แชร์!!!! ประสบการณ์ความรักจากเว็บ Pantip !!!!

สวัสดีจ้าาาา ทุกๆค๊นนนนนนนนนนนน
เราไม่ได้เข้าเว็บพันทิปมานานมาก ประมาณ3ปีได้แล้วค่ะ
เพราะว่าเราได้ "ความรัก" จากคนๆหนึ่ง ในเว็บนี้ค่ะ
แต่วันนี้จะมาแชร์ประสบการณ์3ปีที่ผ่านมาในแบบฉบับย่อๆ สไตล์เราเอง
เพราะว่า "ความรัก" ที่เราเคยได้จากคนๆหนึ่งจากเว็บนี้นั้น... มันจบลงแล้วค่ะ (จบไม่สวยซะด้วย)

...
ย้อนเวลาไปเมื่อสามปีที่แล้ว
เราอยู่ในวัยนักศึกษาปี4 คณะวิศวะที่ไม่มีคนรู้จักสาขาเรา 55 แห่งมหาวิทยาลัยชื่อดัง แถบนครปฐม กำลังสดใสวัยรุ่นสุดๆ
เราเป็นผู้หญิงที่ชอบหมกมุ่นอยู่กับการดูซีรีย์ (เพราะชีวิตจริงมันไม่มีไง โสดสนิท ขนาดพัดลมยังส่ายหน้า!!)
อ่านนิยายเพ้อๆ แต่คือเดินไปร้านเช่าหนังสือแถวมอนี่ไม่รู้จะอ่านอะไรเลย (เพราะอ่านไปโคตะระเยอะแล้ว55!!!)
เรียนๆ อ่านสือ ไปสอบ เที่ยวกับเพื่อนบ้างตามประสา
แต่เราชอบเก็บตัวอยู่คนเดียวซะมากกว่า เพราะเราติดเกมออนไลน์ประเภทเกมเต้นค่ะ (ติดแบบว่าลงทุนเติมเงินไปเป็นหมื่นๆ ขุ่นพระ!!!)
แม้กระทั้งช่วงสอบปี4 เรายังอ่านหนังสือไป เล่นไปบ้าง ออนอัพเวล ออนทำกิจกรรม(ในเกม) ตลอด
แต่การเรียนเราไปได้ในระดับกลางๆ ไม่เคยติดFหรือโปร ก็มาเรื่อยๆในสไตล์เรานั่นแหละ (จริงๆก็คือเป็นคนเฉื่อยๆนั่นแหละ 55)
เข้าเรื่องเลยดีกว่านะ รู้สึกว่าเราพล่ามมากเกินปแล้ว!!
มีอยู่ช่วงนึง เรารู้สึกเบื่อเฟสบุ๊ค เราเลยสมัครพันทิป
และเข้ามาเล่นจริงๆจังๆ เพื่อหาอะไรอ่านสนุกๆ สิงในห้องสยามตลอด
เข้าไปตอบกระทู้บ้าง แอบคุยๆกับคนที่หลังไมค์มาบ้าง 555
แล้วช่วงนั้นเราก็เข้าไปตั้งกระทู้แนะนำตัว กระทู้นี้แหละ
https://pantip.com/topic/32721703

มันเลยเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้ค่ะ!!

..
หลังจากเราตั้งกระทู้แนะนำตัวไป
ก็มีคนมาต้อนรับสมาชิกใหม่ไม่มากเท่าไหร่
แต่ก็มีคนมาหลังไมค์อยู่บ้าง
เราก็ตอบและคุยทุกคนค่ะ
เราคิดว่าเผื่อจะได้เจอสังคมใหม่ๆที่น่าจะดีกว่าเฟสบุ๊ค (ตอนนั้นคือเอือมและเบื่อเฟสบุ๊ค่ะ)
ในตอนนั้น เราว่ามันสนุกดีนะ มานั้งกดF5 รีเฟรชว่าจะมีคนหลังไมค์มาอีกมั้ย (เหตุผลอีกส่วนนึงที่เล่นพันทิปก็คือจะเข้ามาหาคนคุยด้วยแหละ 5555)
จนเราได้หลังไมค์กับผู้ชายรุ่นเดียวกันกับเรา2คน (นี่คือถูกคอและคัดมาแล้วค่ะ คือเราชอบคนรุ่นเดียวกัน)
แต่หลังไมค์ไปๆมาๆ เราก็เลือกได้ว่าคุยถูกคอกับคนไหนมากที่สุด
เราเลยขอไลน์เค้าไป!! สุดยอดไหมคะ ผู้ญิงสมัยนี้มันต้องรุกก่อนคะ 555 (จริงๆเพราะเค้าดูไม่เหมือนใคร คุยกันตั้ง50กว่าหลังไมค์ แต่เค้าไม่ยอมขอไลน์)
ส่วนอีกคนเค้าเป็นคนขอไลน์เราก่อน แต่เราคุยแล้วรู้สึกไม่ใช่แนว เลยบอกเขาว่า เราไม่คุยกับเธอแล้วนะ เราชอบอีกคน อะไรประมาณนี้
จากนั้น
เราก็ค่อยๆพัฒนาความสัมพันธ์ขึ้นมา
จากคุยไลน์ มาเป็นแลกเฟส แลกรูป
ศึกษานิสัยกัน ศึกษาว่าอีกฝ่ายชอบอะไร ไม่ชอบอะไร เป็นคนยังไง
แต่ก็อย่างว่านะคะ แรกๆอะไรมันก็ดีไปหมดค่ะ ไม่มีใครเผยธาตุแท้ตัวเองหรอกจริงไหม?
เราคุยกันทุกวัน จนเรารู้สึกดีกับเค้า
พอคุยไปได้สักพัก ประมาณ2สัปดาห์มั้งคะ เราก็นัดเจอกันในกทม. วัดดวงกันไปเลย
ประมาณว่าเหมือนเดทแรก555 เขิลเนอะ
รู้ไหมคะ เค้าไม่ได้พาเราไปห้างค่ะ
เค้าพาเราไปไหว้พระรอบกทม. ทั้งนั่งรถเมล์ ลงเรือ เดินๆๆๆขาลาก แดดร้อนมาก แต่เราไม่บ่น เพระาปกติเราก็เป็นคนเฉยๆกับเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว และไม่ใช่ผู้หญิงสำอาง
เราก็คิดในใจเนาะ เอ้อออ แบบนี้ก็มีด้วย แปลกดีจัง ปกติทั่วไปต้องพาไปดูหนัง เดินห้างเนาะ
เค้าเป็นคนไม่หล่อในสายตาเราเลยอ่ะ บ้านๆ แต่งตัวเชยๆ 555
แต่คุยกันไปกันมา และเจอกันมาแล้วรอบนึง เราว่าเราก็ เออ โอเคนะ (ดีกว่าอยู่คนเดียวอะไรงี้ ต้องลองดูสักตั้ง!!!!)
จากนั้นเราก็มีมาเจอกันบ้างที่มอของเรา
และในช่วงาองเดือนจากนั้น
เราก็มีทริปกันนนอกสถานที่ คือไปเที่ยวเชียงคานค่ะพี่น้อง!!!
นั่งรถทัวร์10ชม. จากกทม.ค่าาา
ไปกันสองต่อสอง ไปสามวันสองคืน
แต่ไม่มีซัมติงกันแต่อย่างใดแม้จะนอนเตียงเดียวกัน ดูสุภาพบุรุษจังค่าา 555
ช่วงไปเที่ยวเชียงคานนี่แหละ ทำให้เราคิดว่า เออ คนนี้แหละ เราโอเคนะ
และในอีกครึ่งเดือนต่อมา เราก็ขอเค้าเป็นแฟนค่ะ เราขอเค้าค่ะ!!! 555 เราเป็นผู้หญิงไม่คิดมาก เราชอบเราก็บอกค่ะ ชิลๆ
เราก็คบกันมาเรื่อยๆ
ทะเลาะบ้างดีบ้าง แต่ก็รักกันมาตลอด
ถึงจะมีเรื่องที่เราไม่ชอบเค้า เช่น เรื่องในอดีตของเขา แต่เราก็ทำใจยอมรับมันจนได้ในที่สุด
ระยะเวลาผ่านไปเรื่อยๆ
ตั้งแต่เรียน สอบจบ ทำโปรเจค รับปริญญา หางานทำ เปลี่ยนงาน
เราช่วยเหลือกันมาตลอด
จนเข้าปีที่สาม ซึ่งก็คือปีนี้
3ปีเกือบ4เดือนค่ะ

เราเข้าวัยเบญจเพสพอดี
อีก3วันจะวันเกิดเรา เราขับรถเพื่อจะไปหาแฟนในวันศุกร์หลังเลิกงาน (ขับจากจ.ในภาคกลางไปกทม.เพราะเรากับแฟนอยู่กันคนละที่)
แต่ดันโดนรถกระบะชนท้ายเพราะมันเมา และรถไหลไปชนท้ายคันข้างหน้าต่อ
รถเราพังเละมาก ทั้งหน้าหลัง แต่เราไม่เป็นไรมาก
ในวันนั้น เราโทรหาแฟนและพ่อแม่
แต่มีแค่พ่อกับแม่เค้านั้นที่ขับรถจากตจว. ซึ่งอยู่ห่างจากเราถึง400กม.มาหาเราในทันที
ส่วนแฟนเรา แค่คุยกันทางโทรศัพทในทำแบบนั้นแบบนี้ ติดต่อประกันอะไรงี้
แต่ไม่มาหาเราเลยค่ะ..
ตอนนั้นเราก็แบบน้อยใจนะ
วันต่อมาหลังจากรถชน เราลุกไม่ขึ้น
เพราะปวดลำคอมากๆ หันคอไม่ได้ เลยไปตรวจซะหน่อยดีกว่า
ปรากฏว่า เราต้องใส่เฝือกอ่อนที่คอ และหยุดงาน1สัปดาห์
เพราะเส้นเอ็นต้นคอมของเราบาดเจ็บ คาดว่าจะเป็นตอนโดนชนจากด้านหลังแล้วหัวก็กระแทกกับเบาะแรงมาก
ช่วงนั้นเราจิดใจย่ำแย่ เราเครียด น้ำหนักลงหลายกิโล
ในตอนนั้น แฟนก็ยังไม่มีวี่แววจะมาหาเราเลยค่ะ
พออะไรเริ่มดีขึ้นเราไปทำงานไปสักพัก
เราก็ท้องเสียรุนแรง เพราะไวรัส ร่างกายขาดน้ำแทบช็อค ปวดท้อง อาเจียน ทรมานมากๆ
และอยู่คนเดียว ก็ทำไงได้คะ ก็ต้องดูแลตัวเองไง แฟนไม่มีมาหาหรอกค่ะ
แต่ก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะคะ
จนวันนึงในเดือนมกรา กุมภานี่ล่ะค่ะ เราทะเลาะกันแบบแรงมากเพราะว่า
ตอนนั้นแฟนเราไปทำงานต่างจังหวัดชั่วคราว
พอเขาไปถึงที่หอที่นั่น
เขาไปกินเหล้ากับพี่ที่ทำงานที่อยู่ห้องติดกัน
โดยชาร์จโทรศัพท์ไว้ที่ห้องตัวเอง
แต่ไม่บอกเรา
จริๆงก่อนหน้านั้น เราโทรหาแฟนตอนเย็นๆ นางบอกว่าวันนี้ว่าจะนอนไวๆเพราะเหนื่อย

แต่พอถึงเวลาที่เราจะต้องคุยกันก็คือเวลาสามทุ่ม เราโทรไปเป็นร้อยสาย ไลน์ไปก็ไม่รับเลย เรารอเป็นชม.ๆ
เราเลยแชทไปถามเพื่อนที่ทำงาน ซึ่งเป็นลูกน้องของเขา ให้ช่วยติดต่อแฟนเราให้หน่อย
และเราก็ได้รู้ว่าเข้าไปกินเหล้านั่นแหละ
เราไมได้ว่าอะไรหรอกถ้าจะไปกิน แต่อย่างน้อยก็น่าจะบอก ไม่ต้องให้เรารอนานขนาดนั้น
แทนที่เค้าจะขอโทษเรา เขากลับว่าเรา ว่าเราทำอะไรลงไป
เข้าไม่ชอบให้คนอื่นมารู้เรื่องส่วนตัวของเขา
แล้วเค้าก็ไม่คิดจะขอโทษ เค้าว่าเรา
เราก็มีทิฐิ เพราะเราไม่ผิด
ก็ทะเลาะกันแรงมาก
เขาบอกว่าเขาไม่โอเค เข้าชักจะทนไม่ไหวแล้ว

จากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันวันนึง
แต่เราก็ทักไปคุย จนสุดท้ายเหมือนจะดีกัน
แต่มันก็ไม่เหมือนเดิมค่ะ
เข้าไม่ค่อยเหมือนเดิม

เราเลยนัดเขาให้มาหาเรา เพื่อเคลียร์กันต่อหน้า
ได้ใจความว่า
เข้ารักเราน้อยลงจนแทบจะไม่เหลือแล้วค่ะ...
เขาร้องไห้ด้วย ซึ่งเราไม่เคยเห็นเขาร้องเลย

เค้าบอกว่า เค้ไม่เหมือนเดิมแล้ว
เค้าไม่อยากให้คนที่ไม่รักเราซึ่งก็คือมัน มาคบกับเราต่อไป
ตอนนั้นเราไม่ได้เรียมใจอะไร
เราเตรียมใจจะไปคืนดีกับเขา
แต่เรามาเจอแบบนี้ เราช็อคมากๆ
เราพยายามปลอบโยนและพูดให้เข้ากลับมา
แบบว่า ถ้ามันไม่ใช่เรื่องมือที่สาม ยังไงมันก็ต้องแก้ไขได้สิ อะไรงี้
จนเขาใจอ่อน และบอกว่า จะพยายามกลับมาให้ได้

...
แต่ระยะเวลาผ่านไปครึ่งเดือน
ไม่ค่อยมีอะไรเหมือนเดิม
เราได้ร้องไห้และเตรียใจไว้บ้างล้ะ

วันนึง หลังจากวันครบรอบ 3ปี4เดือน เพียงหนึ่งวัน
จู่ๆเขาก็บอกว่า
เราจะเป็นยังไง ถ้าเขากลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว
และเขาก็สารภาพมาว่า
เขามีคนอื่น
ความจริงทุกอย่างเปิดเผย!!!
เข้าสารภาพว่าคุยกับรักครั้งแรกของเขาสมัยม.ต้น ที่เคยคบและเลิกกันไปแล้ว
คุยกันมาตลอด แม้ตอนที่คบกับเรา!!!
เราเสียใจมากค่ะ กินอะไรไม่ได้ นอนไม่หลับ จะอ้วกตลอด พะอืดพะอม
เสีนใจสุดๆ เจ็บสุดๆ
เรารู้สึกว่า ตลอดสามปีที่ผ่านมา มันคือเรื่องโกหก
ความรักของเราพังสุดๆ ในวันที่เขาขอกันเป็นแฟน
ผู้หญิงคนนั้น ขอบคุณสุดๆที่อดีตแฟนเราเลือกมัน

เราก็คิดได้ว่า เออ!!!
คนเลวด้วยกัน ควรไปอยู่ด้วยกัน
ศีลมันจะได้เสมอกัน!!!!

เราตัดจบความรักครั้งนี้แบบไม่ใยดี
เดินออกมาอย่างสตรอง!!!

และจากวันนั้นนี่ก็เป็นวันที่3แล้ว ที่เพิ่งเลิกกับแฟนค่ะ

เจ็บมากๆ

แต่มันก็ดี ที่ทำให้เราได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ ที่ต้องดีกว่าเดิมแน่นอนค่ะ

...

นี่คือเรื่องราวความรักของเราค่ะ

สำหรับคนที่ผิดหวังในความรักแบบเดียวกับเรา
ก็ขอให้สู้ชีวิตต่อไปนะคะ
คนดีๆ ยังรอเราอยู่ค่ะ
ให้เวลาช่วยบำบัดจิตใจของเรา
พยายามอยู่กับคนอื่นมากๆ อย่าอยู่คนเดียว
สามปีของเราจบได้ในวันเดียว
มันช็อคมาก
แต่เราผ่านมาได้แล้วค่ะ

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านเรื่องไร้สาระของเรา 555
เราแค่อยกระบายค่ะ
มันเป็นประสบการณ์ความรักที่ไม่สมหวังค่ะ

และอยากฝากถึงคนที่รักใครแบบจริงใจอย่างเรา
ให้รักตัวเองให้มากๆนะคะ รักครอบครัว พ่อกับแม่มากๆค่ะ
โลกแห่งความรักแบบชายหญิง เราเห็นแก่ตัวบ้างก็ได้
คนที่ตัดใจได้ก่อน มักจะเจ็บน้อยกว่าเสมอ
ตอนนี้เราตัดใจได้แล้ว ถึงแม้จะยังกินข้าวไม่ค่อยได้ ไม่อยากอาหาร
และมีเรื่องราว กิจวัตรประจำวันเดิมๆที่เคยทำเข้ามาวนเวียนในความคิด
แต่สักวัน เราจะกลับมาเป็นคนเดิม แบบไม่คิดอะไร ใชีชีวิคมีความสุข
ไม่นานหรอกค่ะ

ปล. เราโสดตัวเท่าบ้าน หลังไมค์มาคุยกันได้นะ (นี่ยังไม่เข็ดอีกเหรออออ 5555)

ขอบคุณค่ะ