กรณีป้าทุบรถสะท้อนให้เห็นปัญหาของการวางผังเมือง

ผมเคยตั้งกระทู้เรื่องการวางผังเมืองในประเทศที่เขาพัฒนาแล้ว ยิ่งไปกดดูกูเกิลเอิร์ธเห็นเมืองของเขา ตั้งแต่เมืองขนาดย่อมไปจนถึงมหานคร สิ่งที่เหมือนกันคือ เขาแบ่งโซนพักอาศัยแยกออกจากย่านธุรกิจการค้า สำนักงาน สถานที่ราชการ ห้างร้านต่างๆ คือที่อยู่ก็คือที่อยู่จริงๆ จะมามีอู่ซ่อมรถแซม มีผับแซม มีร้านผัดไทย บลาๆๆ แซมไม่ได้เด็ดขาด เหมือนหมู่บ้านจัดสรรขนาดมหึมาที่ทุกส่วนคือ บ้านๆๆ แล้วก็บ้าน ใหญ่บ้างเล็กบ้าง
ถ้าคุณจะซื้ออะไร โน่น ต้องขับรถออกไปเป็นหลายกิโลเพื่อจะซื้อ
พอมาดูการวางผังเมืองของไทย ไม่อยากเชื่อเลย ทำอะไรตามใจคือไทยแท้นี่คืออัตลักษณ์ของเราจริงๆ
คนก็อ้างว่า เราวางผังเมืองผิดๆ มาตั้งแต่ครั้งบรรพบุรุษ ไม่เหมือนเค้าที่วางผังเมืองมาดี
ผมว่ามันก็แค่ส่วนเดียว ในเมื่อเราแก้เมืองทั้งเมืองไม่ได้ ย้ายเมืองสร้างใหม่ก็ลำบาก ทำไมเราไม่ คุม มันล่ะ แต่นี่ไม่เลย เงินมา ใบอนุญาตผ่าน
บ้านของป้าแกเดิมก็ไม่ได้มีแบบนั้น อยู่มาวันนึง ตลาด1 ผุดหน้าบ้าน ตลาด2 ผุดข้างบ้าน ตลาด3 ผุดเยื้องๆ บ้าน ตลาด4 ห่างไปอีกหน่อย ตลาด5 มาอีก แล้วก็มีลานจอดรถกระจายไป
ถ้าไปดูผังทางอากาศ จะเห็นว่าบ้านป้าแกโดนตลาดล้อมทุกด้านนะครับ มีบ้านแกหลังเดียว
มันใช่หรือ....ยิ่งเห็นข้อพิพาทของชาวหมู่บ้านต่อนายทุนเจ้าของตลาดยิ่งเจ็บช้ำแทนแก
มันเปลี่ยนอะไรไม่ได้ แต่อย่าให้สิ่งที่มีอยู่เดิมมันแย่ลงไปได้มั้ย เห็นแก่เงิน
ออกกฎหมายควบคุมมาเสียทีสิครับ ไม่ใช่ วันนึงเจ้าของบ้านข้างๆ ไม่ได้อยู่ก็ให้คนมาเช่าทำโรงงานเย็บผ้า พม่านั่งเย็บจักรอุตสาหกรรมทั้งคืน หรือร้านข้างๆ ทำเป็นอู่ซ่อมรถ เคาะตอกพ่นสี กันจนดึกดื่น หรือเปิดผับ ร้านขายเหล้า เปิดเพลงดังยันตีสาม
มันใช่เหรอ ทำไมคนไทยต้องใช้ชีวิตต่ำตมกับสิ่งนี้
เคหะของรัฐเอง ก็ยังมีตลาด มีการค้าบ้าบอเต็มไปหมด มันไม่ใช่ที่พักอาศัยอย่างแท้จริง
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่