเงินได้เท่าไหร่แล้วมาหมั่นเราไว้ก็ยังดีเพราะผู้ให้ที่บ้านเราเห็นว่าคบกันนานก็ชอบเร่งกลัวเราจะท้องก่อนแต่งละสิ เค้าก็จะบอกเดือนนี้ได้แล้ว200ๆๆๆๆตลอด ยิ่งพูดเรื่องนี้เค้ายิ่งไม่อยากคุยกับเรา และอีกมากมายขี้เกียดพิมพ์
เราคงจะเบื่อหนายกับหลายๆอย่างหลายๆเรื่อง แฟนเราเป็นคนดี มีน้ำใจคนหนึ่ง ทุกคนรักเค้า แต่เค้าแค่ไม่ใส่ใจเรามากพอเท่านั้นเอง ทำให้เราหยุดความสัมพันธ์นี้และต่างคนต่างเงียบหายไปกับกลีบเมฆ เดือนหน้าเราจะรับปริญญาแล้วคงจะเหงาหงอยแน่เลย มาโสดก็ตอนเรียนจบมีงานทำ (มีคนอ่านจนจบคะไหมนิ)