เรื่องมันยาวพอได้อยู่น่ะ!?

คือเราเป็นวัยรุ่นแหละรักในวัยเรียนงี้ เราก็มีคนสนิท(คนรู้ใจ)อายุห่างกัน1ปีเราคบกันมา2ปีเกือบจะ3ปี ในช่วงนั้นเค้าต้องไปเรียนต่อที่อื่นแบบย้ายที่เรียนค่ะ เค้าก็บอกเราว่าเค้าจะไม่ไปไหรหรอกจะอยู่กับเราแบบพูดมาดิบดีจนมาถึงคำนึงทีเรายอมเชื่อสนิทใจคือ"ถ้าเราจะไปเรียนไกลๆเดี๋ยวเราจะพอเธอไปหาแม่เราก่อนน่ะ เธอโอเคใช่มั้ย?" เราก็โอเคไม่ว่าเค้าจะเรียนที่ไหนเค้าคงไม่ทิ้งเราหรอกมือที่เราจับกันคงแน่นพอ! พอเค้าได้ที่เรียนแล้วเกิดเป็นว่าต้องไปเรียนไกลถึงกรุงเทพไอ่เราก็ไม่ได้ติดใจอะไรแล้วก็ได้แต่ให้กำลังใจไป ก็ไม่ได้ทวงขอให้เขาพาไปไหว้แม่เค้าแต่อย่างใด พอเค้าไปเรียนปรับพื้นฐานเสร็จ เค้าก็ไม่มาหาเรา ได้แต่คุยกันในแชททุกอย่างปกติดีแต่อยู่มาวันนึงเค้าก็ขอเลิกเราด้วยเหตุผลที่ว่า"เราอยู่ไกลกัน เค้าขออยู่คนเดียว เค้าไม่มีเวลาให้เรา่"แค่นี้ แล้วคือก่อนหน้านี้ไม่ได้ทะเลาะหรือผิดใจอะไรเราก็คุยกันก่อนแล้วว่าไม่เป็นไรๆก่อนนี้เค้ายังบอกเลยว่าเค้ารักเราแต่เค้าก็ไปแล้วหลังจากนั่น4เดือนเค้าเจอคนที่เค้าคงรักแหละเค้ายังไม่คบกันเลยแต่เค้าพาผู้หญิงคนนั้นไปไหว้แม่แล้ว! แต่โชคดีหนูเป็นคนเผื่อใจไม่ได้ต้องเสียน้ำตามา แต่!!เจ็บใจที่ในคำที่เค้าเคยบอกเคยให้ความหวังเราการกระทำของเค้า
แล้วหนูผิดมั้ยถ้าหนูจะโกรธเค้า?