ความคิดในสิ่งที่เป็นไปได้ยาก ซะเหลือเกิน

ผมเป็นคนคนหนึ่งที่เชื่อมั่นในความรู้สึกแรกที่รับรู้จากการได้พบใครคนหนึ่ง ว่าลึกๆแล้วเราอาจจะมีบางอย่างที่เหมือนกันอยู่ภายใต้จิตใจมนุษย์ที่แสนบอบบาง แต่บางสิ่งบางอย่างมันก็ช่าง ผิดที่ผิดเวลาซะเหลือเกิน  จริงๆนะ O.o



วันนึงได้รับข่าวดีมากๆ ว่าเธอผู้ที่มีความรู้สึกดีๆด้วยนั้น ได้มีคนที่เขารักอยู่แล้ว (..ก็เราไม่รู้นี่ว่า..)

โอ้ววโหวว มันช่าง ...ติดสตั้นไปซักพักหนึ่ง ไม่รู้จะทำยังไงดี คิดได้แค่เพียงว่า เราจะจบการเดินทางที่เพ้อฝันนี้ดีหรือไม่ หรือจะทำเป็นว่าเธอคนนั้นเป็นแค่คนๆหนึ่งที่ผ่านมาในเสี้ยวหนึ่งของชีวิตให้ได้พบเจอ ว่าครั้งหนึ่ง
....เคยแอบชอบเธออยู่เพียงลำพัง....

หลายๆความประทับใจตลอดช่วงเวลาตลอดระยะเวลาหลายเดือนที่ผมสังเกตเห็นเธอทำงานในพื้นที่แคบ
ภายในออฟฟิตนั้น ที่มีโต๊ะเก้าอี้คู่ใจของเธอ  เธอดูมีเสน่ห์มากในสายตาผม ตอนเวลาเธอก้มหน้าก้มตานั่งทำงานอย่างตั้งใจ
ผมชอบนะ  ผมจึงจะพยายามทำตัวให้ว่างจากงาน หรืออาจจะไม่ว่างก็ตามแต่ เพื่อที่จะพาตัวผมเอง ไปพบไปเห็นเธอที่อยู่อีกฟากฝั่งของที่ทำงาน ก่อนพักเที่ยงและก่อนเลิกงาน แต่ในออฟฟิตก็มีคนสวยๆมากมาย แต่ทำไม่ผมไม่เล็งเห็นถึงกันหว่า

ทุกๆครั้งในบางช่วงเวลาของชีวิตก็มักจะมี
ีความบังเอิญ หรือ ความตั้งใจ  ปนๆกันอยู่ ?

ผมพบเธอแบบ 1-1 โดยความบังเอิญ และบ่อยครั้งไม่ว่าจะในที่ทำงาน หรือหลังเวลาเลิกงาน แค่ผมพูดอะไรไม่ได้ นอกจากก้มหน้าแล้วแอบยิ้มเพียงคนเดียว

การแอบรักก็มีข้อดีต่อชีวิตเราเหมือนกันนะครับ ^^
....สู้ต่อไปเมื่อยังมีหวัง....
นอนก่อนดีกว่า ค่อยมาเล่าใหม่ zzZ