พึ่งตั้งกระทู้นี้ครั้งแรกหากเรียบเรียงข้อความทำให้สับสนต้องขอโทษด้วยนะคะไม่รู้จะเริ่มตรงไหนยังไงก่อน
เราอายุ22ปี ไม่ได้เรียนต่อแล้วแต่มาทำขนมขายอยู่ห้องเช่า
ส่วนแฟนเราอายุ32ปีพี่เขาทำงานประจำ แฟนจะเป็นคนพูดน้อย พูดไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ จะเป็นคนขี้อาย ไม่กล้าแสดงออก ไม่มีความเป็นผู้นำ
เราอยู่ด้วยกันมาเข้าปีที่3แล้วแต่ยังไม่ได้แต่งงานกันนะเขาให้ทางบ้านไปขอแล้วตกลงค่าสินสอดกันเรียบร้อยแต่บ้านเราไม่ได้กำหนดหรือเร่งรัดวันที่แต่งงานทางบ้านเราให้เวลาเก็บเงินช่วยกัน พออยู่มาสักพักเราก็เริ่มเห็นข้อเสียของกันและกัน
1.ข้อเสียเขาที่เรามองเห็นและไม่รู้ว่าควรที่จะเลิกเลยไหมหรือเราที่ไม่เข้าใจเขาเอง
- จะมักทะเลาะกันเรื่องเราส่งเงินให้พ่อกับแม่ อยู๋กินด้วยกันมา3ปี ส่งเงินให้แม่ไม่ถึง4 ครั้ง ครั้งละ 2,000 บาทบางครั้ง1,000 แม่เราไม่เคยเรียกร้องขอเงินกับเราด้วยคงามเป็นลูกทำงานแล้วก็อยากส่งให้แม่เพราะทั้งชีวิตไม่เคยทำให้แกภูมิใจเลย เรื่องเกิดขึ้น...ปีแรกคือช่วงปีใหม่เราบอกเขาว่าจะเอาเงินให้แม่นะ 3,000 เขาต่อรอง 2,000 ก็ทะเลาะกันไปมาจนเขาหลุดคำหนึ่งออกมาว่า ''ขนาดแม่เขายังไม่เคยขอเงินเลย'' (ในความคิดเราถึงแม่จะขอเงินหรือไม่เราผิดมากหรอที่จะเอาเงินให้ท่าน ทั้งๆที่เราก็มีเงินพออยู่พอกินกันคือไม่มีทางอดอยากแน่นอนตอนนั้นทั้งเราและเขาทำงานประจำทั้ง2คน แถมทำขนมขายส่งเสริมส่งหลังงานประจำอีก) พออยู่กันไปสักพักเราก็ออกจากงานประจำและมาทำขนมแบบเต็มตัวพ่อเราจะเข้าเมืองพาย่ามาฟอกไตทุกๆวันจันทร์แล้วเราก็ให้พ่อพาไปซื้อของทำขนมทุกรอบ และก่อนพ่อจะกับบ้านเราจะให้เงินกับพ่อครั้งละ 300-400 บาทหรือบางครั้งพ่อขอมากกว่านั้นเราก้ต้องบอกแฟนก่อนว่าวันจันทร์หน้าพ่อขิอเงิน 1,000 นะ เขาก็ทำหน้าตาเฉยๆนะ พอเวลาทะเลาะกันเขาจะยกเรื่องนี้ขึ้นมาประมาณว่า ที่เราให้เงินพ่อเขายังไม่ว่าอะไรเลย
เราผิดหรอที่เอาเงินให้พ่อ เขาจะไม่ว่าตอนที่เราบอกว่าจะเอาเงินให้พ่อนะต่อหน้าพ่อและครอยครัวเราจะสเปอร์มาก แต่หลังจากนั้นคือเวลาทะเลาะเรื่องเงินทีไรเขาจะยกประเด็นนี้มาอ้างตลอด ทีเอาเงินไปให้พ่อแม่นั้นนี้เเขายังไม่ว่าเราเลยก่อนที่เขาจะเอ่ยคำๆนี้ เราไปว่าเขาก่อนเองละว่าเขาเล่นบอล เล่นหวยไทย/ลาว บางครั้งถูกหวยแรกๆก็บอกเรานะพอหลังๆเก็บอาการไม่แสดงออกหมกไว้ วันต่อมาค่อยบอกว่าถูกหวยแต่เราไม่ใช้เงินเขาเอาเงินคืนให้ไม่รับ เพราะสุกท้ายเขาจะมาอ้างว่าจะบ่นทำไมเรื่องเขาเล่นหวยพอได้มาเราก้ใช้ต่อมาเราเลยไม่รับเงินเกี่ยวกับการพนันที่เขาได้มา เขาจะว่าเรากับตลอดว่าเงินจ่ายค่าหวย ค่าบอลก็เงินเขาทำงานปะ ไม่ได้ทำให้เราเดือดร้อนนิ แต่เราไม่มีงานประจำเราทำขนมขายจะใช้เงินทีต้องมีปัญหา บางครั้งเขาอาจจะยอมให้ซื้อนั้นนี้ อาหารเสริม/ครีม/ อะไรพวกนี้ แต่พอหลังซื้อมาทะเลาะกันเรื่องเงินเขาจะยกตัวนี้มาพูดอีกละว่าทีเราไปซื้อพวกนั้นเขายังไม่ว่า เขาก็ดีตรงที่เขาช่วยเราซื้อของมาทำขนม ช่วยกันทำขนมจนดึก บางวันทำขนมจนถึงเช้าก็มี แต่ก็ทะเลาะกันเรื่องขนมนี้บ่อยเหมือนกันนะเพราะบางครั้งเขาเหนื่อยจากงานและยังต้องมาทำขนมต่ออีกอาจจะเป็นเหตุที่ทำให้เขาโมโหก็ได้ เราเคยจ้างลูกน้องช่วยทำขนมแล้วแต่สุดท้ายโดนหักหลังโดยเขาไปทำขายเองพอเรารับงานไว้ลูกน้องกับไม่มาทำงาน (อ๋อลืมบอก ว่าทะเลาะกันจนลงไม้ลงมือกันนะเรื่องเราขอเงินให้พ่อแม่ เขาเอ่ยคำว่าขนาดแม่เขายังไม่ขอเงินเขาพูดจบ เราด็ชกปากเขาเลยคือก่อนหน้าเราเถียงกันรุนแรงมากแล้วพอเขาเอ่ยคำนี้มือเลยลั่น เขาก็ตอบโต้การบีบคอ เราก้สู้เหมือนกันสู้เอาชีวิตรอดจิกผมเหวี่ยงนี่ละแต่สุดท้ายก็สู้แรงมันไม่ได้อยู่ดี สุดท้ายจริงๆเขาก็มาขอกอดไม่มีคำว่าขอโทษบอกแค่ว่า ใครบอกให้ทำเขาก่อนเอง และยึดโทรศัพท์เราเขากลัวเราบอกพ่อแม่รึป่าว ยอมรับนะว่าเริ่มก่อนแต่มันสุดจริงๆนะเจ็บมากนะที่แฟนเขาทำตัวเหมือนไม่รักครอบครัวเรา ทั้งๆที่เราดีกับครอบครัวเขามากให้คือให้ ไม่มีที่จะยกประเด็นมาทะเลาะเพราะเราให้เพราะด้วยความเต็มใจ)
2.เวลาเราไม่สบายเขาไม่เคยถามเลยสักครั้ง
เวลาเราไม่สบายเขาไม่เคยถามสักครั้งเลยว่า เป็นยังไงบ้าง ดีขึ้นไหม ไปหาหมอไหม ทุกครั้งที่เราไม่สบายเราต้องหายากินเองดูแลตัวเอง จนวันนึงเราท้องเสียเข้าห้องน้ำ 7-8 รอบ จนวันต่อมาอาการก็ยังไม่ดีขึ้น ตอนนั้นเข้าห้องน้ำจาก 6 โมงเย็นจนถึง เที่ยงคืนหลายรอบมากตัวเริ่มสั่นๆเราขอให้เขาไปซื้อเกลือแร่ที่เซเว่นให้หน่อย คำตอบที่ได้เขาบอกว่าพรุ่งนี้เช้าค่อยไปซื้อมันดึกแล้วเขาไม่ถามเราสักคำนะว่าเป็นยังไงบ้าง เรานั้ร้องไห้อยู่ข้างๆเขาเพราะอาการเริ่มแย่เราเลยตักสินใจชับมอไซค์ไปซื้อเอง อาการก็เริ่มดีขึ้นนั้งกินเกลือแร่อยู่หน้าห้องน้ำถึงตี3 ถึงเข้านอนได้ วันนั้นเราปวดหัวไมเกรนอ้วกไมเกรนประมาณ 3 รอบได้เขาก็ไม่ถามเราอีกเหมือนเคยว่าเป็นยังไงบ้าง เราได้เอ่ยปากให้ไปซื้อยาให้หน่อยเขาถึงไม่ซื้อให้ ถ้าไม่บอกก็ไม่ทำต้องเราให้เราบอก สรุปง่ายๆทุกครั้งที่เราป่วยถ้าเราไม่บอกให้เขาไปซื้อยาเขาก็ไม่ไป
แต่ตอนที่เขาเป็นไข้ไม่สบายเราดูแลเขาตลอดเช็ดตัว หายาให้กิน ไม่ไหวพาไปหาหมอ เขาทำตัวอ่อนแอไม่มีแรงทำให้เราต้องสนใจและดูเขา จะร้องโอดโอ๊ยเพราะพิษไข้ ตัวเขาร้อนมากเราห่วงจนนอนไม่หลับกลัวเขาช็อกจะพาไปโรงบาลก็ไม่ไป รอบนึงเขาป่วยอยู่เราไปเห็นกางเกงในเขามีเลือดเยอะมากจริงๆเราถึงกับร้องไห้กลัวเขาเป็นอะไรที่ร้ายแรง เราโทรหาแม่ร้องไห้และพูดไปด้วยแม่เราบอกว่าเขาน่าจะเป็นริดสีดวงเราก็เริ่มโลงใจ พอเขามาเราเลยถามเขาว่าเป็นอะไรทำไม่เคยบอกเลย เขาเล่าว่าเป็นมาตั้งแต่อายุ20แล้วเราเลยพาเขาไปโรงบาลไปตรวจให้รู้ไปเลย สิ่งที่เรากลัวคือมะเร็งลำไส้เพราะ
วันที่ 15 มกราคม 61 หมอตรวจแล้วพบว่าเป็น ริดสีดวงอยู่ข้างในเส้นเลือดขอดเวลาถ่ายเลยทำให้เลือดออกเยอะมาก เลือดไหลแทนขี้เลยก็ว่าได้
แฟนเป็นคนไม่ค่อยอาบน้ำ ตั้งแต่ปีใหม่อาบวันที่ 1 มาอาบอีกใกล้สิ้นเดือนมกราคม ไม่ใช่ว่าเราไม่บอกนะเราบอกตลอดบอกจนเขารำคาญเลยละ ฟันไม่ค่อยแปลง ไปในสถานที่ข้างนอกเขาชอบแอบตามมุมและล้วงเกาตูด เช่นงานกาชาด พีคสุดท้ายไปแอบมุมขายกระเป๋าเกาตูด ถามว่าเราอายไหมมันก็นิดๆนะแต่ห้องน้ำก็มีไหมอะเขาคิดว่ามีตาเดียวหรอที่มองอยู่ T^T
และเวลามีปัญหาเกี่ยวกับขนม ปัญหาการเงิน เราจะปรึกษาเขาแต่เขาให้คำปรึกษาเรื่องพวกนี้ไม่ได้บางทีปัญหาหลายๆอย่างเราก็อยากปรึกษาแฟนเรานะ เพราะมันเรื่องของเรา ไม่อยากโทรปรึกษาแม่กลัวท่านไม่สบายใจ ทุกครั้งที่มีปัญหากลายเป็นว่าเราที่ต้องคอยแก้ปัญหาต่างๆที่เข้ามาคนเดียวตลอด น้อยครั้งมากๆนะที่เขาจะช่วยคิดแทบนับครั้งได้เลยก็ว่าได้ เวลาเราอยากลงทุนทำขนมอีกตัวเขาก็ไม่มีให้กำลังใจเรามีแต่ว่าให้ เวลาขนมมีปัญหาลูกค้าว่าเราก็เล่าให้เขาฟังแต่เขากับมาว่าเราบ่นให้เขา
เราระบายกับใครไม่ได้เลยหรอ เราไม่ได้บ่นให้เขานะเราแค่เล่าให้เขาฟังอยากให้หาทางแก้ไข้ด้วยกัน
และที่เราอยากลงทุนทำขนมอีกตัวที่เขาไม่เห็นด้วยเขาไม่ให้คำแนะนำแถมยังซ้ำเติมความตั้งใจอีกว่าจะขายได้หรอ ของแบบนี้ททำยาก เขาว่าไปก่อนแล้วทั้งๆที่เขายังไม่เห็นขนมที่เราอยากจะทำขายด้วยซ้ำ / ก็เหมือนขนมที่เราทำอยู่ตอนนี้แต่ก่อนเขาก็ดูถูกขนมตัวนี้เหมือนกันว่า ดูถูกว่าเราต่างๆนาๆพอเราทำได้ และขายได้จนได้เงินก้อนเลยก็ว่าได้เราก็ได้บอกให้เขามาช่วยเราทำตั้งแต่นั้นมาก็ช่วยกันกันทำจนถึงทุกวันนี้
แล้วตอนนี้แฟนก็อยากออกรถยนต์ใจจริงเราก็อยากออกนะแต่กลัวอนาคตจะต้องเลิกกัน แล้วทิ้งหนี้ระยะยาวไว้ให้เรา เพราะทุกครั้งที่เราทะเลาะกันและเราจะพูดว้าถ้าไม่ไหวก็เลิกกันไปเลยเขาก้จะทวงเงินที่เก็บกันมาว่าเอามาแบ่งกันแล้วต่างคนต่างไป เขาพูดว่าเขาไม่ใช่คนที่ง้อคน ไม่ได้สนใจเราขนาดนั้น เราอึ้งนะกับคำที่เขาพูดเรานั้งร้องไห้อยู่กับที่เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ทำเหมือนเขารู้ว่าเราขาดเขาไม่ได้ เหมือนว่ายังไงเราก็ไม่กล้าที่จะเลิกกับเขา หนึ่งสาเหตุที่เราไม่อยากออกรถ ถ้าจะออกจิงๆก็เอาที่เราผ่อนคนเดียวไหวในอนาคต
เรื่องก็มีเท่านี้ละคะเราไม่รู้ว่าเราจะเอายังไงกับชีวิตคู่ต่อไป เราเคยปรึกษาแม่ๆเคยแนะนำให้เลิกแกบอกว่าคงดูแลลูกไม่ได้ แต่เราก็รักของเราเนอะก็ไม่เลิกบางครั้งทะเลาะกับเขาเราก็โทรหาแม่บอกว่าเลิกกันกับเขาแล้วนะแม่ คำตอบของแม่คือถ้าเลิกกันแล้วไม่ให้กับไปหากันอีกนะเลิกคือเลิก แม่ถามเราว่าจะทำใจได้ไหม เพราะแกรู้ว่าเวลาเรารักใครเรารักมากทุ่มเทมาก แม่กลัวเราตัดใจไม่ได้เพราะคนเคยอยู่ด้วยกัน จนทุกวันนี้แม่ได้แค่บอกว่าให้ดูแลตัวเอง ถ้าวันไหนที่ไม่ไหวจริงๆก็เลิก
ที่เล่ามาคือเราอึกอัดใจมากอาจจะเรียบเรียงไม่ถูกบ้างเราไม่รู้จะระบายที่ไหนแล้วจริงๆ เราก็ไม่ได้ว่าตัวเราดีไปหมดทุกอย่างแต่เรายกข้อเสียของแฟนที่เราเก็บกดไว้บางเรื่องก็ไม่ได้บอกแม่หมดทุกอย่าง
เรารักแฟนเรามากแต่ไม่รู้เขายังรักเราอยู่ไหม หรือเราไม่เข้าใจเขาเอง
เราอายุ22ปี ไม่ได้เรียนต่อแล้วแต่มาทำขนมขายอยู่ห้องเช่า
ส่วนแฟนเราอายุ32ปีพี่เขาทำงานประจำ แฟนจะเป็นคนพูดน้อย พูดไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ จะเป็นคนขี้อาย ไม่กล้าแสดงออก ไม่มีความเป็นผู้นำ
เราอยู่ด้วยกันมาเข้าปีที่3แล้วแต่ยังไม่ได้แต่งงานกันนะเขาให้ทางบ้านไปขอแล้วตกลงค่าสินสอดกันเรียบร้อยแต่บ้านเราไม่ได้กำหนดหรือเร่งรัดวันที่แต่งงานทางบ้านเราให้เวลาเก็บเงินช่วยกัน พออยู่มาสักพักเราก็เริ่มเห็นข้อเสียของกันและกัน
1.ข้อเสียเขาที่เรามองเห็นและไม่รู้ว่าควรที่จะเลิกเลยไหมหรือเราที่ไม่เข้าใจเขาเอง
- จะมักทะเลาะกันเรื่องเราส่งเงินให้พ่อกับแม่ อยู๋กินด้วยกันมา3ปี ส่งเงินให้แม่ไม่ถึง4 ครั้ง ครั้งละ 2,000 บาทบางครั้ง1,000 แม่เราไม่เคยเรียกร้องขอเงินกับเราด้วยคงามเป็นลูกทำงานแล้วก็อยากส่งให้แม่เพราะทั้งชีวิตไม่เคยทำให้แกภูมิใจเลย เรื่องเกิดขึ้น...ปีแรกคือช่วงปีใหม่เราบอกเขาว่าจะเอาเงินให้แม่นะ 3,000 เขาต่อรอง 2,000 ก็ทะเลาะกันไปมาจนเขาหลุดคำหนึ่งออกมาว่า ''ขนาดแม่เขายังไม่เคยขอเงินเลย'' (ในความคิดเราถึงแม่จะขอเงินหรือไม่เราผิดมากหรอที่จะเอาเงินให้ท่าน ทั้งๆที่เราก็มีเงินพออยู่พอกินกันคือไม่มีทางอดอยากแน่นอนตอนนั้นทั้งเราและเขาทำงานประจำทั้ง2คน แถมทำขนมขายส่งเสริมส่งหลังงานประจำอีก) พออยู่กันไปสักพักเราก็ออกจากงานประจำและมาทำขนมแบบเต็มตัวพ่อเราจะเข้าเมืองพาย่ามาฟอกไตทุกๆวันจันทร์แล้วเราก็ให้พ่อพาไปซื้อของทำขนมทุกรอบ และก่อนพ่อจะกับบ้านเราจะให้เงินกับพ่อครั้งละ 300-400 บาทหรือบางครั้งพ่อขอมากกว่านั้นเราก้ต้องบอกแฟนก่อนว่าวันจันทร์หน้าพ่อขิอเงิน 1,000 นะ เขาก็ทำหน้าตาเฉยๆนะ พอเวลาทะเลาะกันเขาจะยกเรื่องนี้ขึ้นมาประมาณว่า ที่เราให้เงินพ่อเขายังไม่ว่าอะไรเลย
2.เวลาเราไม่สบายเขาไม่เคยถามเลยสักครั้ง
เวลาเราไม่สบายเขาไม่เคยถามสักครั้งเลยว่า เป็นยังไงบ้าง ดีขึ้นไหม ไปหาหมอไหม ทุกครั้งที่เราไม่สบายเราต้องหายากินเองดูแลตัวเอง จนวันนึงเราท้องเสียเข้าห้องน้ำ 7-8 รอบ จนวันต่อมาอาการก็ยังไม่ดีขึ้น ตอนนั้นเข้าห้องน้ำจาก 6 โมงเย็นจนถึง เที่ยงคืนหลายรอบมากตัวเริ่มสั่นๆเราขอให้เขาไปซื้อเกลือแร่ที่เซเว่นให้หน่อย คำตอบที่ได้เขาบอกว่าพรุ่งนี้เช้าค่อยไปซื้อมันดึกแล้วเขาไม่ถามเราสักคำนะว่าเป็นยังไงบ้าง เรานั้ร้องไห้อยู่ข้างๆเขาเพราะอาการเริ่มแย่เราเลยตักสินใจชับมอไซค์ไปซื้อเอง อาการก็เริ่มดีขึ้นนั้งกินเกลือแร่อยู่หน้าห้องน้ำถึงตี3 ถึงเข้านอนได้ วันนั้นเราปวดหัวไมเกรนอ้วกไมเกรนประมาณ 3 รอบได้เขาก็ไม่ถามเราอีกเหมือนเคยว่าเป็นยังไงบ้าง เราได้เอ่ยปากให้ไปซื้อยาให้หน่อยเขาถึงไม่ซื้อให้ ถ้าไม่บอกก็ไม่ทำต้องเราให้เราบอก สรุปง่ายๆทุกครั้งที่เราป่วยถ้าเราไม่บอกให้เขาไปซื้อยาเขาก็ไม่ไป
แต่ตอนที่เขาเป็นไข้ไม่สบายเราดูแลเขาตลอดเช็ดตัว หายาให้กิน ไม่ไหวพาไปหาหมอ เขาทำตัวอ่อนแอไม่มีแรงทำให้เราต้องสนใจและดูเขา จะร้องโอดโอ๊ยเพราะพิษไข้ ตัวเขาร้อนมากเราห่วงจนนอนไม่หลับกลัวเขาช็อกจะพาไปโรงบาลก็ไม่ไป รอบนึงเขาป่วยอยู่เราไปเห็นกางเกงในเขามีเลือดเยอะมากจริงๆเราถึงกับร้องไห้กลัวเขาเป็นอะไรที่ร้ายแรง เราโทรหาแม่ร้องไห้และพูดไปด้วยแม่เราบอกว่าเขาน่าจะเป็นริดสีดวงเราก็เริ่มโลงใจ พอเขามาเราเลยถามเขาว่าเป็นอะไรทำไม่เคยบอกเลย เขาเล่าว่าเป็นมาตั้งแต่อายุ20แล้วเราเลยพาเขาไปโรงบาลไปตรวจให้รู้ไปเลย สิ่งที่เรากลัวคือมะเร็งลำไส้เพราะ
วันที่ 15 มกราคม 61 หมอตรวจแล้วพบว่าเป็น ริดสีดวงอยู่ข้างในเส้นเลือดขอดเวลาถ่ายเลยทำให้เลือดออกเยอะมาก เลือดไหลแทนขี้เลยก็ว่าได้
แฟนเป็นคนไม่ค่อยอาบน้ำ ตั้งแต่ปีใหม่อาบวันที่ 1 มาอาบอีกใกล้สิ้นเดือนมกราคม ไม่ใช่ว่าเราไม่บอกนะเราบอกตลอดบอกจนเขารำคาญเลยละ ฟันไม่ค่อยแปลง ไปในสถานที่ข้างนอกเขาชอบแอบตามมุมและล้วงเกาตูด เช่นงานกาชาด พีคสุดท้ายไปแอบมุมขายกระเป๋าเกาตูด ถามว่าเราอายไหมมันก็นิดๆนะแต่ห้องน้ำก็มีไหมอะเขาคิดว่ามีตาเดียวหรอที่มองอยู่ T^T
และเวลามีปัญหาเกี่ยวกับขนม ปัญหาการเงิน เราจะปรึกษาเขาแต่เขาให้คำปรึกษาเรื่องพวกนี้ไม่ได้บางทีปัญหาหลายๆอย่างเราก็อยากปรึกษาแฟนเรานะ เพราะมันเรื่องของเรา ไม่อยากโทรปรึกษาแม่กลัวท่านไม่สบายใจ ทุกครั้งที่มีปัญหากลายเป็นว่าเราที่ต้องคอยแก้ปัญหาต่างๆที่เข้ามาคนเดียวตลอด น้อยครั้งมากๆนะที่เขาจะช่วยคิดแทบนับครั้งได้เลยก็ว่าได้ เวลาเราอยากลงทุนทำขนมอีกตัวเขาก็ไม่มีให้กำลังใจเรามีแต่ว่าให้ เวลาขนมมีปัญหาลูกค้าว่าเราก็เล่าให้เขาฟังแต่เขากับมาว่าเราบ่นให้เขา
และที่เราอยากลงทุนทำขนมอีกตัวที่เขาไม่เห็นด้วยเขาไม่ให้คำแนะนำแถมยังซ้ำเติมความตั้งใจอีกว่าจะขายได้หรอ ของแบบนี้ททำยาก เขาว่าไปก่อนแล้วทั้งๆที่เขายังไม่เห็นขนมที่เราอยากจะทำขายด้วยซ้ำ / ก็เหมือนขนมที่เราทำอยู่ตอนนี้แต่ก่อนเขาก็ดูถูกขนมตัวนี้เหมือนกันว่า ดูถูกว่าเราต่างๆนาๆพอเราทำได้ และขายได้จนได้เงินก้อนเลยก็ว่าได้เราก็ได้บอกให้เขามาช่วยเราทำตั้งแต่นั้นมาก็ช่วยกันกันทำจนถึงทุกวันนี้
แล้วตอนนี้แฟนก็อยากออกรถยนต์ใจจริงเราก็อยากออกนะแต่กลัวอนาคตจะต้องเลิกกัน แล้วทิ้งหนี้ระยะยาวไว้ให้เรา เพราะทุกครั้งที่เราทะเลาะกันและเราจะพูดว้าถ้าไม่ไหวก็เลิกกันไปเลยเขาก้จะทวงเงินที่เก็บกันมาว่าเอามาแบ่งกันแล้วต่างคนต่างไป เขาพูดว่าเขาไม่ใช่คนที่ง้อคน ไม่ได้สนใจเราขนาดนั้น เราอึ้งนะกับคำที่เขาพูดเรานั้งร้องไห้อยู่กับที่เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ทำเหมือนเขารู้ว่าเราขาดเขาไม่ได้ เหมือนว่ายังไงเราก็ไม่กล้าที่จะเลิกกับเขา หนึ่งสาเหตุที่เราไม่อยากออกรถ ถ้าจะออกจิงๆก็เอาที่เราผ่อนคนเดียวไหวในอนาคต
เรื่องก็มีเท่านี้ละคะเราไม่รู้ว่าเราจะเอายังไงกับชีวิตคู่ต่อไป เราเคยปรึกษาแม่ๆเคยแนะนำให้เลิกแกบอกว่าคงดูแลลูกไม่ได้ แต่เราก็รักของเราเนอะก็ไม่เลิกบางครั้งทะเลาะกับเขาเราก็โทรหาแม่บอกว่าเลิกกันกับเขาแล้วนะแม่ คำตอบของแม่คือถ้าเลิกกันแล้วไม่ให้กับไปหากันอีกนะเลิกคือเลิก แม่ถามเราว่าจะทำใจได้ไหม เพราะแกรู้ว่าเวลาเรารักใครเรารักมากทุ่มเทมาก แม่กลัวเราตัดใจไม่ได้เพราะคนเคยอยู่ด้วยกัน จนทุกวันนี้แม่ได้แค่บอกว่าให้ดูแลตัวเอง ถ้าวันไหนที่ไม่ไหวจริงๆก็เลิก
ที่เล่ามาคือเราอึกอัดใจมากอาจจะเรียบเรียงไม่ถูกบ้างเราไม่รู้จะระบายที่ไหนแล้วจริงๆ เราก็ไม่ได้ว่าตัวเราดีไปหมดทุกอย่างแต่เรายกข้อเสียของแฟนที่เราเก็บกดไว้บางเรื่องก็ไม่ได้บอกแม่หมดทุกอย่าง