เราอายุปีนี้ก็ย่างเข้า 25 บอกตามตรงนะ เราไม่เคยมีแฟน พอมีคนเริ่มเข้ามาทำความรู้จักด้วยเชิงชู้สาว เราปฏิเสธหมด แต่ก็พูดกันในเชิงเพื่อนอยู่ คือตัดโอกาสไปเลย เหมือนเราจะหยิ่งๆ แต่ความจริงไม่ใช่เลย เราไม่ใช่คนหยิ่ง แต่เรานิ่งๆ ไม่คอยพูด แต่อาจด้วยการรับรู้ความสัมพันธ์ของคนใกล้ตัว ไม่ว่าจะเป็นแม่เรา พี่สาวเรา น้าเรา ทุกคนที่มีครอบครัว ต้องมีอันเลิกรากันไปทุกที สาเหตุหลักเลยคือ เรื่องเหล้ากับผู้หญิง บางทีมันก็ทำให้เรารู้สึกว่า เราเป็นโรคกลัวความรัก กลัวผู้ชายหรือเปล่า เราไม่แน่ใจตัวเองเลย เรายังสับสนกับตัวเองอยู่ ว่าเราเป็นอะไร...จนช่วง 3-4 เดือนที่ผ่านมา คนใกล้ตัวเราไม่ว่าจะเพื่อน พี่ที่ทำงาน ไม่เว้นแม้กระทั่งแม่เรา ถามเราบ่อยมากว่า เมื่อไหร่จะมีแฟนสักที แม่จะทันได้อุ้มหลานมั้ย555 บลาๆๆๆ...แต่เราว่า เรายังไม่ถึงเวลาที่จะมีใครอีกสักคนเข้ามาในชีวิต ด้วยอะไรหลายๆ อย่างที่เรายังไม่พร้อม เรายังต้องดูแลแม่ ดูแลหลานชาย เราไม่อยากให้อีกคนที่จะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเราต้องมาลำบากเพราะเรามีหน้าที่หลายอย่างที่ต้องทำ และแน่นอนเรากลัวว่าเราจะแบ่งเวลาไม่ถูก... เราไม่ใช่คนสวย หุ่นก็อวบๆ แต่ก็ไม่ได้ขี้เหร่ขนาดน่าเกลียด ก็อยากลองคุยกับใครสักคน แต่ไม่เคยกล้าพอสักที...เราจะต้องทำยังไงให้กล้าพอที่จะเปิดรับใครสักคน เราเป็นคนโลกส่วนตัวสูง(ค่อนข้างมาก) และคงยากที่จะทลายลง...ที่ผ่านมาเราใช้ชีวิตปกตินะ ไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เท่าไหร่ แต่ช่วงหลังๆ มาโดนถูกถามบ่อยจนใจเอนเอียงอ่ะ555 แบบ การที่เราไม่มีแฟนนี่เราผิดปกติขนาดนั้นเชียว ใครมีวิธีปรับทัศนคติทางด้านนี้ช่วยแนะนำด้วยนะคะ เผื่อวันหนึ่งเราจะทำได้ 5555
ตั้งกระทู้เป็นครั้งแรก ผิดพลาด หรือไม่รู้เรื่อง ขออภัยด้วยค่ะ
ทำไมพี่ที่ทำงาน ญาติ พี่น้อง ชอบบอกให้มีแฟนสักที??
ตั้งกระทู้เป็นครั้งแรก ผิดพลาด หรือไม่รู้เรื่อง ขออภัยด้วยค่ะ